Dysplazja stawów biodrowych u dzieci - diagnoza, leczenie

Wrodzone zwichnięcie uda (syn. Dysplazja stawu biodrowego) - jest to wrodzona niższość stawu, ze względu na jego nieprawidłowy rozwój, który może prowadzić (lub prowadzić) do podwichnięcia lub zwichnięcia głowy kości udowej - do "wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego" (ang. wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego). Współczesna nazwa tej patologii jest dysplazja stawu biodrowego (Dysplazja rozwojowa stawu biodrowego). Mówimy o rozwojowej dysplazji (naruszeniu rozwoju wszystkich struktur stawu w procesie ontogenezy przed- i poporodowej).

Dysplazja stawów biodrowych jest powszechna we wszystkich krajach (2-3%), ale istnieją rasowe i etniczne cechy jej dystrybucji. Na przykład zapadalność na wrodzone niedorozwój stawów biodrowych u noworodków w krajach skandynawskich sięga 4%, w Niemczech - 2%, w USA jest wyższa wśród białych niż Afroamerykanie i wynosi 1 - 2%, wśród Indian amerykańskich, dyslokacja biodra występuje w 25- 50 na 1000, podczas gdy wrodzone zwichnięcie biodra prawie nie występuje u południowoamerykańskich Indian, południowo-chińskich i afrykańskich.

Zaobserwowano związek częstości występowania z niedogodnościami środowiskowymi. Częstość występowania w Federacji Rosyjskiej wynosi około 2 - 3%, aw regionach niekorzystnych ekologicznie - nawet 12%.

Statystyki dysplazji są kontrowersyjne. Tak więc, na Ukrainie (2004), wrodzona dysplazja, podwichnięcie i zwichnięcie stawu biodrowego występują od 50 do 200 przypadków na 1000 (5-20%) noworodków, to jest znacznie (5-10 razy) więcej niż na tym samym terytorium w okresie sowieckim.

Istnieje bezpośredni związek między zwiększoną częstością występowania a tradycją obcisłego powijania wyprostowanych stóp dziecka. U ludów żyjących w tropikach noworodki nie są zwijane, nie ograniczają swobody ruchów, nie noszą na plecach (nogi dziecka są w stanie zgięcia i porwania), częstość występowania jest mniejsza. Na przykład w Japonii, w ramach projektu narodowego w 1975 roku, zmieniono narodową tradycję obcisłego pieluchy wyprostowanych stóp dziecka. Program szkoleniowy był skierowany do babć, aby zapobiec tradycyjnemu powijaniu niemowląt. W rezultacie nastąpił spadek wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego z 1,1-3,5 do 0,2%.

Najczęściej patologia ta występuje u dziewcząt (80% wykrytych przypadków), przypadki rodzinne choroby stanowią około jednej trzeciej. Dysplazja stawów biodrowych jest 10 razy częstsza u dzieci, u których stwierdzono oznaki wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego. Wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego wykrywa się 10 razy częściej niż osoby urodzone podczas prezentacji miednicy płodu, częściej w czasie pierwszych porodów. Często, dysplazja jest wykryta, gdy korekta leku ciąży, w czasie ciąży, skomplikowane przez toksemię. Najczęściej dotyka stawu lewego biodra (60%), rzadziej prawej (20%) lub obu (20%)

Do pierwszej połowy ubiegłego wieku brano pod uwagę jedynie ciężką postać dysplazji, wrodzone zwichnięcie biodra (3-4 przypadki na 1000 urodzeń). W tamtych latach "lekkie formy" dysplazji nie były wykrywane i nie były leczone. Od lat 70. - 90. stosuje się termin "dysplazja stawu biodrowego", co oznacza nie tylko dyslokację, ale także pre-dyslokację i podwichnięcie stawu biodrowego. Dane dotyczące częstości występowania zwiększyły się dziesięciokrotnie.

Należy zauważyć, że brak wyraźnych standardów i obawa przed brakiem ciężkiej patologii ortopedycznej jest przyczyną naddiagnozy (20-30% na etapie przedrozpoczęcia). Dylemat "niedojrzałych stawów biodrowych i prekursorów" zwykle rozwiązuje się na korzyść dysplazji, co zwiększa częstość występowania.

Dysplazja stawów biodrowych może przejawiać się w wielu różnych postaciach. Istnieją trzy główne rodzaje dysplazji:

• dysplazja panewki - dysplazja panewki
• dysplazja bliższego końca kości udowej
• dysplazja rotacyjna

W dysplazji istotnie zmieniono kształt, związek i wielkość struktur stawu biodrowego. Rozwój stawu biodrowego następuje w procesie bliskiej interakcji między głową kości udowej a panewką.Rozkład obciążenia na strukturę kości determinuje przyspieszenie lub spowolnienie wzrostu kości, ostatecznie określa kształt i głowę kości udowej i panewki, a także geometrię stawu jako całości.

Staw biodrowy noworodka, nawet normalnie, jest niedojrzałą strukturą biomechaniczną, jego jama stawowa jest spłaszczona, jest położona bardziej pionowo, w porównaniu ze "stawem dorosłym", więzadła stawu są nadmiernie elastyczne. Głowa kości udowej jest zatrzymywana w jamie stawowej z powodu napięcia torebki stawowej, jej własnego więzadła (więzadło okrągłe stawu biodrowego). Płytka chrząstki panewki, zwana "limbusem" (warga panewki - obręcz - łapa), zapobiega przemieszczaniu się kości udowej w górę.

Jeśli rozwój stawu jest upośledzony (z dysplazją), widzimy (patrz rysunek) bardziej płaską i nachyloną jamę stawową, nadmiernie elastyczne więzadła i torebkę stawową nie są w stanie utrzymać głowy kości udowej w jamie stawowej, są przesunięte w górę i w bok. W tym samym czasie rąbek jest odwrócony (przesunięty w górę) i zdeformowany, traci zdolność do utrzymania przesunięcia głowy kości udowej. Przy pewnych ruchach głowa uda może sięgać poza panewkę. Ten stan stawu nazywa się "podwichnięciem".

W ciężkiej postaci dysplazji stawu biodrowego głowa kości udowej rozciąga się całkowicie poza panewkę, stan zwany "dyslokacją kości udowej". Głowa uda znajduje się powyżej jamy stawowej, rąbek jest wkręcony wewnątrz stawu i znajduje się poniżej głowy uda, jama stawowa wypełniona jest tkanką tłuszczową i tkanką łączną. To znacznie komplikuje redukcję dyslokacji.

Dysplazja stawu biodrowego może objawiać się nie tylko jako naruszenie panewki (dysplazja panewki), ale także jako nieprawidłowy rozwój bliższej części kości udowej. Kształt bliższej kości udowej jest najczęściej opisywany przez kąt szyjkowo-trzonowy (SD), który jest utworzony przez linię środkową trzonu i linię rozciągniętą przez centra głowy kości udowej i szyi. Pomiary te są wykonywane na przednim zdjęciu radiologicznym. W zależności od wielkości tego kąta, w zależności od tego, jak bardzo odpowiada on normie wieku, wyróżnia się normalną postać bliższej części kości udowej, dysplazję ze wzrostem tego kąta - coxa valga, dysplazję ze zmniejszeniem tego kąta - coxa vara. Związek pomiędzy panewką a głową kości udowej jest bardzo ważny. Do oceny geometrii stawu biodrowego wykorzystuje się wiele metod, z których jedno przedstawiono na rysunku. Ważnym wskaźnikiem jest centrowanie głowy kości udowej i panewki. Jeśli narysujesz linię przez krawędzie panewki (AB) i linię przez środek głowy i szyi kości udowej (CF), linia CF musi przejść przez środek (punkt O) linii AB.

Ponadto kąt utworzony przez te linie powinien zbliżać się do linii prostej. To wielki biomechaniczny zmysł: równomierne obciążenie głowy i panewki oraz normalny rozwój tych struktur. Kąt koncentracji jest ściśle związany z kształtem podziału szyjno-trzonu kości. W dolnej części figury pokazano niektóre rodzaje dysplazji stawu biodrowego, związane z naruszeniem kąta szyjkowo-trzonowego i kąta nachylenia panewki. Rysunek A jest normą. Linia nachylenia panewki i linii środkowej głowy i szyjki macicy tworzą kąt prosty, SDU i kąt nachylenia panewki pozostają niezmienione. Figura B - zniekształcenie szpotawości bliższej części kości udowej z upośledzoną koncentracją. Figura B pokazuje kształt dysplazji ze wzrostem WDR przy normalnym kącie nachylenia panewki. Figura D - dysplazja, która łączy nadmiar WAD i nadmierne pochylenie panewki.

Dysplazja rotacyjna - naruszenie rozwoju kości z naruszeniem ich geometrii w płaszczyźnie poziomej.

U ludzi stawy kończyn dolnych zwykle nie są współosiowe. Oś ruchu każdego stawu nie pokrywa się z osią powyżej i poniżej stawu. Oś stawu biodrowego (oś stawu w płaszczyźnie poziomej) jest pod pewnym kątem względem osi kolana. Wynika to z kształtu kości udowej, która jest skręcona w taki sposób, że głowa kości udowej jest skierowana do przodu. Jak pokazano na rysunku (widok z góry), oś stawu kolanowego, przeciągnięta przez kłykcie kości udowej, tworzy pewien kąt z osią stawu biodrowego, linią przechodzącą przez środek szyi i głowę kości udowej. Ten kąt nazywany jest "kątem antywsparcia". Kąt zgięcia kości udowej przy urodzeniu wynosi 15-57 ° (średnia - 32 °), 20-50 ° (34 °) u 1-3-letnich dzieci, 12-38 ° (25 °) w wieku 4-6 lat dzieci i 25-37 ° (12 °) u dorosłych. Zjawisko spadku wraz z wiekiem kąta antywsparcia jest wyjaśnione początkiem chodzenia i pionizacji ciała. W większości przypadków ten przyczółek hip - norma konstytucyjna. Nadmiar antykoncepcji towarzyszy zakłóceniu koncentracji głowy kości udowej względem panewki stawowej i przejawia się w chodzie dziecka - chodzie z wewnętrznym obrotem nogi, rodzajem niezdarnego chodu.

Czynniki takie jak "obecność dysplazji stawów u rodziców", "prezentacja zamka", "duży płód", "deformacja stopy", "toksyna ciąży", zwłaszcza u dziewcząt, powinny być alarmujące pod względem możliwej wrodzonej patologii stawów. Ryzyko wrodzonej patologii stawu biodrowego w tych przypadkach wzrasta dziesięciokrotnie. Dlatego te dzieci, nawet jeśli nie ma objawów ortopedycznych, są uważane za zagrożone wrodzonym zwichnięciem stawu biodrowego.

Większość specjalistów ortopedycznych i pokrewnych w zakresie dysplazji w szerokim znaczeniu implikuje wrodzoną niższość stawu, która jest spowodowana niedorozwojem i może prowadzić do podwichnięcia lub zwichnięcia głowy kości udowej. Przy zwichnięciu kości udowej głowa całkowicie traci kontakt z panewką, z podwichnięciem - tylko częściowo. Dysplazja w wąskim znaczeniu lub predyloklacji charakteryzuje się naruszeniem rozwoju stawu biodrowego bez przemieszczenia elementów stawowych stawu. Jednak wielu ortopedów i chirurgów używa terminu "dysplazja" w sensie kolektywnym, w tym wszystkich anomalii w nim - od rentgenowskiego ledwo wykrywalnego niedorozwoju dachu stawu bez przemieszczania głowy kości udowej do prawdziwego zwichnięcia.

Tak więc klasyfikacja stopni patologii stawu biodrowego w tych przypadkach powinna opierać się na wskaźnikach klinicznych i radiologicznych:

Wstępne zwichnięcie stawu biodrowego to stwierdzone klinicznie i radiologicznie upośledzenie rozwoju stawów bez zwichnięcia stawu biodrowego (B). Ten stan występuje najczęściej u noworodków. Ujawniono zresztą tak zwaną zdrową stronę u młodzieży i dorosłych z jednostronnymi dyslokacjami.

Nadwichnięcie głowy kości udowej - jej przemieszczenie z powodu anteversion i kośca w jamie stawowej: a) pierwotne, b) resztkowe (po redukcji głowy kości udowej) (C).

Wrodzone zwichnięcie kości udowej (D): a) boczne lub przednio-boczne, b) supracetabular, c) biodrowe wysokie.

Wskazane jest rozróżnienie pojęcia "naruszenie rozwoju stawu" (jest to w rzeczywistości dysplazja) i spowolnienie (niedojrzały staw - granica, grupa ryzyka). Dysplazja stawu biodrowego jest wskazana przez pogorszenie dziedziczności, patologię ciąży, kliniczne objawy niestabilności stawu biodrowego (tj. Objawy pre-dyslokacji), lub w szczególności objawy przesunięcia głowy kości udowej względem panewki (to znaczy objawy podwichnięcia lub zwichnięcia stawu). Rozpoznanie kliniczne musi być potwierdzone badaniami ultrasonograficznymi, a w wieku 3 miesięcy - badaniem rentgenowskim.

