Esencja, funkcje i typy uczuć i emocji

Nie jest tajemnicą, że emocje odgrywają ważną rolę w naszym życiu. Komunikując się z ludźmi, na pewno można zauważyć, że ludzie manifestują emocje na różne sposoby, dzielą się swoimi uczuciami.

Emocje są mechanizmem adaptacyjnym, który natura ma dla nas nieodłączną rolę w ocenie sytuacji. W końcu osoba nie zawsze ma czas, kiedy potrafi poprawnie i dokładnie ocenić, co się z nim dzieje. Przypuśćmy, że w sytuacji zagrożenia ... I tutaj znowu - poczułem coś i istnieje uczucie, że albo "lubię", albo "nie lubię".

Co więcej, ocena emocjonalna jest najbardziej poprawna - natura nie może oszukiwać. Ocena emocjonalna następuje bardzo szybko i nie ma "mieszanego" umysłu i logiki. W końcu możesz logicznie wytłumaczyć wszystko i przynieść całą masę racjonalnych argumentów.

Obserwując ludzi (i mnie samego), zauważam, że są sytuacje, w których ludzie albo ignorują swoje emocje, albo starają się ich nie zauważać, albo po prostu nie zdają sobie sprawy. Nie będę przyjmował założeń co do przyczyn tego, powiem tylko tyle, że bez słuchania siebie, twojego emocjonalnego życia, osoba nie może odpowiednio i całkowicie postrzegać sytuacji, a tym samym podejmować najskuteczniejszą decyzję.

W zwykłym życiu może to przejawiać się w fakcie, że ignorując lub przesuwając swoje emocje, osoba może stworzyć dla siebie błędne przekonanie. Na przykład, jeśli żona ignoruje / nie zdaje sobie sprawy lub nie chce przyznać się do złości w stosunku do męża, może wyładować swoją irytację na innej osobie lub dzieciach, w zupełnie innej sytuacji.

Albo miałem klienta, który miał takie przekonanie: "Nie mogę obrazić człowieka, zdenerwowałem go". Jak się okazało, jeśli ktoś wpada w gniew, doświadcza poczucia winy, której nie chciała spotkać.

W moich konsultacjach bardzo często spotykam się z sferą emocjonalną. Kiedyś zauważyłem, że czasami ludziom nie jest łatwo powiedzieć, co naprawdę czują i jakiego rodzaju emocji doświadczają. Nawet jeśli dana osoba zdaje sobie sprawę, że ma teraz przeczucie, czasami trudno jest to wyrazić słowami, aby to nazwać.

Jeden z moich klientów powiedział mi: "Czuję DOBRE uczucie, ale nie wiem, jak to się nazywa ...".

I postanowiłem wypełnić tę lukę na stronach mojej witryny. Poniżej znajduje się lista emocji i uczuć, które udało mi się znaleźć, mam nadzieję, że po jej przeczytaniu, możesz znacznie uzupełnić świadomość tego, co może ci się przydarzyć.

A przy okazji, możesz sprawdzić siebie: zanim zapoznasz się z listą, proponuję ją samemu skompilować, a następnie porównać, jak kompletna jest twoja lista ...

Esencja uczuć i emocji

Wszystko, co osoba napotyka w swoim życiu, powoduje taką lub inną postawę. Pewna postawa człowieka przejawia się nawet w pewnych cechach i właściwościach otaczających obiektów. Sfera uczuć obejmuje rozdrażnienie i patriotyzm, radość i strach, radość i smutek.

Uczucia - jest doświadczany w różnych formach ludzkich relacji z przedmiotami i zjawiskami rzeczywistości. Życie ludzkie jest nie do zniesienia bez uczuć, jeśli dana osoba jest pozbawiona możliwości odczuwania uczuć, pojawia się tak zwany "emocjonalny głód", który stara się ugasić, słuchając ulubionej muzyki, czytając książkę o temacie itp. Ponadto nasycenie emocjonalne wymaga nie tylko pozytywnych uczuć, ale także uczuć związanych z cierpieniem.