Rozpoznanie dysplazji stawu biodrowego dokonuje się przede wszystkim na podstawie objawów klinicznych, wyników badań ultrasonograficznych i diagnostyki rentgenowskiej. Ultrasonografia i RTG, pouczające i niezwykle ważne metody diagnostyczne, ale są drugorzędne w stosunku do metod klinicznych. Rozpoznanie dysplazji stawu biodrowego zawsze sugeruje prawdopodobieństwo wystąpienia zwichnięcia stawu biodrowego i potrzebę pilnego leczenia.

Chirurg ortopeda powinien być podejrzany lub zdiagnozowany w odpowiednim czasie podczas badania noworodków w szpitalu położniczym. Ponadto, chore dzieci i dzieci zagrożone są obserwowane przez ortopedę w miejscu zamieszkania. Wszystkim chorym dzieciom i noworodkom zagrożonym jest przepisane leczenie ortopedyczne, które trwa do wyjaśnienia ostatecznej diagnozy.

Wszystkie te dzieci powinny być monitorowane przez ortopedy i powinny być badane za pomocą ultradźwięków, a od 3 miesiąca życia metodą rentgenowską. Diagnoza jest ostatecznie formułowana przez lekarza ortopedę w miejscu zamieszkania na podstawie badania, wyników metod instrumentalnych i na podstawie dynamicznej obserwacji dziecka.

Dysplazja stawów biodrowych u dzieci - opis choroby

Gdy pediatra diagnozuje dysplazję stawu biodrowego, należy rozumieć, że niemowlę ma wrodzoną patologię rozwojową elementów stawu biodrowego.

Następnie, jeśli nie zastosujesz odpowiedniego leczenia, może to prowadzić do naruszenia chodu, ciągłego bólu pleców i stawów, skrzywienia kręgosłupa, przemieszczenia miednicy i ewentualnie do wózka inwalidzkiego. Dysplazja stawu biodrowego u noworodków mówi o niedorozwoju wszystkich elementów stawu, a także o ich nieprawidłowym porównaniu.

Dysplazja jest wrodzoną niższością stawu biodrowego, związaną z nieprawidłowym rozwojem jej struktur składowych: aparatem mięśniowo-więzadłowym, powierzchniami stawowymi miednicy i głową kości udowej. Z powodu zakłócenia wzrostu struktur stawowych dochodzi do przesunięcia głowy kości udowej w stosunku do powierzchni stawowej miednicy (podwichnięcie, zwichnięcie).

Chirurdzy i ortopedzi pod pojęciem "dysplazji stawu biodrowego" łączą kilka chorób:

• wrodzone napięcie wstępne - naruszenie tworzenia stawu bez przesunięcia głowy kości udowej,
• wrodzone podwichnięcie - częściowe przesunięcie głowy kości udowej,
• wrodzone zwichnięcie jest skrajnym stopniem dysplazji, gdy głowa kości udowej nie dotyka powierzchni stawowej panewki kości miednicy,
• Niedojrzałość rentgenowska stawu biodrowego jest granicą charakteryzującą się opóźnieniem w rozwoju struktur kostnych stawu.

U noworodków i dzieci w pierwszych miesiącach życia najczęściej obserwuje się prekursory - klinicznie i radiologicznie zdiagnozowane naruszenie rozwoju stawu biodrowego bez przemieszczenia głowy kości udowej. Bez odpowiedniego leczenia, gdy dziecko dorasta, może przekształcić się w podwichnięcie i zwichnięcie biodra.

Z powodu naruszenia stosunku powierzchni stawowych dochodzi do destrukcji chrząstki, łączą się procesy zapalne i niszczące, co prowadzi do wystąpienia ciężkiej choroby powodującej inwalidztwo - dysplastycznej zwartości stawów.

Jednostronna dysplazja występuje 7 razy częściej niż obustronnie i lewostronnie - 1,5-2 razy częściej niż prawostronnie. U dziewcząt zaburzenia tworzenia stawów biodrowych występują 5 razy częściej niż u chłopców.

Patogeneza - przebieg choroby

Istnieje kilka teorii na temat występowania dysplazji stawu biodrowego, ale najbardziej uzasadnione są genetyczne (25-30% ma dziedziczność w linii żeńskiej) i hormonalne (wpływ na więzadła hormonów płciowych przed porodem).

Teoria hormonalna jest potwierdzona przez fakt, że dziewczynki mają dysplazje znacznie częściej niż chłopcy.W czasie ciąży progesteron przygotowuje kanał rodny do porodu, zmiękczając więzadła i chrząstkę miednicy kobiecej.

Dostając się do krwi płodowej, ten hormon znajduje te same punkty zastosowania u dziewcząt, powodując rozluźnienie więzadeł, które stabilizują staw biodrowy. W większości przypadków, jeśli nie zapobiegniesz procesowi z ciasnym pieluszkiem, przywrócenie struktury więzadeł nastąpi w ciągu 2-3 tygodni po urodzeniu.

Zauważono również, że dysplazja jest promowana przez ograniczenie ruchomości stawów biodrowych płodu, nawet podczas rozwoju płodu. W związku z tym dysplazja lewostronna jest bardziej powszechna, ponieważ jest to lewe połączenie, które zwykle jest dociskane do ściany macicy.

W ostatnich miesiącach ciąży ruchliwość stawu biodrowego może być znacznie ograniczona, gdy groźba przerwania ciąży jest bardziej powszechna u osób prymitywnych, w przypadku prezentacji zamka, małej wody i dużego płodu.

Do chwili obecnej istnieją następujące czynniki ryzyka dla dysplazji stawu biodrowego:

1. obecność dysplazji stawu biodrowego u rodziców
2. zniekształcenia macicy
3. niekorzystny przebieg ciąży (groźba zerwania, choroby zakaźne, leki)
4. zatrzymanie płodu
5. boczna pozycja płodu,
6. wielokrotna ciąża
7. niska woda
8. poród naturalny z prezentacją zamka
9. patologiczny przebieg porodu
10. pierwsze narodziny
11. płeć żeńska
12. duże owoce.

Obecność tych czynników ryzyka powinna być powodem obserwacji przez ortopedy i wdrażania środków zapobiegawczych (szerokie ubijanie, masaż i gimnastyka).

Klasyfikacja dysplazji stawu biodrowego

1. antycypacja
2. podwichnięcie
3. zwichnięcie stawu biodrowego.

• Uprzedzenie i podwichnięcie występuje u co 2-3 dzieci, czasem jednostronne i dwustronne występuje prawie bezboleśnie w dzieciństwie, dziecko może chodzić, biegać, a nawet skakać swobodnie, podczas gdy rodzice zauważają prawie żadnych odchyleń, z wyjątkiem stopy końsko-szpotawej, valgusnost zatrzymać postawę skoliotyczną. Przedwschodowo głowa kości udowej może być swobodnie poruszana wewnątrz stawu, podczas gdy więzadła otaczające staw są osłabione i powstaje niestabilność.
• Nadwichnięcie - głowa kości udowej może wyskoczyć i powrócić na swoje miejsce w stawie, podczas gdy zwykle słyszy się głuchy trzask.
• Zwichnięcie - niezwykle rzadkie zjawisko dla 1000 dzieci urodzonych przez jedną z takich patologii. W przypadku zwichnięcia głowa kości udowej spoczywa na zewnątrz stawu.

To właśnie w tych trzech typach współczesnej medycyny powszechne jest dzielenie dysplazji stawu biodrowego.

Przyczyny dysplazji u noworodków

Tutaj opinie medyczne są różne: niektórzy eksperci domagają się czynnika genetycznego, ginekolodzy i położnicy mówią o wadach rozwojowych stawów dziecka we wczesnych stadiach ciąży matki, które, zdaniem lekarzy, przyczyniają się do złych nawyków, złej ekologii, złego odżywiania i chorób zakaźnych.

W tym przypadku terminologia jest niezbędna. Opisujemy jeden z mechanizmów powstawania dysplazji u dzieci. W funkcjonalnym blokowaniu w odcinku szyjnym kręgosłupa (występującym podczas porodu i po porodzie) górny płat mięśnia trapezowego jest napięty, napięcie występuje jednocześnie w dolnym płacie, aw stawach piersiowych i biodrowych stawów biodrowych następnie blokuje się w odcinku piersiowym kręgosłupa.

W rezultacie grzebień biodrowy unosi się wyżej po jednej stronie i dochodzi do zniekształcenia miednicy (miednica skręcona). Jakiego rodzaju strzemiona w tym przypadku możemy powiedzieć, jeśli z jednej strony noga wygląda na krótszą od drugiej. W związku z tym głowa uda, w stosunku do drugiej, jest usytuowana asymetrycznie.

W takim przypadku obciążenia dynamiczne są bolesne. Żaden masaż i żadne urządzenia ortopedyczne nie naprawią tej sytuacji.Stracone co godzinę, codziennie, nie wspominając o tygodniach i miesiącach.

A jeśli przypomnimy przemieszczenie w okolicy szyjki macicy, co prowadzi do zaburzenia krążenia mózgowego i przypomnienia podwzgórza, które reguluje produkcję hormonów przez inne gruczoły, w tym produkcję hormonów odpowiedzialnych za normalny wzrost i pełny rozwój, staje się przerażające.

Jak widać, leczenie powinno odbywać się w sposób kompleksowy, dzięki zastosowaniu metod ręcznej diagnostyki i terapii, z powodzeniem można rozwiązać wiele problemów, nie czekając, aż proces się pogorszy.

Ogólnie przyjęte przyczyny dysplazji są zwykle przypisywane:

• Poważny poród i uwypuklenie dziecka w macicy (występuje 10 razy częściej niż przy normalnym przebiegu procesu pracy i pozycji dziecka). W 80% przypadków występuje u dziewcząt.
• Ciasne powijaki. Pediatrzy niemal jednogłośnie twierdzą, że młodzi rodzice powinni porzucić ciasne pieluszki, w których ruch dziecka jest ograniczony. Faktem jest, że kruche stawy okruchów będą stale unieruchomione, co może prowadzić do ich odkształcenia - przesunięcia stawu z panewki. Nawet statystyki mówią o potrzebie porzucenia "kokonizacji": w krajach południowych, gdzie matki nie przewijają dzieci, dysplazja stawu biodrowego jest o 80% niższa niż w północnych. Po zakazie pieluch w Japonii, odsetek dysplazji zmniejszył się z 3 do 0,2.
• Zaburzenia hormonalne. W trzecim trymestrze ciąży w ciele matki hormon progesteronu jest produkowany w nadmiarze, co jest niezbędne do rozluźnienia więzadeł aparatu stawowego - rodzaj przygotowania do narodzin dziecka. Działając pozytywnie na matkę, wysoki poziom hormonu może być szkodliwy dla dziecka, powodując niedorozwój stawów. Wysoki poziom oksytocyny, która zwiększa napięcie mięśniowe płodu, co prowadzi do zwichnięcia stawów, ma również bardzo negatywny wpływ. Eksperci kładą nacisk na czynnik hormonalny w rozwoju dysplazji, ponieważ częściej występuje u dziewcząt, które są fizjologicznie bardzo wrażliwe na zmiany hormonalne w tle matki.

Inne przyczyny dysplazji to: niedostateczne spożycie żywności zawierającej fosfor, wapń, jod i żelazo, a także witaminy E i B, brak wody, zwiększone napięcie macicy i duży rozmiar płodu.

Czym jest dysplazja stawu biodrowego

Łóżko kości udowej składa się z jelita krętego, które jest pokryte tkanką chrzęstną i nazywane jest panewką. W jamie łóżka znajduje się głowa kości udowej, a wokół niego tworzą się więzadła. Jest to rodzaj kapsułki, która pomaga głowie kości udowej pozostać wewnątrz łóżka przy standardowym pochyleniu panewki. Każde naruszenie biomechaniki - nadmierna ruchliwość stawu, niewystarczające kostnienie głów, naruszenie osi uda - uważane jest za dysplazję.

Noworodki

Zwichnięcie biodra u niemowląt przejawia się jako naruszenie podczas rozwoju jednego lub więcej niedojrzałych stawów. Jednocześnie traci się elastyczność chrząstki, panewka jest spłaszczona, a głowa kości udowej staje się miękka. Z biegiem czasu kości stają się krótsze lub zaczynają rosnąć w złym kierunku. W zależności od przemieszczenia struktur patologia ta charakteryzuje się dyslokacją lub podwichnięciem.

Dysplazja stawów biodrowych u noworodków jest znacznie częstsza niż podobny problem u dorosłych. W tym przypadku późniejsze kostnienie pojawia się częściej u dziewcząt. W prawie połowie przypadków lewa strona ciała cierpi na niedorozwój narządów bioder, a udział chorób dwustronnych stanowi tylko 20%. Naukowcy uważają, że choroba wywołuje patologię ciążową, lokalizację miednicy płodu, dziedziczność, słabą ruchliwość płodu.

U dzieci po roku

Łatwo jest zidentyfikować chorobę u jednorocznego dziecka, ponieważ do tego czasu dzieci zaczynają samodzielnie siedzieć, chodzić i pełzać.W tym przypadku utykanie może pojawić się na tej nodze, po stronie której występuje patologia miednicy. Jeśli zwichnięcie uda jest obustronne, dziecko chodzi chodem kaczki. Ponadto u chorych dzieci, mięśnie pośladkowe zmniejszają się, a przy nacisku piętowym podczas leżenia obserwuje się ruchy osi nogi od stopy do samego uda.