Najbardziej rozwiniętą i złożoną formą procesów emocjonalnych u danej osoby są uczucia, które są nie tylko emocjonalne, ale także koncepcyjne.

Uczucia powstają przez całe życie człowieka w społeczeństwie. Uczucia, które spełniają wyższe potrzeby społeczne, są nazywane wyższe uczucia. Na przykład miłość do ojczyzny, jego ludu, jego miasta, do innych ludzi. Charakteryzują się złożonością struktury, dużą siłą, czasem trwania, stabilnością, niezależnością od konkretnych sytuacji i od stanu ciała. Takim przykładem jest miłość matki do dziecka, matka może się rozgniewać na dziecko, być niezadowolona ze swojego zachowania, karać, ale to wszystko nie wpływa na jej uczucie, które pozostaje silne i względnie stabilne.

O złożoności wyższych uczuć decyduje ich złożona struktura. Oznacza to, że składają się z kilku różnych, a czasem przeciwnych emocji, które krystalizują się na określonym obiekcie. Na przykład miłość jest mniej złożonym uczuciem niż miłość, ponieważ oprócz miłości, ta ostatnia oznacza czułość, przyjaźń, uczucie, zazdrość i inne emocje, które dają poczucie miłości, którego nie można przetłumaczyć.

W zależności od charakteru stosunku danej osoby do różnych obiektów środowiska społecznego podkreśla się główne typy wyższych uczuć: moralne, prak- tyczne, intelektualne, estetyczne.

Uczucia moralne osoba doświadcza w stosunku do społeczeństwa, innych ludzi, jak również do siebie, takich jak patriotyzm, przyjaźń, miłość, sumienie, które regulują relacje międzyludzkie.

Wiąże się z uczuciami związanymi z realizacją ludzkiej pracy i innych działań praxical. Powstają w trakcie działalności w związku z jej sukcesem lub porażką. Pozytywne odczucia prak- tyczne to ciężka praca, przyjemne zmęczenie, poczucie pasji do pracy, satysfakcja z wykonanej pracy. Przy występowaniu negatywnych uczuć prak- tycznych osoba postrzega pracę jako ciężką pracę.

Niektóre rodzaje pracy, nauczania, niektóre gry wymagają intensywnej aktywności umysłowej. Procesowi aktywności mentalnej towarzyszą emocje intelektualne. Jeśli uzyskają cechy stabilności i trwałości, przejawiają się jako uczucia intelektualne: ciekawość, radość odkrywania prawdy, zaskoczenie, zwątpienie.

Uczucia, które osoba doświadcza postrzegając i kreując piękno w życiu i sztuce, nazywane są estetyką. Uczucia estetyczne wychowywane są przez komunię z naturą, podziwiając las, słońce, rzekę itd. Aby zrozumieć prawa piękna i harmonii dla dzieci, warto angażować się w rysunek, taniec, muzykę i inne rodzaje działań artystycznych.

Przez cały czas rozwoju ludzi formowała się specjalna forma mentalnego odbicia znaczących przedmiotów i zdarzeń - emocji. Ten sam obiekt lub wydarzenie daje różnym ludziom różne emocje, ponieważ każdy ma swoją własną, specyficzną postawę.

Emocje - są to subiektywne reakcje osoby na działanie zewnętrznych i wewnętrznych bodźców, odzwierciedlające w formie przeżyć ich osobiste znaczenie dla podmiotu i przejawiające się w postaci przyjemności lub niezadowolenia.

W wąskim sensie tego słowa emocje są bezpośrednim, tymczasowym doświadczeniem jakiegoś uczucia. Tak więc, jeśli weźmiemy pod uwagę odczucia odczuwane przez fanów na trybunach stadionu i ogólnie w sporcie (uczucie miłości do piłki nożnej, hokeja, tenisa), wówczas te doświadczenia nie mogą być nazwane emocjami. Emocje tutaj będą prezentowane przez stan rozkoszy, podziw, jaki odczuwa fan podczas oglądania dobrej gry.

Funkcje i rodzaje emocji

W przypadku emocji uznano istotną pozytywną rolę w życiu ludzi i powiązano z nimi następujące pozytywne funkcje: motywacyjną, regulacyjną, komunikacyjną, sygnalizacyjną i opiekuńczą.

Funkcja motywacyjna i regulacyjna polega na tym, że emocje są zaangażowane w motywowanie ludzkich zachowań, mogą zachęcać, sterować i regulować. Czasami emocje mogą zastąpić myślenie w regulacji zachowania.

Funkcja komunikacyjna polega na tym, że emocje, a dokładniej sposoby ich ekspresji zewnętrznej, niosą informację o stanie psychicznym i fizycznym osoby. Dzięki emocjom lepiej się rozumiemy. Obserwując zmiany stanów emocjonalnych, można ocenić, co dzieje się w psychice. Komentarz: ludzie należący do różnych kultur są w stanie dokładnie dostrzec i ocenić wiele przejawów ludzkiej twarzy, określić przez nie emocje takie jak radość, złość, smutek, strach, wstręt, zdziwienie. Dotyczy to również tych narodów, które nigdy nie miały ze sobą bezpośredniego kontaktu.

Funkcja sygnalizacji. Życie bez emocji jest tak samo niemożliwe, jak bez odczuwania. Emocje, stwierdzone przez C. Darwina, powstały w procesie ewolucji jako środka, dzięki któremu żywe istoty ustalają znaczenie pewnych warunków dla zaspokajania ich pilnych potrzeb. Ruchy emocjonalne i ekspresyjne (mimika, gesty, pantomimika) pełnią funkcję sygnałów o stanie systemu ludzkich potrzeb.

Funkcja ochronna wyrażone w fakcie, że pojawienie się jako natychmiastowa, szybka reakcja ciała, może ochronić człowieka przed zagrożeniami.

Ustalono, że im bardziej złożona jest żywa istota, tym wyższy poziom na drabinie ewolucyjnej, którą ona zajmuje, tym bogatszy i bardziej zróżnicowany zakres emocji, jakie jest w stanie doświadczyć.

Natura przeżycia (przyjemność lub niezadowolenie) determinuje oznaki uczuć - pozytywny i negatywny. Pod względem wpływu na działalność człowieka, emocje są podzielone na sthenic i asteniczne. Steniczne emocje pobudzają aktywność, zwiększają energię i napięcie sił danej osoby, skłaniają go do działania i mówienia. Popularny zwrot: "gotowi przenieść góry". I, przeciwnie, czasami doświadczenia charakteryzują się rodzajem sztywności, bierności, a następnie mówią o astenicznych emocjach. Dlatego też, w zależności od sytuacji i indywidualnych cech, emocje mogą wpływać na zachowanie w różny sposób. Żal może wywoływać apatię, brak aktywności u słabej osoby, a silny człowiek podwaja swoją energię, znajdując pocieszenie w pracy i kreatywności.

Modalność - główna cecha jakościowa emocji, która decyduje o ich wyglądzie zgodnie ze specyfiką i specjalnym kolorem doświadczeń. Zgodnie z modalnością istnieją trzy podstawowe emocje: strach, gniew i radość. Przy całej różnorodności niemal każdej emocji jest rodzajem ekspresji jednej z tych emocji. Niepokój, lęk, strach, przerażenie to różne przejawy lęku, złości, drażliwości, złości - złości, zabawy, triumfu, triumfu - radości.

K. Izard podkreślił następujące główne emocje.

Zainteresowanie (jako emocja) - pozytywny stan emocjonalny, który promuje rozwój umiejętności i zdolności, zdobywanie wiedzy.