Dysplazja stawów biodrowych u niemowląt i ich przyczyny

Jedna fraza "dysplazja stawu biodrowego" nazywana jest naruszeniem prawidłowej interakcji między komponentami stawu u dzieci.

Przyczyny powstawania dysplazji u dzieci są następujące:

1. Czynniki teratogenne (szkodliwe, powodujące defekty) - mechaniczne, chemiczne, fizyczne i żywnościowe. Zniszczają zarodek we wczesnych stadiach rozwoju.
2. Dziedziczność. U 14% chorych dzieci odziedziczyły wrodzoną patologię od swoich rodziców.
3. Pchnięcie biodra. Rozciągnięcie torebki stawowej powoduje wysunięcie się głowy kości udowej z jamy stawowej. Wynika to ze szczególnej struktury stawu i faktu, że dziecko staje się zatłoczone w macicy przed końcem ciąży (nogi dziecka są przynoszone i przyciśnięte do ciała), jak również ciasne pieluszki.
4. Niekompletny lub powolny rozwój stawu biodrowego. Bliżej narodzin dziecka, kostnienie składników stawu biodrowego zwalnia, a jego elementy chrząstki są wystarczająco rozwinięte. Jeśli odpowiednio dbać o noworodka, zapewniając pożądaną pozycję uprowadzenia w stawie, staw biodrowy osiąga pożądany rozwój samodzielnie.
5. Słabe więzadła stawu.
6. Uraz podczas ciąży lub podczas porodu, gdy dziecko nie leży prawidłowo w macicy.
7. Słabe mięśnie stawów.

Czynniki zwiększające ryzyko powstania dysplazji:

1. Dysplazja stawów biodrowych u dorosłych rodziców.
2. Prezentacja płodu przez macicę.
3. Duże owoce.
4. Deformacja stopy.
5. Toksykoza ciąży.

Stopień dysplazji stawu biodrowego

Dysplazja stawów biodrowych według ICD 10 (międzynarodowa klasyfikacja chorób dziesiątej rewizji) ma trzy etapy:

1. Zapobieganie stawom biodrowym. Pre-dyslokacja to niedojrzałość połączenia, które nie osiągnęło jeszcze pożądanego poziomu rozwoju. Ponadto, staw może tworzyć się poprawnie i następuje gojenie lub występuje podwichnięcie. Ze względu na rozciągniętą torebkę stawową, głowa biodra jest po prostu i szybko regulowana, a następnie przemieszcza się ponownie. Na zdjęciu rentgenowskim określa się nieprawidłowy rozwój stawu, ale przemieszczenie biodra nie jest. U noworodków najczęściej występuje zaabsorbowanie.
2. Nadwichnięcie głowy kości udowej. Podwichnięcie charakteryzuje się zmianą stawu. W przypadku podwichnięcia głowa biodra jest przesunięta, ale znajduje się w stawie. Decentracja (przemieszczenie) głowy, nie przekraczające granic depresji, jest widoczna na zdjęciu rentgenowskim.
3. Wrodzone zwichnięcie biodra. Zwichnięcie występuje, gdy głowa uda jest całkowicie przemieszczona, znajduje się poza panewką.

Wrodzone zwichnięcie jest najnowszym stopniem dysplazji. Dziecko rodzi się już z dyslokacją lub może rozwinąć się u jednorocznego dziecka z późnym rozpoznaniem i terapią.

Dysplazja stawów biodrowych u dzieci i jej objawy

Przy diagnozie "zwichnięcia stawu biodrowego" dzieci mają pewne trudności, ponieważ noworodki często mają prekursor, początkowy etap tego procesu.

Potrzebne jest dobre spojrzenie na dziecko, ciepły pokój, lepiej go nakarmić przed badaniem. W tych warunkach łatwiej jest rozpoznać objawy dysplazji.

Główne objawy dysplazji stawu biodrowego to:

• objaw ślizgania się,
• ograniczenie uprowadzenia w stawie biodrowym,
• skrócenie kończyny
• asymetria fałd na skórze.

Objaw slippage

Najważniejszym objawem pre-dyslokacji jest objaw ślizgania się. Wyjaśnia to raczej łatwa repozycja i odwrotne zwichnięcie głowy kości udowej z jamy stawu z powodu rozciągniętej torebki i więzadeł stawu.Objawy poślizgnięcia się nie mogą być słyszane podczas badania, wydaje się, że porusza się głowa kości.

Aby go zidentyfikować, nogi dziecka muszą być zgięte w stawach kolanowych i biodrowych, tworząc kąt prosty. W tej chwili kciuki lekarza leżą po wewnętrznej stronie, a pozostałe palce po zewnętrznej stronie uda. Powoli zacznij rozkładać biodra w dłoni. W tym momencie głowa uda wsuwa się w panewkę, następuje pchnięcie.

Kiedy zmiany w stawie rosną, pojawiają się inne objawy.

Ograniczenie ołowiu

Ograniczenie porwań obserwuje się głównie przy zwiększonym tonorze mięśni odpowiedzialnym za przyniesienie uda. Przejawia się w chorobach neurologicznych, dlatego przy ograniczonym prowadzeniu należy zbadać neurologa. Określając porwanie w stawach biodrowych, niemowlę umieszcza się na plecach z nogami zgiętymi w stawie biodrowym i kolanowym.

Aby wszystko zrobić poprawnie i zidentyfikować ten objaw, należy rozluźnić nogi noworodka, dlatego lepiej jest sprawdzić śpiące dziecko lub poczekać, aż dziecko przyzwyczai się do dłoni lekarza i całkowicie się zrelaksować.

Zdrowe stawy umożliwiają rozłożenie nóg tak, aby dotykały powierzchni stołu zewnętrzną stroną bioder. Dziecko rośnie, a symptomy tracą na znaczeniu, są wykrywane nietrwale.

Symetria fałd

Ponadto, podczas badania dziecka, brane są pod uwagę symetryczne fałdy skóry uda.

Po stronie dyslokacji fałdy pachwinowe i pośladkowo-udowe są głębsze, a ich asymetria jest widoczna.

U nowo narodzonych dzieci objawy dysfunkcji wrodzonej są słabo wyrażone i nie zawsze są wykrywane. Dlatego polegając wyłącznie na klinice, trudno jest postawić diagnozę. W razie wątpliwości lekarz wysyła dziecko na badanie ultrasonograficzne w celu wyjaśnienia.

U dzieci do 6 miesięcy

Dysplazję należy leczyć natychmiast po urodzeniu, od momentu zidentyfikowania objawów wskazujących na nią. Decydujący jest pierwszy tydzień: powstanie zdrowe stawanie lub wystąpi dyslokacja.

Wczesne leczenie dysplazji - jest to ołowiu w stawach, w którym zachowana jest aktywność i ruchliwość stawów. Rozległe pieszczoty w dysplazji stawu biodrowego są praktykowane na oddziale położniczym przed badaniem chirurga ortopedycznego w celu profilaktyki. Nie jest to leczenie w przypadku dysplazji, ale im szybciej zapoczątkuje się profilaktykę, tym bardziej korzystne jest rokowanie.

Aby nadać nogom pozycję zginania i porwania, stosuje się różne urządzenia kierujące (opony, spodnie, bandaże). Strzemiona Pavlika są uważane za najlepszą opcję dla dysplazji stawów biodrowych. Czas trwania kursu zależy od stanu stawów i trwa od 3 do 6 miesięcy.

U dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy

Doświadczeni ortopedzi wolą oszczędzać nie-narkotyczną repozycję głowy kości udowej, rozciągając trzpień i mocując go za pomocą gipsu. To najlepsza i najskuteczniejsza metoda.

Nogi trzymane są zamknięte przez 4-6 miesięcy. Po usunięciu gipsu, na nogach dziecka umieszczana jest opona. Szerokość rozporek opony w dysplazji zmienia się w trakcie leczenia, stopniowo zmniejszając.

Opona jest usuwana po całkowitym przywróceniu połączenia. Podczas gdy dzieci dorastają, są pod kontrolą ortopedy i okresowo poddawane są leczeniu naprawczemu.

Ćwiczenia na dysplazję stawu biodrowego

Terapia ruchowa jest główną metodą formowania zdrowego stawu i jedyną metodą wspomagającą rozwój zdolności motorycznych.

Ćwiczenia fizyczne w zakresie dysplazji można podzielić na ćwiczenia ogólne i specjalne. Pierwsze użycie od urodzenia, a gdy dziecko dorasta, bierze pod uwagę jego zdolności psychomotoryczne. Specjalne ćwiczenia zwiększają metabolizm i ukrwienie stawów i mięśni. Z dziećmi do jednego roku pasywnie, a od roku do trzech lat prowadzą aktywne ćwiczenia.

Początkowo ćwiczenia mają na celu wyeliminowanie ograniczenia ruchomości stawu.Na przykład rozpościerają dziecko na brzuchu w pozycji żaby lub z ugiętymi nogami na kolanach wykonują okrężne ruchy. Dziecko w tym okresie znajduje się w strzemionach.

Ponadto, gdy przesunięcie jest resetowane, ćwiczenia są przeprowadzane codziennie, dodając aktywne i mobilne. Na przykład, jeśli łaskoczesz podeszwy, dziecko aktywnie porusza nogami. W tym czasie do leczenia dodaje się fizjoterapię. Elektroforeza w dysplazji stawu biodrowego u dzieci wykonywana jest za pomocą roztworów wapnia i fosforu. Co najmniej 10 sesji.

Po usunięciu utrwalaczy wzmacniają mięśnie nóg za pomocą masażu i gimnastyki, nie zapominając o lekcjach pływania.

Hydrokinezy to najskuteczniejsza metoda rehabilitacji dzieci. Prowadzenie ćwiczeń w wodzie ma pozytywny wpływ na leczenie i daje pozytywne nastawienie.

Wniosek

Dzisiaj dysplazja stawów biodrowych stała się znacznie powszechniejsza. Konieczne jest leczenie go od urodzenia przy użyciu złożonych technik. Przestrzegając zasad leczenia, można nadal osiągać pozytywne wyniki, aby uniknąć niepełnosprawności i skutków dysplazji stawu biodrowego u dzieci.

Dysplazja stawów biodrowych - opis

Dysplazja stawów biodrowych u dzieci

Dysplazja stawów biodrowych jest dość powszechną patologią, ale często rodzice mają pytanie: dlaczego na zewnątrz zdrowe dziecko jest zmuszone do założenia strzemion, urządzeń rozwodzących i innych urządzeń ortopedycznych, które powodują wiele niedogodności dla dziecka i opóźniają jego rozwój motoryczny?

Faktem jest, że dysplazja stawu biodrowego nierozpoznana lub nieleczona w okresie niemowlęcym w wieku dorosłym prowadzi do zakłócenia jej funkcjonowania, a nawet niepełnosprawności.

Dysplazja jest wrodzoną niższością stawu biodrowego, związaną z nieprawidłowym rozwojem jej struktur składowych: aparatem mięśniowo-więzadłowym, powierzchniami stawowymi miednicy i głową kości udowej.

Z powodu zakłócenia wzrostu struktur stawowych dochodzi do przesunięcia głowy kości udowej w stosunku do powierzchni stawowej miednicy (podwichnięcie, zwichnięcie). Chirurdzy i ortopedzi pod pojęciem "dysplazji stawu biodrowego" łączą kilka chorób:

• wrodzone napięcie wstępne - naruszenie tworzenia stawu bez przesunięcia głowy kości udowej,
• wrodzone podwichnięcie - częściowe przesunięcie głowy kości udowej,
• wrodzone zwichnięcie jest skrajnym stopniem dysplazji, gdy głowa kości udowej nie dotyka powierzchni stawowej panewki kości miednicy,
• Niedojrzałość rentgenowska stawu biodrowego jest granicą charakteryzującą się opóźnieniem w rozwoju struktur kostnych stawu.

U noworodków i dzieci w pierwszych miesiącach życia najczęściej obserwuje się prekursory - klinicznie i radiologicznie zdiagnozowane naruszenie rozwoju stawu biodrowego bez przemieszczenia głowy kości udowej.

Bez odpowiedniego leczenia, gdy dziecko dorasta, może przekształcić się w podwichnięcie i zwichnięcie biodra. Z powodu naruszenia stosunku powierzchni stawowych dochodzi do destrukcji chrząstki, łączą się procesy zapalne i niszczące, co prowadzi do wystąpienia ciężkiej choroby powodującej inwalidztwo - dysplastycznej zwartości stawów.

Jednostronna dysplazja występuje 7 razy częściej niż obustronnie i lewostronnie - 1,5-2 razy częściej niż prawostronnie. U dziewcząt zaburzenia tworzenia stawów biodrowych występują 5 razy częściej niż u chłopców.

Co to jest?