Radość - pozytywny stan emocjonalny związany ze zdolnością do odpowiedniego zaspokojenia rzeczywistej potrzeby, której prawdopodobieństwo do tego momentu było niewielkie lub, w każdym razie, niepewne.

Niespodzianka - reakcja emocjonalna, która nie ma jasno wyrażonego pozytywnego lub negatywnego znaku dla okoliczności, które nagle powstały. Niespodzianka hamuje wszystkie wcześniejsze emocje, kierując uwagę na obiekt, który ją spowodował, i może stać się przedmiotem zainteresowania.

Cierpienie - negatywny stan emocjonalny związany z otrzymywaną rzetelną lub pozornie taką informacją o niemożności zaspokajania najważniejszych życiowych potrzeb, które do tej pory wydawały się mniej lub bardziej prawdopodobne, najczęściej przybiera formę stresu emocjonalnego.

Gniew - stan emocjonalny, negatywny w znaku, zwykle pojawiający się w formie afektu i spowodowany nagłym pojawieniem się poważnej przeszkody dla zaspokojenia niezwykle ważnej potrzeby podmiotu.

Wstręt - negatywny stan emocjonalny wywołany przez przedmioty (przedmioty, osoby, okoliczności), z którymi kontakt (interakcja fizyczna, komunikacja w komunikacji itp.) staje się ostro sprzeczny z ideologicznymi, moralnymi lub estetycznymi zasadami i postawami podmiotu. Obrzydzenie, w połączeniu z gniewem, może interpersonalnie motywować agresywne zachowanie, gdy atak jest motywowany przez gniew i obrzydzenie - przez pragnienie pozbycia się kogoś lub czegoś.

Pogarda - negatywny stan emocjonalny powstający w relacjach interpersonalnych i generowany przez niezgodność postaw życiowych, postaw i zachowań podmiotu z postawami życiowymi, postawami i zachowaniem przedmiotu uczuć. Te ostatnie są przedstawiane podmiotowi jako baza, niezgodna z przyjętymi normami moralnymi i kryteriami estetycznymi.

Strach - negatywny stan emocjonalny pojawiający się, gdy podmiot otrzymuje informację o możliwym zagrożeniu dla dobrego samopoczucia swojego życia, prawdziwego lub wyobrażonego niebezpieczeństwa. W przeciwieństwie do emocji cierpienia spowodowanego bezpośrednim blokowaniem najważniejszych potrzeb, osoba doświadczająca emocji strachu ma tylko probabilistyczną prognozę możliwego niepokoju i działa na jej podstawie (często niewystarczająco wiarygodna lub przesadzona prognoza).

Wstyd - stan negatywny, wyrażony w świadomości niespójności własnych myśli, działań i wyglądu, nie tylko z oczekiwaniami innych, ale także z własnymi wyobrażeniami o właściwym zachowaniu i wyglądzie.

Emocje charakteryzują się także siłą, czasem trwania i świadomością. Zakres różnic w sile wewnętrznego doświadczenia i zewnętrznych przejawów jest bardzo duży dla emocji każdej modalności. Radość może objawiać się jako słaba emocja, na przykład gdy osoba odczuwa satysfakcję. Rozkosz to emocja o większej mocy. Gniew przejawia się w zasięgu drażliwości i niechęci do nienawiści i wściekłości, lęku - od łagodnego lęku do horroru. Na czas trwania emocji trwa od kilku sekund do wielu lat. Stopień świadomości emocji może być inny. Czasami trudno jest człowiekowi zrozumieć, jakiego rodzaju emocji doświadcza i dlaczego powstaje.

Doświadczenia emocjonalne są niejednoznaczne. Ten sam obiekt może powodować niespójne, sprzeczne emocje. Zjawisko to nazywa się ambiwalencja (dualność) uczuć. Na przykład możesz szanować kogoś za swoją wydajność, a jednocześnie potępiać panowanie nad sobą.