Choroba ta rozwija się w wyniku działania różnych prowokujących przyczyn, które prowadzą do pojawienia się niekorzystnego wpływu na stawy. W wyniku wrodzonych zaburzeń struktury stawy biodrowe przestają pełnić wszystkie podstawowe funkcje narzucone im przez naturę. Wszystko to prowadzi do pojawienia się i rozwoju określonych objawów choroby.

Ta patologia występuje częściej u niemowląt.U chłopców dysplazja jest rejestrowana znacznie rzadziej. Zwykle co trzecia z setek urodzonych dzieci ortopedów znajduje tę chorobę. Istnieją również różnice geograficzne w częstości występowania dysplazji stawu biodrowego u dzieci urodzonych w różnych krajach.

Na przykład w Afryce częstość występowania tej choroby jest znacznie mniejsza. Można to łatwo wytłumaczyć sposobem noszenia dzieci na plecach, gdy nogi są szeroko rozstawione.

Różne czynniki mogą prowadzić do rozwoju choroby. Duże stawy, w tym stawy biodrowe, zaczynają być układane i formowane nawet w macicy. Jeśli wystąpią pewne nieprawidłowości w czasie ciąży, prowadzi to do rozwoju anomalii anatomicznych w budowie układu mięśniowo-szkieletowego.

Najczęstsze przyczyny dysplazji to:

• Predyspozycje genetyczne. W rodzinach, w których bliscy krewni mają objawy choroby, istnieje większe prawdopodobieństwo posiadania dziecka z tą chorobą. To ponad 30%.

• Naruszenie powstawania stawów dziecka podczas ciąży w wyniku niekorzystnej sytuacji środowiskowej lub narażenia na substancje toksyczne na ciele przyszłej matki.
• Wysoki poziom hormonów podczas ciąży. Oksytocyna, która jest produkowana w ciele przyszłej matki, powoduje polepszenie ruchomości aparatu więzadłowego. Ta właściwość jest konieczna przed porodem. Oksytocyna wpływa również na poprawę ruchomości wszystkich stawów, w tym prowokuje dalszą nadmierną amplitudę ruchów. Stawy biodrowe są najbardziej podatne na ten efekt.
• Ciasne powijaki. Nadmierne zaostrzenie nóg podczas codziennej procedury prowadzi do powstania dysplazji. Zmiana rodzaju pieluszek prowadzi do poprawy funkcjonowania stawów i zapobiega rozwojowi choroby. Potwierdzają to również liczne badania przeprowadzone w Japonii.
• Narodziny dziecka w wieku powyżej 35 lat.
• Waga dziecka przy urodzeniu ponad 4 funty.
• Wcześniactwo
• Pośladków previa.
• Bliska lokalizacja owoców. Zwykle znajduje się w wąskiej lub małej macicy. Jeśli płód jest duży, może on przylegać do ścian macicy i prawie się nie poruszać.

Opcje rozwoju

Lekarze rozróżniają kilka różnych wariantów tej choroby. Różne klasyfikacje pozwalają na najdokładniejsze ustalenie diagnozy. Wskazuje wariant choroby i nasilenie.

Opcje dla dysplazji z naruszeniem struktury anatomicznej:

• Acetabular. Wada znajduje się w obszarze chrząstki rąbka lub na obwodzie. Nadmiar ciśnienia wewnątrzstawowego prowadzi do upośledzenia ruchliwości.
• Epifuzy (choroba Mayera). W tej postaci występuje silne zagęszczenie i punktowe skostnienie chrząstki. Prowadzi to do ostrej sztywności, progresji bólu, a także może powodować deformacje.
• Obrotowy. Występuje naruszenie anatomicznego położenia elementów tworzących połączenie w kilku płaszczyznach względem siebie. Niektórzy lekarze odsyłają tę formę do stanu granicznego i nie uważają jej za niezależną patologię.

Według stopnia nasilenia:

• Łatwo Zwany także predyzylokacją. Powstają małe odchylenia, w których dochodzi do naruszenia architektury w strukturze największych stawów ciała dziecka. Naruszenie aktywnych ruchów występuje nieznacznie.
• Średni stopień. Lub sublimacji. W tym wariancie panewka jest nieco spłaszczona. Ruch jest znacznie upośledzony, występują charakterystyczne objawy skracania i zaburzenia chodu.
• Duży prąd. Zwany także dyslokacją. Ta forma choroby prowadzi do licznych odchyleń w wykonywaniu ruchów.

We wczesnych stadiach choroby jest trudne do ustalenia.Zwykle staje się możliwe zidentyfikowanie głównych klinicznych objawów choroby po roku od momentu urodzenia dziecka. U niemowląt objawy dysplazji można łatwo określić tylko przy wystarczająco wyraźnym przebiegu choroby lub konsultacji z doświadczonym ortopedą.

Najważniejsze objawy tej choroby to:

• Dźwiękowe "kliknięcie" podczas hodowli stawów biodrowych podczas zginania stawów kolanowych dziecka. W tym przypadku pojawia się małe pęknięcie, gdy głowa kości udowej wchodzi do stawu. Kiedy się cofasz - słyszysz kliknięcie.
• Prowadzić zakłócenia. W takim przypadku w stawach biodrowych dochodzi do niepełnego rozcieńczenia. W umiarkowanie ciężkim lub zwichniętym możliwe są poważne zaburzenia ruchu. Nawet jeśli kąt rozcieńczenia jest mniejszy niż 65% - może to również wskazywać na obecność opornej patologii.

• Asymetryczne położenie fałd skórnych. Na tej podstawie, często nawet u noworodków, można podejrzewać obecność choroby. Podczas badania fałd skórnych należy również zwrócić uwagę na ich głębokość i poziom, gdzie i jak się znajdują.
• Skracanie kończyn dolnych z jednej lub dwóch stron.
• Nadmierna zmiana kierunku stopy po stronie rannych na zewnątrz. Jeśli więc lewe biodro jest uszkodzone, stopa po lewej stronie silnie się obraca.

• Zaburzenia chodu. Dziecko, oszczędzając zranioną nogę, zaczyna chodzić na palcach lub utykać. Najczęściej ten znak jest rejestrowany u dzieci w wieku 2 lat. Jeśli dziecko ma pełne dyslokacje, jego ruchy stają się coraz bardziej artystyczne.
• Zespół bólu Zwykle rozwija się u dzieci z dość ciężkim przebiegiem choroby. Długi przebieg choroby prowadzi do progresji bólu. Aby wyeliminować ból zwykle wymaga użycia narkotyków.

• Zanik mięśni na zaatakowanej kończynie. Objaw ten może wystąpić z ciężką chorobą, jak również z długotrwałym rozwojem choroby. Zwykle mięśnie na drugiej nodze są silniej rozwinięte. Jest to spowodowane reakcją wyrównawczą. Zwykle występuje zwiększony nacisk na zdrową stopę.

Diagnostyka

W celu ustalenia rozpoznania dysplazji we wczesnym stadium często wymagane jest dodatkowe badanie. Już w ciągu pierwszych sześciu miesięcy po narodzinach dziecka, jest on koniecznie zalecany przez pediatrę ortopedy. Lekarz będzie w stanie zidentyfikować pierwsze objawy choroby, które często są niespecyficzne.

Najczęstszą metodą badania jest USG. Ta metoda diagnostyczna pozwala dokładnie ustalić wszystkie wady anatomiczne, które występują w przypadku dysplazji. To badanie jest bardzo dokładne i wystarczająco informacyjne. Może być stosowany nawet u bardzo małych dzieci.

Ponadto, aby całkiem skutecznie zastosować dysplazjęradiodiagnoza. Jednak wykorzystanie promieniowania X we wczesnym dzieciństwie nie jest pokazane. Takie badanie u niemowląt jest niebezpieczne i może powodować działania niepożądane.

Zastosowanie diagnostyki rentgenowskiej może być bardzo pouczające dla niemowląt, które mogą spokojnie leżeć przez pewien czas bez silnego ruchu. Jest to konieczne dla prawidłowego ustawienia urządzenia i dokładnego przeprowadzenia badania.

Przy ustalaniu diagnozy i przeprowadzaniu wszystkich wcześniejszych kontroli w niektórych przypadkach wymagane jest dodatkowe przeprowadzenie komputerowej lub magnetycznej tomografii rezonansowej. Często badania te są wykonywane przed wykonaniem operacji chirurgicznych. Takie metody pozwalają dokładnie opisać wszystkie strukturalne i anatomiczne anomalie stawów, które dziecko ma. Takie ankiety są bardzo dokładne, ale bardzo kosztowne. Instrumentalne badania stawów nie są szeroko rozpowszechnione.

Artroskopia - Jest to przegląd złącza wspólnego za pomocą specjalnych urządzeń. Nie ma szerokiej aplikacji w naszym kraju.To badanie jest dość traumatyczne. W przypadku naruszenia taktyki artroskopii, wtórna infekcja może dostać się do jamy stawu i może rozpocząć się ciężki stan zapalny. Obecność takiego ryzyka doprowadziła do tego, że takie badania praktycznie nie są stosowane w praktyce pediatrycznej w diagnostyce dysplazji.

Dzięki terminowemu określeniu specyficznych objawów choroby i przeprowadzeniu trafnej diagnozy leczenie można rozpocząć w odpowiednim czasie. Jednak w przypadku ciężkiej choroby lub późnej diagnozy rozwój dysplazji może prowadzić do pojawienia się różnych niekorzystnych odchyleń.

Konsekwencje

Dość często nieprzyjemnym skutkiem długotrwałego rozwoju choroby i źle przeprowadzonego leczenia jest zaburzenie chodu. Zwykle dzieci zaczynają utykać. Stopień kulawości zależy od początkowego poziomu uszkodzenia stawu biodrowego.

Po całkowitym zwichnięciu i nieterminowym zapewnieniu opieki medycznej dziecko później utyka ciężko i praktycznie nie wchodzi na uszkodzoną nogę. Chodzenie powoduje zwiększony ból u dziecka.

U dzieci w wieku 3-4 lat obserwuje się wyraźne skrócenie kończyn dolnych. W dwukierunkowym procesie objaw ten może objawiać się jedynie niewielkim opóźnieniem wzrostu.

Jeśli dotyczy to tylko jednego stawu, skrócenie może również prowadzić do zaburzeń chodu i kulawizny. Dzieci zaczynają nie tylko utykać, ale także skakać. W ten sposób starają się zrekompensować niezdolność do właściwego chodzenia.

Ta patologia układu mięśniowo-szkieletowego może spowodować utworzenie grupy niepełnosprawności. Decyzję o wydaniu takiego wniosku podejmuje cała komisja lekarzy. Lekarze oceniają wagę naruszeń, biorą pod uwagę charakter szkody, a dopiero potem wyciągają wnioski na temat założenia grupy. Zwykle z dysplazją o umiarkowanym nasileniu i obecnością uporczywych powikłań choroby ustala się trzecia grupa. Z cięższą chorobą - drugą.

Wszystkie procedury medyczne, które mogą pomóc w zapobieganiu postępowi choroby, są podawane dziecku tak wcześnie, jak to możliwe. Zwykle już przy pierwszej wizycie u ortopedy lekarz może podejrzewać dysplazję. Przepisywanie leków nie jest wymagane w przypadku wszystkich wariantów choroby.

Wszystkie środki terapeutyczne można podzielić na kilka grup. Obecnie istnieje ponad 50 różnych metod oficjalnie stosowanych w medycynie w leczeniu dysplazji u dzieci w różnym wieku. Wybór konkretnego programu pozostaje u ortopedy. Dopiero po pełnym zbadaniu dziecka można dokonać dokładnego planu leczenia dziecka.

Wszystkie metody leczenia dysplazji można podzielić na kilka grup:

• Luźniejsze pieluszki. Zwykle ta opcja nazywa się szeroka. W tym powijakach nogi dziecka są nieco rozcieńczone. Szeroki sposób na wyeliminowanie pierwszych niekorzystnych objawów choroby i zapobieganie jej progresji. Spodnie Becker są jednym z wariantów takiego powijaka.
• Wykorzystanie różnych środków technicznych. Należą do nich różne opony, poduszki, strzemiona i wiele innych. Takie produkty pozwalają na bezpieczne rozłożenie rozwiedzionych nóg dziecka.
• Wykorzystanie opon hodowlanych podczas chodzenia. Pozwalają zachować prawidłowy kąt hodowli w stawach biodrowych i są używane wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. Zwykle używane opony Volkov lub Vilensky.
• Chirurgia. Jest używany dość rzadko. Zwykle w trudnych przypadkach choroby, gdy inne metody były nieskuteczne. Takie operacje ortopedyczne wykonuje się u dzieci w wieku powyżej jednego roku, jak również z częstymi nawrotami choroby i brakiem efektu wcześniejszego leczenia.
• Masaż Zwykle takie leczenie cieszą prawie wszystkie dzieci.Nawet noworodki postrzegają masaż nie jako terapię, ale jako prawdziwą przyjemność. Prowadzi go jego specjalista, który ma nie tylko specjalistyczne wykształcenie w zakresie masażu niemowląt, ale ma również wystarczające doświadczenie kliniczne w pracy z dziećmi z rozpoznaniem dysplazji. Podczas masażu aktywnie wykonuje się obszar stawów biodrowych, a także szyi i pleców.

• Ćwiczenia z fizykoterapii. Mają wyraźny wpływ w początkowych stadiach choroby. Lekarze wykonują takie ćwiczenia 2-3 razy w tygodniu, aw niektórych postaciach choroby - codziennie. Zwykle czas trwania zajęć wynosi 15-20 minut. Ćwiczenia mogą być wykonywane przez mamę lub pielęgniarkę w klinice. Nie można ich przeprowadzić bezpośrednio po posiłku lub przed snem.
• Elektroforeza na obszarze stawów biodrowych. Pozwala zmniejszyć nasilenie bólu, poprawia przepływ krwi do chrząstki, która tworzy staw. Elektroforeza jest przepisana przez kurs. Zwykle stosuje się 2-3 kursy w ciągu roku. Efekt leczenia ocenia chirurg ortopeda.

• Gimnastyka z noworodkami. Zwykle ta metoda służy do wykrywania małych odchyleń w pracy stawów biodrowych. Pomaga zapobiegać rozwojowi dysplazji i może być stosowany nie tylko w celach leczniczych, ale także jako środek zapobiegawczy.
• Prowadzenie leczenia fizjoterapeutycznego. Aby poprawić ukrwienie i poprawić unerwienie chrząstki stawowej, można zastosować różne rodzaje terapii termo - i indukcyjnej. Takie metody są wyznaczane przez fizjoterapeutę i mają wiele przeciwwskazań. Zazwyczaj stosuje się je w łagodnym i umiarkowanie ciężkim wariancie choroby. Również całkiem udany po leczeniu chirurgicznym w celu wyeliminowania niekorzystnych objawów, które wystąpiły podczas operacji.
• Terapia błotem Metoda ta jest szeroko stosowana nie tylko w sanatoriach i ośrodkach zdrowia, ale może być również przeprowadzana w sali fizjoterapii dziecięcej kliniki. Biologicznie aktywne składniki błota zawarte w jego składzie mają działanie lecznicze i rozgrzewające na stawy, co prowadzi do zmniejszenia objawów niekorzystnych objawów choroby.

Zapobieganie

Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia dysplazji u niemowląt, rodzice powinni zwrócić uwagę na następujące wskazówki:

• Nie próbuj mocno i ciasno przewijać dziecko.

Wybierz szeroką przewijarkę. Ta metoda jest obowiązkowa, jeśli dziecko ma pierwsze oznaki dysplazji.

• Trzymaj swoje dziecko w porządku. Podczas niewłaściwego pozycjonowania dziecka w rękach dorosłych często nogi dziecka są mocno dociskane do ciała. Taka sytuacja może powodować dysplazję lub inne patologie stawów biodrowych i kolanowych. Zwróć uwagę na wygodę dziecka podczas karmienia piersią.

• Wybierz specjalne foteliki dziecięce do przewożenia dziecka w samochodzie. Nowoczesne urządzenia pozwalają utrzymać funkcjonalną i prawidłową pozycję nóg dzieci podczas podróży samochodem.

• Nie zapomnij odwiedzić ortopedy. Konsultacja ortopedyczna jest zawarta w obowiązkowej liście niezbędnych badań u niemowląt w pierwszym roku życia.
• Spotkaj się z dysplazją stawu biodrowego, którą może zrobić każda mama. Leczenie tej choroby jest dość pracochłonne i wymaga ogromnej koncentracji sił i uwagi rodziców. Zapobieganie rozwojowi poważnych komplikacji jest możliwe tylko przy codziennym wdrażaniu wszystkich zaleceń.
• Z terminową diagnozą i receptą leczenia Dzieci prawie nie mają negatywnych konsekwencji i prowadzą dość aktywny tryb życia.

Więcej informacji o dysplazji u dzieci można znaleźć na poniższym wideo:

Objawy kliniczne Edytuj

Badanie dziecka ma cechy w zależności od jego wieku i stopnia upośledzenia stanu funkcjonalnego stawu biodrowego. Kontrola przeprowadzana jest w spokojnej i spokojnej atmosferze, w ciepłym pomieszczeniu, po karmieniu, w stanie maksymalnego rozluźnienia mięśni. Istnieją 4 grupy testów klinicznych, które mogą wskazywać na dysplazję stawu biodrowego u dzieci w pierwszym roku życia:

• asymetria fałdu skórnego
• skrócenie biodra
• Objawy poślizgu Marx-Ortolani
• ograniczenie uprowadzenia biodra

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na symetrię fałd skórnych uda, pamiętając, że z obustronną patologią objaw ten może nie być widoczny. Asymetria fałd skórnych jest bardziej pouczająca u dzieci w wieku powyżej 2-3 miesięcy. Fałdy skóry z wrodzonym zwichnięciem stawu biodrowego znajdują się na różnych poziomach, różnią się głębokością i kształtem. Fałdy pośladkowe, podkolanowe i pachwinowe mają wartość diagnostyczną. Po stronie podwichnięcia lub zwichnięcia są głębsze i bardziej. Objaw ten obserwuje się u połowy chorych dzieci i "sam w sobie" nie ma wartości diagnostycznej.

Często obserwowana asymetria fałdów skórnych w udzie, zwłaszcza u noworodków, nie ma wartości diagnostycznej, występuje u doskonale zdrowych dzieci.

Wiarygodnym kryterium diagnostycznym jest zjawisko skracania bioder spowodowane tylnym przesunięciem głowy kości udowej względem panewki. Wskazuje na najcięższą formę dysplazji stawu biodrowego - wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego. Test uznaje się za pozytywny, jeśli dziecko na plecach z nogami zgiętymi w stawie kolanowym i biodrowym, kolano po uszkodzonej stronie jest niższe.

Złotym standardem we wczesnej diagnozie dysplazji stawu biodrowego jest objaw Marx-Ortolani (patrz rysunek). Symptom poślizgu opisuje radziecki ortopeda VO Marks w 1934 r. I niezależnie od niego przez włoskiego pediatrę Marino Ortolaniego w 1936 r. Jako objaw "kliknięcia". Wasilij Oskarowicz Marks opisuje objawienie poślizgnięcia się, zaproponowane przez niego:

"Dziecko jest umieszczone na plecach, a jego twarz jest zwrócona do lekarza. Ten ostatni zgina obie nogi pacjenta w biodrach i stawach kolanowych i chwyta uda rękami, tak, że kciuki znajdują się na wewnętrznej i drugiej na zewnętrznych powierzchniach ud. Lekarz powoli, unikając wymuszonych ruchów, rozciąga biodra równomiernie w obu kierunkach. Nie trzeba podejmować żadnych wysiłków, aby pozyskać potencjalnych klientów, ponieważ w tej pozycji dziecko traci zdolność stawienia oporu. W normalnych relacjach w stawach oba biodra w pozycji skrajnego odwodzenia prawie dotykają zewnętrznych powierzchni płaszczyzny stołu. W przypadku zwichnięcia głowa uda wsuwa się do panewki podczas porwania, czemu towarzyszy charakterystyczny pchnięcie. Jeśli po tej zmianie położenia uda pozostawi się w pozycji uprowadzenia, samo zacznie być napędzane, a po osiągnięciu pewnego stopnia redukcji, wywołuje szybki ruch biegania w kierunku zmniejszenia, odpowiadający momentowi zwichnięcia głowy z panewki. Taki ruch jest łatwy do zauważenia, jeśli uważnie monitorujesz powstałe uda "

Od tego czasu ten prosty i wyczerpujący test niewiele się zmienił i jest z powodzeniem stosowany do diagnozowania niestabilności i wrodzonego zwichnięcia stawów biodrowych u niemowląt. Oczywiście do wykonania tego testu wymagana jest pewna praktyczna umiejętność, a co najważniejsze, poprawna interpretacja jego wyników, porównanie z innymi objawami i wynikami badań.

Jednak sam fakt pozytywnego objawu Marx-Ortolani u dzieci w pierwszych dwóch tygodniach życia wcale nie wskazuje na chorobę stawu biodrowego. Ten objaw może również występować u doskonale zdrowych dzieci.Odsetek chorych i zdrowych noworodków, u których wykryto objawy poślizgu, wynosi odpowiednio 60 i 40% przypadków. 60% noworodków "wyzdrowieje" w pierwszym tygodniu życia i 88% w ciągu pierwszych 2 miesięcy. Pozostałe 12% faktycznie stanowi różne etapy prawdziwej dysplazji stawu biodrowego. Objaw ten traci swoją wartość wraz z wiekiem chorego dziecka, jest wykrywany tylko u 25% dzieci w wieku powyżej 2-3 tygodni. Ograniczenie uprowadzania biodra po stronie dysplazji jest cechą charakterystyczną dysplazji stawu biodrowego.

"Jeśli po wykryciu wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego u niemowlęcia, objaw poślizgu nie jest spowodowany, ponieważ już zniknął, a przy zachowanej dyslokacji w celu zastąpienia objawu poślizgu, pojawia się objaw ograniczający uprowadzanie biodra. U zdrowego noworodka można rozcieńczyć nogi stawów biodrowych po 80-90 °, układać rozwiedzione uda na zewnętrznych powierzchniach łóżka. Jeśli każdą nogę można przesunąć tylko pod kątem 50-60 °, to noworodek najwyraźniej ma wrodzone zwichnięcie biodra. U zdrowego dziecka w wieku siedmiu ośmiu miesięcy każdą nogę można przesunąć o 60-70 °. Jeśli możliwe jest przyjęcie każdej nogi tylko do 40-50 °, prawdopodobnie dochodzi do wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego. Nogi stawów biodrowych są hodowane, przechwytując je w taki sam sposób, jak po wykryciu symptomu poślizgnięcia (cytowany przez V. O. Marksa) "

Objawy choroby

Co powinno strzec rodziców. Do 1 miesiąca. Zwiększone napięcie mięśni grzbietu, wizualnie jedna noga krótsza niż druga, dodatkowe fałdowanie na pośladku, asymetria fałdów pośladkowych i pośladków, niepełne rozcieńczenie nóg, z ugiętymi kolanami. Pozycja ciała u dziecka ma kształt litery "C", głowa trzymana jest z jednej strony, często z jednej strony dziecko trzyma zaciśniętą pięść.

3 - 4 miesiące. Kiedy nogi są zgięte w stawach kolanowych i biodrowych, często słyszy się kliknięcie, stopa o płaskiej stopie (pięta nie znajduje się na tej samej linii z dolną nogą). Jedna noga jest wizualnie krótsza niż druga.
6 miesięcy i więcej.

Nawyk wstawania i chodzenia po palcach, z jednym lub dwoma palcami u nogi, zwrócony do wewnątrz lub na zewnątrz podczas chodzenia, stóp końsko-szpotawych. Nadmierna skrzywienie kręgosłupa w odcinku lędźwiowym kręgosłupa - miednica pozioma, chód "jak kaczka". Wizualna lekka krzywizna kręgosłupa, pochylenie Jedna noga krótsza od drugiej z powodu pochyłej miednicy.

Istnieje pięć klasycznych objawów, które pomagają podejrzewać dysplazję stawu biodrowego u niemowląt. Każda matka może zauważyć obecność tych objawów, ale tylko lekarz może je zinterpretować i wyciągnąć wnioski na temat obecności lub braku dysplazji.

• Asymetria fałd skórnych. Objawy można sprawdzić, umieszczając dziecko na plecach i prostując nogi w maksymalnym stopniu: symetryczne fałdy powinny być zaznaczone na wewnętrznych udach. Kiedy jednostronne przemieszczenie na dotkniętych fałdach bocznych znajduje się powyżej. W pozycji na brzuchu zwracaj uwagę na symetrię fałdów pośladkowych: po stronie zwichnięcia fałda pośladkowa będzie położona wyżej. Należy pamiętać, że asymetrię fałdów skórnych można również zaobserwować u zdrowych niemowląt, dlatego ten objaw ma znaczenie tylko w połączeniu z innymi.
• Objawy poślizgnięcia (kliknięcie, Marx-Ortolani) prawie zawsze występują w obecności dysplazji stawu biodrowego u noworodków. Wartość diagnostyczna tego objawu jest ograniczona przez wiek niemowlęcia: można go wykryć z reguły do ​​7-10 dni życia, rzadko trwa do 3 miesięcy. Podczas hodowli nóg wygiętych w stawach kolanowych i biodrowych słyszalne jest kliknięcie (odgłos redukcji głowy kości udowej). Podczas mieszania nóg głowy ze stawu z tym samym dźwiękiem. Objawy kliknięcia wskazują na niestabilność stawu i określa się ją w początkowych stadiach dysplazji, dlatego uważa się ją za główny objaw tej patologii u noworodków.
• Ograniczenie porwań przez biodra jest drugim najbardziej znaczącym objawem dysplazji. Podczas wyginania nóg przy stawie kolanowym i biodrowym odczuwany jest opór (zwykle są one rozcieńczane bez wysiłku do płaszczyzny poziomej przy 85-90 º). Ten objaw ma szczególną wartość w przypadku jednostronnego uszkodzenia. Ograniczenie porwań wskazuje na wyraźne zmiany w stawie i z łagodną dysplazją nie jest określone.
• Względne skrócenie kończyny dolnej występuje w jednostronnych zmianach. Leżąc na plecach dziecka, ugnij nogi i postaw stopę na stole. Skrócenie biodra zależy od różnej wysokości kolan. U noworodków objaw ten jest wykrywany tylko przy wysokich dyslokacjach z przesunięciem głowy kości udowej w górę i nie jest wykrywany w początkowych stadiach dysplazji. Ma świetną wartość diagnostyczną po 1 roku.
• Zewnętrzny obrót uda. Z reguły symptom ten jest zauważany przez rodziców podczas snu niemowlęcia. Jest to oznaka zwichnięcia stawu biodrowego i rzadko jest określana przez podwichnięcie.