Cechy charakterystyczne dla poszczególnych reakcji emocjonalnych można łączyć na różne sposoby, co tworzy wielostronne formy ich ekspresji. Główne formy manifestacji emocji to zmysłowy ton, emocje sytuacyjne, afekt, pasja, stres, nastrój i uczucie.

Zmysłowy ton wyraża się w tym, że wiele ludzkich doznań ma swój własny emocjonalny koloryt. Oznacza to, że ludzie nie tylko odczuwają zapach i smak, ale postrzegają je jako przyjemne lub nieprzyjemne. Obrazy percepcji, pamięci, myślenia, wyobraźni są również emocjonalnie zabarwione. A. N. Leont'ev uważał jedną z podstawowych cech ludzkiego poznania za zjawisko, które nazwał "stronniczością" odbicia świata.

Emocje sytuacyjne powstają w procesie ludzkiego życia częściej niż jakiekolwiek inne reakcje emocjonalne. Ich główne cechy są uważane za stosunkowo niską siłę, krótki czas, szybką zmianę emocji, niską widoczność zewnętrzną.

Zasady klasyfikacji uczuć

Przede wszystkim należy postępować zgodnie z zasadą psychologii materialistycznej.Mówi, że ludzka psychika jest odbiciem obiektywnej rzeczywistości, która istnieje niezależnie od niego. Dlatego pytanie można postawić w następujący sposób: w jaki sposób rzeczywistość, w której żyje, działa, z którymi jest różnorodnie związana, odbija się w sferze uczuć jednostki?

Rzeczywistość jest przez nas rozumiana w najszerszym znaczeniu. Są to natura, społeczeństwo ludzkie, ludzie indywidualni, instytucje społeczne (państwo, rodzina itd.), Proces i produkty ludzkiej pracy, działające w różnych formach, normach moralnych i tak dalej. Indywidualna świadomość osoby odzwierciedla te cechy świadomości społecznej, które są nieodłączne w danym społeczeństwie, erze z jej zasięgiem poglądów na świat, życiem, regułami i normami zachowań i relacji między ludźmi.

Każda osoba postrzega rzeczywistość w jej specyficznych przejawach, kierując się społeczną świadomością swojego czasu. Wszyscy żyjemy w tych rzeczywistościach i działamy zgodnie z potrzebami, ocenami, poglądami rzeczy i zjawisk, które się w nas rozwinęły, ideami moralnymi i pięknymi, nabytymi w procesie naszego życia w społeczeństwie. Ta rzeczywistość znajduje odzwierciedlenie w indywidualnej świadomości każdego człowieka, w tym w sferze emocjonalnej.

Postępując z tego, uczucia są różne: po pierwsze, zależnie od przedmiotu rzeczywistości, do której są kierowane (rzeczywiste, wyobrażone, rzeczywiste, przeszłe itd., Posiadające pewne właściwości i cechy z punktu widzenia praktyki społecznej), po drugie, w istocie i treści. Przez treść należy rozumieć kierunek uczucia, naturę emocjonalnego związku z przedmiotem (przedmiot uczuć jest akceptowany lub odrzucany itd.) Oraz wynikające z tego szczególne cechy subiektywnego stanu. Połączenie człowieka z rzeczywistością, działanie w jego życiu i działalności w złożonych, różnorodnych kombinacjach, w pewnym stopniu warunkuje tę klasyfikację uczuć, które można ustalić.

Należy jednak podkreślić niektóre rodzaje uczuć. A przede wszystkim są to te, które rozsądnie nazywa się najwyższymi uczuciami: moralnymi, estetycznymi, intelektualnymi. Są one związane z percepcją ludzi i świadomością różnorodnych zjawisk życia społecznego i kultury. Emocjonalna postawa człowieka, przejawiająca się w tych doświadczeniach, może być rozszerzona zarówno na relatywnie proste i złożone formy relacji, jak i na instytucje społeczne i tworzenie kultury. Tego typu emocje i uczucia mają wiele charakterystycznych cech.