Jednak te oznaki, określane "na oko", nie wykazują dysplazji o 100% i są tak zwanymi - prawdopodobnymi objawami, które mogą wystąpić w normalnych warunkach.
Absolutnym dowodem normy lub patologii mogą być jedynie obiektywne metody badawcze - badanie rentgenowskie i diagnostyka ultradźwiękowa.

Współczesne leczenie dysplazji u dzieci metodami medycyny manualnej

Aby zgłosić się na wizytę u lekarza, należy zabrać ze sobą kopię wypisu ze szpitala położniczego, wnioski i wnioski ortopedy, zdjęcie rentgenowskie lub USG oraz kserokopię ich opisu. Jeśli podejmiemy problem dysplazji u niemowląt w nowy sposób, to trzeba przyznać: tradycyjne leczenie często tylko torturuje dzieci. Aby ustalić główną przyczynę, czy jest to dyslokacja, podwichnięcie czy predyspozycja.

Na najwcześniejszym etapie nie należy torturować dziecka za pomocą urządzeń ortopedycznych. Każdego dnia dziecko powinno uczyć się o świecie, doświadczać dynamicznych naprężeń w stawach biodrowych, które poprawiają krążenie krwi, przywracają wszystkie funkcje, normalny fizjologiczny rozwój stawów biodrowych i otaczających je tkanek.

Jednostronne podejście do tego problemu jest tylko ze strony ortopedii, biorąc pod uwagę jedynie naruszenia w stawach biodrowych, zapominając o integralności całego organizmu, ponieważ pojedynczy system funkcjonalny jest niemożliwy. Większość wąskich specjalistów jest bardzo krytyczna wobec innowacji w leczeniu - stosowanie ręcznej medycyny, uważam, że jeśli technika działa, należy ją stosować.

Byłem mile zaskoczony, że odwiedziłem międzynarodową konferencję na temat terapii manualnej w 2002 roku, że nie jestem sam w przeciwstawianiu się przestarzałym metodom leczenia dysplazji. Są już ortopedzi, którzy uczą się metod terapii manualnej, ale na Ukrainie nadal jest to kwestia przyszłości.

Terapia manualna w rękach "niespecjalistycznej" może spowodować nieodwracalną szkodę dla zdrowia pacjenta. Istnieje wybór - masaż i "urządzenia ortopedyczne". Na przykład różne strzemiona, wkładki do płaskich stóp, opaski - gorsety na skoliozy, kołnierz "przypadek", paski gorsetowe na zapalenie kożuchów, kule, wózek inwalidzki. Albo medycyny manualnej, ale jednocześnie pamiętaj, że każdy stracony dzień w dzieciństwie jest nieodwracalny.

Na każdym etapie rozwoju dziecka nieustannie zachodzi proces tworzenia się narządów i tkanek. Nie pozwól ciału przystosować się do problemów - szukaj sposobów na ich rozwiązanie. "Tablet pod językiem jest najprostszy." Ruch jest życiem. A jeśli coś w biomechanice jest złe, to powinno zostać wyeliminowane, a nie znieczulić i opóźnić czas. Ciało powie ci na pierwszym etapie z ostrym bólem, którego dziecko nie może powiedzieć, ale można to ustalić na podstawie tonicznego napięcia mięśni.

Poszukaj powodu, z którego ten ból emanuje, a nie stłumić tego bólu.W ciężkich przypadkach - prawdziwe zwichnięcie stawu biodrowego - opowiadam się za kompleksowym przeprowadzeniem leczenia, stosując w ekstremalnych przypadkach terapię manualną i ortopedyczną oraz chirurgię.

Każdy wybiera sposób rozwiązania problemu, tj. samo leczenie. I to, co zostało ustanowione w dzieciństwie, będzie rosło. W tym konkretnym przypadku mówimy o dzieciach, których rodzice wybierają, ponieważ nikt nie liczy się z opinią niemowlęcia. Może krzyczeć przez chwilę, urządzać nieprzespane noce, wyjaśniając, że się z tym nie zgadza, ale nie może nic zmienić - decydują rodzice.

Zasada leczenia dysplazji stawów:

1. Ręczne metody eliminacji podwichnięcia / zwichnięcia.
2. Aby złagodzić mięśnie miednicy i kręgosłupa, aby zapobiec przemieszczeniu w stawach.
3. Przypisz gimnastykę korekcyjną, aby wzmocnić więzadła.
4. Daj czas na tworzenie stawów, nie ograniczając ruchów dziecka.

Jeśli usłyszysz, że dziecko z dysplazją nie będzie chodzić lub utyka, to nie jest tak. Prawdopodobieństwo kulawizny jest tylko w skrajnej postaci dysplazji - z prawdziwym zwichnięciem stawu biodrowego. Reszta dzieci chodzi normalnie i na zewnątrz praktycznie nie różni się od swoich rówieśników aż do pewnego wieku.

Ale tym dzieciom gwarantuje się nie mniej straszną chorobę - skoliozę, osteochondroza z wszystkimi powiązanymi chorobami. Niestety, skolioza czeka na dzieci torturowane, ubrane w strzemiona w dzieciństwie, różne urządzenia, masażyki, ultraforezy, pływanie i tak naprawdę nie miały właściwego leczenia, tj. nie wyeliminował pierwotnego powodu z powodu tego, co się stało.

Ludowe leczenie dysplazji stawu biodrowego

Nawet wśród ortopedów, traumatologów, chirurgów nie ma zgody i wzajemnego zrozumienia w kwestii dysplazji. Dysplazja objawia się we wszystkich dzieciach na różne sposoby i nie zawsze jest określana bezpośrednio po urodzeniu. Stawy mogą być normalne od urodzenia iw pierwszych miesiącach rozwoju, ale później diagnozowane jako nieprawidłowe, patologiczne w ciągu 6-12 miesięcy.

Podczas pierwszego badania bezpośrednio po porodzie nawet bardzo doświadczony ortopeda nie może podać dokładnej diagnozy, chociaż częstość występowania dysplazji stawu biodrowego można przewidzieć od pierwszego dnia. Jeśli zwracasz uwagę na kręcz szyi, w którym dziecko trzyma głowę ciągle w jednym kierunku.

Każde dziecko jest indywidualne i rozwija się zgodnie z cechami genetycznymi rodziców. Rodzice nie boją się, że dziecko nadal nie ma zębów w wieku 7-8 miesięcy i, na przykład, duża wiosna nie jest "zamknięta" w czasie. Rodzice są pewni, że zęby będą rosnąć, a sprężyna stwardnieje, chociaż te dwa warunki można porównać do "dysplazji jamy ustnej" i "dysplazji czaszki".

Ale objawy dysplazji stawu biodrowego muszą być stale monitorowane, ponieważ w rzeczywistości dysplazja u dzieci jest słabym, niekompletnym rozwojem stawu, w większości przypadków jest naturalną cechą ciała małego dziecka, a znacznie rzadziej objawem choroby - prawdziwym zwichnięciem.

W ciągu ostatnich 30-40 lat w leczeniu dysplazji stawu biodrowego nic się nie zmieniło, z wyjątkiem różnych urządzeń ortopedycznych i testowania ich u dzieci. Strzemiona Pavlika, opona Freika, CITO, Rosen, Volkov, Schneider, Gnevkovsky itd. - te urządzenia ortopedyczne są potrzebne tylko do prawdziwego przemieszczenia stawu biodrowego.

Są one przypisane prawie każdemu dziecku od jednego miesiąca do roku ciągłego noszenia, z wyjątkiem kąpieli. Często psychika dziecka jest zaburzona - na początku jest bolesna, niespokojna, a następnie przygnębiona, przygnębiona, zamknięta, obojętna na wszystko.

Byłem wielokrotnie sprowadzany do dzieci w aparacie w wieku 2,5 roku, są one bardzo różne pod względem rozwoju fizycznego i umysłowego. Chociaż byli tacy, którzy dostosowywali się i skakali, biegli w aparacie, aby ścigać się z rówieśnikami.

Niebezpieczne skutki choroby

Czym jest niebezpieczna dysplazja? Odpowiedź jest prosta: kuleć.Okazuje się, że staw biodrowy z powodu zaniedbania zaczyna tworzyć się na swój sposób, aparat mięśniowo-więzadłowy jest unieruchomiony w tej pozycji. Dziecko będzie chodzić, ale chód będzie "kaczką".

Ponadto, z powodu naruszenia osi i punktu podparcia, zaczynają się problemy kręgosłupa: lordoza, kifoza, osteochondroza i tak dalej. A z wiekiem proces będzie się tylko pogarszał. Powstaje nowe fałszywe połączenie, ale nie będzie ono w stanie spełnić swojej funkcji. Tutaj będzie potrzebne tylko leczenie chirurgiczne, choć wszystko zależy od zaniedbania procesu.

Leczenie w okresie niemowlęcym trwa średnio sześć miesięcy, a jeśli później, wynik może nastąpić dopiero kilka lat później. Aby nie przegapić patologii, wystarczy odwiedzić pediatrę co miesiąc.

Jeśli ma jakiekolwiek podejrzenia, skieruje go do ortopedy. Ponadto zostanie ustalone, czy rodzice powinni się martwić, czy nie. Wynik nieleczonej dysplazji zależy przede wszystkim od stopnia niedorozwoju stawu (stopień nachylenia stawu biodrowego, ucisk głowy uda), a także od współistniejących stanów hamujących rozwój (hipertonja, dysbioza, krzywica itp.).

Jeśli dysplazja stawów biodrowych jest minimalna i nie występują czynniki obciążające w 50%, można ją spontanicznie wyeliminować. Przemyśl to 50% to co drugie dziecko, ponieważ nie wiadomo, które z nich będzie twoje.

W ciężkiej dysplazji stawu biodrowego, podwichnięciu i zwichnięciu stawów biodrowych nie dochodzi do spontanicznej normalizacji. W przypadku nieleczonej dysplazji, jeśli jej powikłania nie występują, a ze względu na biodrowy dach stawu biodrowego, nie występuje podwichnięcie lub zwichnięcie biodra, dziecko narzeka na zmęczenie, ból w kończynach pod koniec dnia i po wysiłku fizycznym pojawi się delikatne utykanie.

Przy zwichnięciach bioder, które mogą być komplikowane przez nieleczoną dysplazję stawów biodrowych, oprócz powyższych dolegliwości, widoczne będzie również chromanie nurkowe, tzw. "Chód kaczki".

Rodzaje dysplazji stawu biodrowego

Przerażająca nazwa "dysplazja stawu biodrowego" jest słyszana przez wielu rodziców dzieci w wieku poniżej jednego roku życia, przystępujących do zaplanowanych badań u ortopedy. Od greckiej "dysplazji" tłumaczone jest jako "zaburzenie rozwojowe", "odchylenie edukacji od normy".

Oznacza to, że diagnoza "dysplazji stawu biodrowego" mogła być po prostu nazwana dewiacją, patologią, niedorozwojem stawu biodrowego, który w przyszłości spada podczas chodzenia na cały ładunek.

Wyobraźmy sobie staw biodrowy.

Składa się z kości udowej, której koniec przypomina piłkę. Ta "piłka" musi dostać się do domu - panewki o półkolistym kształcie - i zdobyć tam przyczółek z mięśniami i stawami. To wszystko staw biodrowy. W zależności od tego, czy głowa jest prawidłowo umieszczona we wnęce: na jakiej głębokości, pod jakim kątem, jak się obraca, jak trzymają ją stawy - zależy od stopnia rozwoju stawów biodrowych u dzieci.

Jeśli głowa jest prawidłowo umieszczona we wnęce, nie obserwuje się dysplazji.

Jeśli niedorozwój jamy jest zauważalny - jest mały, ale głowa (piłka) uderza w dom pod właściwym kątem, podejrzewa się pierwszy stopień dysplazji - prekursorów. Początkowej diagnozie często podaje się noworodkom.

Faktem jest, że po urodzeniu jama nadal jest słabo rozwinięta - jest płytka. Rodzice, których dzieci otrzymały 1 stopień dysplazji - predyspozycje, powinni szczególnie zwracać uwagę na profilaktykę dysplazji: szerokie pieluszki, specjalne ćwiczenia, masaże. W takim przypadku lepiej być bezpiecznym, jeśli Twoje dziecko jest podatne na dysplazję.

W przypadku częściowej utraty głowy kości udowej zdiagnozowano podwichnięcie - drugi stopień dysplazji stawu biodrowego u dzieci.

Jest to poważniejsza diagnoza, która wymaga specjalnego leczenia, często przy użyciu urządzeń, które pomagają naprawić głowę w jamie - opony Velinsky'ego, rozpórki, gips, ale częściej strzemiona Pavlika.

W XX wieku czeski ortopeda Pavlik opracował metodę leczenia dysplazji. Specjalne strzemiona mocują główkę kości udowej pod pożądanym kątem w jamie. Nieruchoma głowica nie wypada z wnęki, znajduje się we właściwej pozycji.

Usuń strzemiona nie mogą! Ważne jest przestrzeganie tego warunku, ponieważ niewydolność rozrostowa prowadzi do cięższej postaci - dyslokacji i wymaga powtarzającego się dłuższego leczenia.

Niektórzy z moich przyjaciół, których córka została wybrana do noszenia stebnówek Pavlika, nie zabierali ich na 3 miesiące. Wtedy rodzice poczuli się przykro z powodu dziewczyny, a przez kolejne 3 miesiące "puścili" dziecko na chwilę. Ku wielkiej radości swoich rodziców dziewczyna zaczęła chodzić prawie rok. I nie tylko chodzić, ale chodzić płynnie i biegać. Ale na zaplanowanym badaniu w ciągu roku u dziewczynki zdiagnozowano dysplazję.

Rodzice nie wierzyli, zaapelowali do kilku ortopedów. Diagnoza została potwierdzona za każdym razem - dziecko ma dysplazję stawu biodrowego.

Strzały ponownie włożono na dziewczynę. I jak mówi mama, teraz, gdy dziewczynka już próbowała chodzić i biegać, wszystko jest trudniejsze psychologicznie i fizycznie.

Dlatego bardzo ważne jest, aby dziecko nosiło strzemiona Pawlika lub inne podobne urządzenie, przestrzegając zaleceń lekarza. Aby załadować złącze chodząc wcześniej niż głowa będzie na miejscu, jest to niemożliwe.

Jeśli czujesz się przykro z powodu dziecka lub wątpisz w poprawność diagnozy, skontaktuj się z kilkoma ekspertami. Na szczęście w naszych czasach jest to możliwe. Zastanów się, w jaki sposób pomagasz swojemu dziecku, a nie torturuj go.

Przy całkowitym wyparciu (niekasowaniu lub wypadaniu) głowy kości udowej z depresji rozwija się trzeci stopień dysplazji stawu biodrowego u dzieci - dyslokacja. Jest to najcięższa forma tej choroby.

Aby umieścić głowę kości na miejscu, często określa się pozycję leczenia - nogi dziecka są odlewane lub mocowane za pomocą plastikowych urządzeń. W najgorszym przypadku przypisana jest operacja.

Przyczyny dysplazji stawu biodrowego u dzieci nie są w pełni zrozumiałe.

Drugim czynnikiem predysponującym do rozwoju dysplazji stawu biodrowego u dzieci są pierwsze porody. Udowodniono, że podczas pierwszej ciąży tego hormonu jest produkowany więcej niż z każdym kolejnym.

Dzieci z przedsionkami klatki piersiowej są bardziej zagrożone. Zauważono, że częściej dysplazja lewostronna. Wynika to z fizjologicznej charakterystyki umiejscowienia dziecka w macicy. Lewa noga jest bardziej zgięta.

Im większy płód, tym większe ryzyko dysplazji stawu biodrowego u dziecka po urodzeniu.
Genetyczne predyspozycje, wiek rodziców i inne czynniki również odgrywają rolę w rozwoju dysplazji.

Przyczyn wystąpienia dysplazji stawu biodrowego jest wiele. Najważniejsze to predyspozycje genetyczne, miedniczna prezentacja płodu w czasie ciąży, patologia pierwszego trymestru ciąży, brak wody i wiele innych.

Czasami wrodzone normalne staw biodrowy może pozostawać w tyle w dalszym rozwoju i nie odpowiadać wiekowi - wtedy ta dysplazja nie jest już wrodzona, ale "nabyta".

Istnieje kilka teorii na temat występowania dysplazji stawu biodrowego, ale najbardziej uzasadnione są genetyczne (25-30% ma dziedziczność w linii żeńskiej) i hormonalne (wpływ na więzadła hormonów płciowych przed porodem).

Teoria hormonalna jest potwierdzona przez fakt, że dziewczynki mają dysplazje znacznie częściej niż chłopcy. W czasie ciąży progesteron przygotowuje kanał rodny do porodu, zmiękczając więzadła i chrząstkę miednicy kobiecej.

Dostając się do krwi płodowej, ten hormon znajduje te same punkty zastosowania u dziewcząt, powodując rozluźnienie więzadeł, które stabilizują staw biodrowy. W większości przypadków, jeśli nie zapobiegniesz procesowi z ciasnym pieluszkiem, przywrócenie struktury więzadeł nastąpi w ciągu 2-3 tygodni po urodzeniu.

Zauważono również, że dysplazja jest promowana przez ograniczenie ruchomości stawów biodrowych płodu, nawet podczas rozwoju płodu. W związku z tym dysplazja lewostronna jest bardziej powszechna, ponieważ jest to lewe połączenie, które zwykle jest dociskane do ściany macicy.

W ostatnich miesiącach ciąży ruchliwość stawu biodrowego może być znacznie ograniczona, gdy groźba przerwania ciąży jest bardziej powszechna u osób prymitywnych, w przypadku prezentacji zamka, małej wody i dużego płodu.

Do chwili obecnej istnieją następujące czynniki ryzyka dla dysplazji stawu biodrowego:

1. obecność dysplazji stawu biodrowego u rodziców,
2. zniekształcenia macicy,
3. niekorzystny przebieg ciąży (groźba zerwania, choroby zakaźne, leki),
4. prezentacja miednicy płodu,
5. boczna pozycja płodu,
6. ciąża mnoga,
7. niska woda,
8. naturalny poród z prezentacją płodu przez miednicę,
9. patologiczny przebieg porodu
10. pierwsze narodziny
11. płeć żeńska
12. duże owoce.

Obecność tych czynników ryzyka powinna być powodem obserwacji przez ortopedy i wdrażania środków zapobiegawczych (szerokie ubijanie, masaż i gimnastyka).

Istnieje pięć klasycznych objawów, które pomagają podejrzewać dysplazję stawu biodrowego u niemowląt. Każda matka może zauważyć obecność tych objawów, ale tylko lekarz może je zinterpretować i wyciągnąć wnioski na temat obecności lub braku dysplazji.

Asymetria fałd skórnych. Objawy można sprawdzić, umieszczając dziecko na plecach i prostując nogi w maksymalnym stopniu: symetryczne fałdy powinny być zaznaczone na wewnętrznych udach. Kiedy jednostronne przemieszczenie na dotkniętych fałdach bocznych znajduje się powyżej.

W pozycji na brzuchu zwracaj uwagę na symetrię fałdów pośladkowych: po stronie zwichnięcia fałda pośladkowa będzie położona wyżej. Należy pamiętać, że asymetrię fałdów skórnych można również zaobserwować u zdrowych niemowląt, dlatego ten objaw ma znaczenie tylko w połączeniu z innymi.

Objawy poślizgnięcia (kliknięcie, Marx-Ortolani) prawie zawsze występują w obecności dysplazji stawu biodrowego u noworodków. Wartość diagnostyczna tego objawu jest ograniczona przez wiek niemowlęcia: można go wykryć z reguły do ​​7-10 dni życia, rzadko trwa do 3 miesięcy.

Podczas hodowli nóg wygiętych w stawach kolanowych i biodrowych słyszalne jest kliknięcie (odgłos redukcji głowy kości udowej). Podczas mieszania nóg głowy ze stawu z tym samym dźwiękiem. Objawy kliknięcia wskazują na niestabilność stawu i określa się ją w początkowych stadiach dysplazji, dlatego uważa się ją za główny objaw tej patologii u noworodków.

Ograniczenie porwań przez biodra jest drugim najbardziej znaczącym objawem dysplazji. Podczas wyginania nóg przy stawie kolanowym i biodrowym odczuwany jest opór (zwykle są one rozcieńczane bez wysiłku do płaszczyzny poziomej przy 85-90 º). Ten objaw ma szczególną wartość w przypadku jednostronnego uszkodzenia.

Ograniczenie porwań wskazuje na wyraźne zmiany w stawie i z łagodną dysplazją nie jest określone. Względne skrócenie kończyny dolnej występuje w jednostronnych zmianach. Leżąc na plecach dziecka, ugnij nogi i postaw stopę na stole.

Skrócenie biodra zależy od różnej wysokości kolan. U noworodków objaw ten jest wykrywany tylko przy wysokich dyslokacjach z przesunięciem głowy kości udowej w górę i nie jest wykrywany w początkowych stadiach dysplazji.Ma świetną wartość diagnostyczną po 1 roku.

Zewnętrzny obrót uda. Z reguły symptom ten jest zauważany przez rodziców podczas snu niemowlęcia. Jest to oznaka zwichnięcia stawu biodrowego i rzadko jest określana przez podwichnięcie.

Dysplazja stawów biodrowych u dzieci - leczenie

W przypadku dysplazji stawu biodrowego i wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego leczenie należy przeprowadzać tak wcześnie, jak to możliwe, z wiekiem staje się ono bardziej skomplikowane i daje gorsze wyniki morfologiczne i funkcjonalne.

Działania terapeutyczne w zakresie ich realizacji dzielą się na następujące etapy: leczenie zachowawcze noworodków i niemowląt w pierwszych tygodniach i miesiącach życia do 1 roku, od 1 roku do 2 - 3 lat, oraz szybkie leczenie dysplazji od 2-3 do 8 lat i młodzieży .

Zachowawcze leczenie powinno poprzedzać chirurgiczne leczenie dysplazji i wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego.

W pierwszych miesiącach życia należy przeprowadzić leczenie, aby poprawić kształt stawu biodrowego, można to osiągnąć za pomocą technik manipulacji, procedur fizycznych, korekt rehabilitacyjnych.

Kaptur z dysplazją - korekty manipulacji są stosowane w celu wyeliminowania reakcji odruchowych, które zakłócają metabolizm tkanek i wpływają na unerwienie mięśni.

Stwarzane są warunki dla prawidłowych relacji morfologicznych między powierzchniami stawowymi a fizjologicznym wzajemnym podrażnieniem, które dają bodziec i przyczyniają się do prawidłowego rozwoju powierzchni stawowych.

Szczególną uwagę zwraca się na zespół funkcjonalnie ukośnej miednicy, który pogarsza późniejsze położenie głowy kości udowej, powodując hipertoniczność m. psoas

W 30% przypadków z eliminacją hipertonusa m. psoas, lateropozycja na odpowiednich liściach bocznych, w innych przypadkach należy zwrócić uwagę na blokady czynnościowe chirurgii stawu krzyżowego (co bezpośrednio wpływa na sprawność kąta panewki) i inne czynniki prowadzące do upośledzenia rozwoju.

W leczeniu dysplazji dodatkowo przepisuje się szerokie przewijanie, możliwe jest użycie procy (niosącej dziecko z rozwiedzionymi nogami), dzięki czemu staw jest unieruchomiony w panewce, zapewnia się warunki do formowania.

Mianowane ćwiczenia terapeutyczne mające na celu stymulację metabolizmu, krążenie krwi w stawie biodrowym. W leczeniu dysplazji konieczne jest obowiązkowe zapobieganie krzywicy, ponieważ przyczynia się to do nasilenia dysplazji. W przypadku genetycznej wady rozwojowej i nieskutecznego leczenia zachowawczego stosuje się leczenie chirurgiczne.

Jest wysoce niepożądane, aby wyznaczyć Pavlika, opony i aparat Gnevkovsky'ego, które naprawiają stawy biodrowe w pozie Lorentza w leczeniu Strzemion. W przypadku długotrwałego używania tych urządzeń psychika dziecka jest ranna, pojawiają się przykurcze.

Po zakończeniu stosowania aparatów ortopedycznych pojawia się "syndrom Psoasa", w którym w kręgosłupie lędźwiowym rozwija się hiperlordoza, rozwija się skolioza i powstaje osteochondroza. Dzieci, które używały strzemienia i innych urządzeń mają problemy z plecami, przepukliną międzykręgową, zapaleniem korzeni i innymi objawami osteochondrozy.

Tradycyjne leczenie

Nawet wśród ortopedów, traumatologów, chirurgów nie ma zgody i wzajemnego zrozumienia w kwestii dysplazji. Dysplazja objawia się we wszystkich dzieciach na różne sposoby i nie zawsze jest określana bezpośrednio po urodzeniu. Stawy mogą być "normalne" w momencie narodzin iw pierwszych miesiącach rozwoju, ale później zdiagnozowane jako nieprawidłowe, patologiczne w ciągu 6-12 miesięcy.

Podczas pierwszego badania bezpośrednio po porodzie nawet bardzo doświadczony ortopeda nie może podać dokładnej diagnozy, chociaż podatność na dysplazję stawu biodrowego można przewidzieć już od pierwszego dnia.Jeśli zwracasz uwagę na kręcz szyi, w którym dziecko trzyma głowę ciągle w jednym kierunku.

Każde dziecko jest indywidualne i rozwija się zgodnie z cechami genetycznymi rodziców. Rodzice nie boją się, że dziecko nadal nie ma zębów w wieku 7-8 miesięcy i, na przykład, duża wiosna nie jest "zamknięta" w czasie. Rodzice są pewni, że zęby będą rosnąć, a sprężyna stwardnieje, chociaż te dwa warunki można porównać do "dysplazji jamy ustnej" i "dysplazji czaszki".

Ale objawy dysplazji stawu biodrowego muszą być stale monitorowane, ponieważ w rzeczywistości dysplazja u dzieci jest słabym, niekompletnym rozwojem stawu, w większości przypadków jest naturalną cechą ciała małego dziecka, a znacznie rzadziej objawem choroby - prawdziwym zwichnięciem.

W ciągu ostatnich 30-40 lat w leczeniu dysplazji stawu biodrowego nic się nie zmieniło, z wyjątkiem różnych urządzeń ortopedycznych i testowania ich u dzieci. Strzemiona Pavlika, opona Freika, CITO, Rosen, Volkov, Schneider, Gnevkovsky itd. - te urządzenia ortopedyczne są potrzebne tylko do prawdziwego przemieszczenia stawu biodrowego. Są one przypisane prawie każdemu dziecku od jednego miesiąca do roku ciągłego noszenia, z wyjątkiem kąpieli.

Często psychika dziecka jest zaburzona - na początku jest bolesna, niespokojna, a następnie przygnębiona, przygnębiona, zamknięta, obojętna na wszystko. Byłem wielokrotnie sprowadzany do dzieci w aparacie w wieku 2,5 roku, są one bardzo różne pod względem rozwoju fizycznego i umysłowego. Chociaż byli tacy, którzy dostosowywali się i skakali, biegli w aparacie, aby ścigać się z rówieśnikami.

Leczenie chirurgiczne

Ostatecznie operacja pozostaje ostatnią możliwą miarą ciężkiej, nie zdiagnozowanej przez pierwsze trzy lata życia, lub nie poddawana bardziej łagodnym metodom leczenia dysplazji stawu biodrowego.

Z tak zwaną potrójną osteotomią miednicy, przeprowadzoną oczywiście pod całkowitym znieczuleniem, chirurg rozcina miednicę w trzech miejscach, oddzielając kości biodrowe, łonowe i kulszowe za pomocą bitów medycznych.

Następnie można obrócić panewkę w taki sposób, aby szczelnie i głęboko zakryła głowę stawu biodrowego. Po znalezieniu prawidłowej pozycji chirurg ponownie łączy kości, ustalając nową pozycję. W tym przypadku używane są cztery śruby, które po około roku są usuwane pod koniec procesu odzyskiwania.

Po operacji gimnastyka lekarska jest zalecana dziecku - jednak jest również przydatna w leczeniu zachowawczym do wzmocnienia mięśni, które zapobiegają rozwojowi kulawizny.

Rzadkie powikłania interwencji chirurgicznej obejmują zaburzenia w dalszym rozwoju szyjki kości udowej i martwicy głowy kości udowej. Niemniej jednak, w ciężkich przypadkach dysplazji, operacja jest absolutnie pokazana, ponieważ odsetek i stopień powikłań bez niej jest znacznie wyższy.

Gimnastyka lecznicza (terapia ruchowa)

Gimnastyka medyczna odbywa się 2 razy dziennie, każde ćwiczenie 10-15 razy. Zalecamy następujące ćwiczenia.

Ćwiczenia w oryginalnej pozycji na plecach:

• Jednoczesne zgięcie-przedłużenie nóg.
• Naprzemiennie wyginając nogi.
• Równoczesne rozcieńczanie zgiętych nóg na bok. Dwie ręce splatają stawy kostek nóg. Powoli zginaj się w stawach kolanowych i rozpuść na boki.
• Obrót biodra na zewnątrz i na zewnątrz. Lewa noga jest prosta, prawa zgięta w stawie kolanowym. Naprawiamy prawe kolano prawą ręką, obracamy prawą zagiętą nogę do wewnątrz i na zewnątrz lewą ręką.
• Prostowanie i hodować proste nogi.
• "Rower" - zagnij nogi dziecka w kolanach i stawach biodrowych iw tej pozycji wykonuj imitacje ruchów podczas jazdy na rowerze.
• Dotknij prawą wygiętą nogę lewej ręki i odwrotnie.
• Prostowanie i hodować proste i zgięte nogi (imitacja stylu klasycznego).

Ćwiczenia w pozycji wyjściowej leżące na brzuchu:

1. Dotknij pięty lewej nogi pośladków, wykonuj także prawą stopę.
2. Dotknij piętami pośladków w tym samym czasie.
3. Nacisk na obszar pośladków. Zegnij nogi w stawach kolanowych, jednocześnie złącz stopy, zamocuj lewą ręką, jednocześnie naciśnij dłonie na pośladkach i stopach, delikatnie dociskając stopy w dół.

Ćwiczenia w pozycji wyjściowej leżące po twojej stronie:

• Pochylone wygięte nogi w górę.
• Prosta noga prosto do góry

Wykonując ćwiczenia, nie rób gwałtownych ruchów, nie pozwól, aby dziecko zostało zranione, w przeciwnym razie spowoduje to negatywną reakcję z procedury z jego strony.

Masaż na dysplazję jest po prostu konieczny. Procedura ustawia staw w stanie normalnym, powoduje dyslokację, wspomaga wzrost siły mięśni, a także przywraca bezwzględną ruchomość w obrębie stawu. Dodatkowo masaż sprawia, że ​​dziecko jest mocne, poprawia odporność, poprawia samopoczucie.

Zabieg wykonuje się wieczorem, gdy dziecko jest zrelaksowane i spokojne. Podczas takiej sesji dzieci często zasypiają. Funkcje masażu: cykl 10-13 sesji. Powtarzaj kurs po trzech miesiącach. Procedurę przeprowadza się raz dziennie.

Czas trwania masażu leczniczego nie przekracza 20 minut, pięć z nich spędza się na rozgrzewce. Jeśli okruchy wymagają noszenia różnych urządzeń ortopedycznych, masaż wykonuje się bez usuwania lub usuwania.

Technika: Najpierw utwórz elementy uogólnionego masażu, a następnie przejdź do jego lokalnej formy. Rozgrzewka Dziecko leży na brzuchu.

Lekkie uderzenia uderzają w dolną część pleców, dłonie i mięśnie pośladkowe. Obróć dziecko z tyłu, kontynuuj przesuwanie brzucha, mostka i kończyn. Po rozgrzaniu, przejdź do ciężkich ruchów, a mianowicie do tarcia wzdłuż spiralnych lub okrągłych ścieżek nóg, dłoni, brzucha, pośladków.

Masaż miejscowy rozpoczyna się od pocieranie, mrowienie i lekkie stukanie w mięśnie pośladkowe i uda. Wykonuj swoje ścięgna i ścięgna po urazie z niewielkim wysiłkiem. Postępuj zgodnie z początkiem palca wskazującego, aby okrążyć zagrożony obszar.

Dziecko leży na plecach. Wchodzisz i prowadzisz nogę przez staw kolanowy, podczas gdy druga noga jest przymocowana za pomocą pędzla.

Przeciwwskazania do stosowania masażu Nie można rozpocząć masażu w następujących przypadkach: Okruchy mają wysoką temperaturę. Zwiększona dla niemowląt uznana temperatura powyżej 37 stopni. Dziecko ma ostrą infekcję.

Dziecko ma przepuklinę, której nie można poprawić. Pokonanie skazy skórnej lub innej dolegliwości. Dziecko cierpi na wrodzone wady serca. A teraz uważnie obejrzyj wideo na temat masażu w kierunku dysplazji

Przydatne wskazówki

Jeśli twoje dziecko zostało zdiagnozowane z dysplazją stawu biodrowego, w żadnym wypadku nie powinieneś wpadać w panikę, ale przygotować się na to, co będzie trudne - konieczne.

Dzieci z oponami, szynami i poduszkami Freyka może spać gorzej i być bardziej niegrzecznym, potrzebować uchwytów i, oczywiście, rodzice mają całkowicie naturalne pragnienie jak najszybszego pozbycia się struktur ortopedycznych.

Jest to absolutnie niemożliwe, ponieważ stan stabilizacji u dzieci pojawia się szybko, ale również szybko zostaje utracony, dlatego należy wytrzymać okres wskazany przez ortopedę i traumatologa.

Nie możemy pominąć rutynowych badań z lekarzem ortopedą, ponieważ wczesna diagnoza chorób w ogóle i dysplazji stawu biodrowego w szczególności jest kluczem do przyszłego zdrowia dziecka.

Nie zaniedbuj zaleceń dotyczących stosowania szerokiego pieluszki u dziecka. Ten rodzaj pieluszki nie powoduje niedogodności dla dziecka i jest gwarantowanym środkiem zapobiegawczym w przypadku ciężkiej patologii stawowej.

Nie bądź niepoważny z takimi rzeczami jak ograniczenie ruchomości stawu biodrowego u dziecka lub asymetria fałd na nogach.

Nawet jeśli twój lekarz powiedział, że wszystko jest w porządku, ale twoje serce jest niespokojne, w tym przypadku lepiej skonsultować się z innym specjalistą i przeprowadzić dodatkowe badania, niż uspokoić się i znaleźć wyraźny problem, gdy będzie to bardzo trudne, a czasami niemożliwe.

Diagnostyka rentgenowska Edytuj

Większość głowy kości udowej i panewki u małych dzieci składa się z chrząstki, która jest niewidoczna na zdjęciu rentgenowskim, więc różne schematy są używane do odczytywania radiogramów. Przede wszystkim rysowana jest pionowa linia środkowa, która przechodzi przez środek sacrum. Linia pozioma jest pobierana przez chrząstkę w kształcie litery Y, przez dolne punkty Ilium (linia Hilgenreiner). Przez zewnętrzną górną krawędź, prostopadłą do poziomej linii, rysuje się linia Perkina. Często zdarza się, że niemożliwe jest określenie górnej krawędzi panewki po uszkodzonej stronie. W takich przypadkach używają one metody Rheinberga: symetrycznie, w tej samej odległości od linii środkowej, rysują pionową linię (prostopadłą do poziomej). Wyznacza on górny boczny margines wnęki niewidoczny na zdjęciu RTG. Poprzez krawędzie panewki narysuj styczną linię do przecięcia z poziomą linią Hilgenreiner. Utworzony kąt nazywany jest "kątem panewkowym" lub kątem nachylenia panewki.

Linie pomocnicze obejmują linię Shenton i Calvet. Linia Shentona (łuk skośno-udowy) zwykle "reprezentuje mentalną kontynuację czaszkowej krawędzi otworu obturatora do przyśrodkowego brzegu marginalnego szyjki kości udowej" (V. O. Marks, 1978). W patologii (przesunięcie boczne i w górę biodra) ta linia jest zerwana.

W przypadku dysplazji jądra kostnienia pojawiają się później, ich rozmiar jest mniejszy, rozwijają się wolniej. Normalnie rdzeń kostnienia głowy kości udowej w przeważającej części znajduje się przyśrodkowo do linii Perkin i poniżej linii Hilgenreiner. Z podwichnięciem i dyslokacją przesuwa się w górę i w bok. Jądra kostnienia głowy kości udowej pojawiają się u dziewcząt w wieku 4 miesięcy, u chłopców w wieku 6 miesięcy.

Wielkość kąta panewki jest zwykle mniejsza niż 30 ° u noworodków i około 20 ° u dzieci w wieku 3 miesięcy i starszych.

"W normalnym noworodku kąt nachylenia dachu (kąt panewkowy) wynosi średnio 25-29 °. Kąt pochylenia u niemowlęcia [u dziecka z powodu stopniowego skostnienia miednicy z miesiąca na miesiąc zmniejsza się. Przez jeden rok życia kąt jest równy w normalnych warunkach dla chłopców 18,4 dla dziewczynek - 20,0 °. W wieku 5 lat jest to mniej niż 15,0 ° u dzieci obojga płci. Kąty nachylenia dachu, przekraczające wartości średnie, oznaczają opóźnienie w normalnym skostnieniu, to znaczy w tym lub innym stopniu stopnia dysplazji stawów. Drobne odchylenia od normy zwykle znikają po raz pierwszy w pierwszych kilku miesiącach życia niemowlęcia "(Marks VO)

Bardzo ważnym wskaźnikiem charakteryzującym dysplazję stawu biodrowego jest "wartość h" charakteryzująca pionowe przemieszczenie głowy kości udowej. Jest to odległość od linii Hilgenreiner do środka głowy kości udowej, to znaczy w przybliżeniu do środka płytki półosiowej kości udowej widocznej na zdjęciu radiologicznym (1-1,5 mm wyżej).

Zwykle wartość "h" wynosi od 9 do 12 mm. Obniżenie tej wielkości lub różnica między nią po prawej i po lewej wskazuje na dysplazję.

Kolejny ważny wskaźnik - wartość "d" - jest wskaźnikiem bocznego przesunięcia głowy kości udowej względem panewki. Jest to odległość od spodu panewki do linii "h". Zwykle nie przekracza 15 mm.