Po pierwsze, w swoich rozwiniętych formach mogą osiągnąć duży stopień uogólnienia. Po drugie, co jest bardzo znaczące, zawsze wiążą się z mniej lub bardziej wyraźną świadomością norm społecznych odnoszących się do jednej lub drugiej strony rzeczywistości. Te wyższe uczucia, ze względu na to, że w pewnym stopniu ujawniają stosunek osoby jako całości do świata i do życia, są czasami nazywane światopoglądowymi uczuciami. W konkretnym doświadczeniu osoby, związanym ze złożonym zjawiskiem rzeczywistości, mogą one działać w złożonych i różnych kombinacjach, ale dla dokładniejszego wyjaśnienia ich zalet warto je rozpatrywać osobno.

Uczucia estetyczne

Przez tego rodzaju uczucia rozumie się te emocje i odczucia osoby, której doświadcza, patrząc na piękno lub, przeciwnie, w jej braku - na deformację. Przedmiotem percepcji w tym przypadku mogą być dzieła sztuki (muzyka, rzeźba, poezja i proza, malarstwo itd.), Różne zjawiska naturalne, a także ludzie sami, ich działania i czyny.

Rzeczywiście, estetyczna przyjemność powoduje wiele dla osoby: piękno żywych krajobrazów, czytanie książek i wierszy, słuchanie utworów muzycznych.Cieszymy się z zakupionych ubrań, stworzonego wnętrza, nowoczesnych mebli, a nawet nowych przyborów kuchennych. To samo dotyczy czynów popełnionych przez ludzi wokół nas, ponieważ oceniamy je z punktu widzenia ogólnie przyjętych norm moralności istniejących w społeczeństwie.

Trzeba powiedzieć, że estetyczne typy uczuć mogą być zarówno kontemplacyjne, jak i aktywne. W pierwszym przypadku jest to spowodowane prostą obserwacją obiektów, które składają się na rzeczywistość człowieka, w drugim przypadku takie emocje mogą dodać estetyki do naszych działań. W związku z tym jest rzeczą szczególną, aby osoba mogła cieszyć się i sama śpiewać lub tańczyć. Szczególnie ważna jest rola doznań estetycznych dla natury twórczej, dążących do przekazania ich percepcji świata poprzez dzieła sztuki, literaturę, malarstwo i wiele więcej, które tworzą.

Jeśli mówimy bardziej konkretnie o tego typu ludzkich emocjach, to w różnorodności odczuć, które reprezentuje, warto podkreślić kilka z najważniejszych. Te doświadczenia są znane każdemu, bez nich nie można sobie wyobrazić pełnego życia duchowego każdego człowieka i całego społeczeństwa. Oto najważniejsze odczucia opisywanego typu.

Estetyczna przyjemność

Opiera się na odczuciu przyjemności odczuwanej przez osobę w momencie, gdy postrzega kolor, formę, dźwięk i inne cechy przedmiotów lub zjawisk. To właśnie dzięki temu czujemy, że możemy preferować inne odcienie dla innych, uwydatniać poszczególne dźwięki, podziwiać szczególnie lubiane elementy architektoniczne. To najprostsza forma estetycznej przyjemności. Co do jej bardziej złożonych przejawów, w tym przypadku nie będzie już dotyczyć osobnych części, ale ich kombinacji w postrzeganiu całego przedmiotu lub zjawiska.

Na przykład, jeśli wyobrażasz sobie obraz czystej krwi kłusownika, to w nim osoba może lubić wszystko - kolor, rasę, szybkość ruchów, a nawet dumne rżenie. Ponieważ wszystkie te cechy związane z koniem są ze sobą w harmonii i tworzą kompletny kompletny obraz. Jeśli mówimy o dźwiękach, to uzyskujemy estetyczną przyjemność ze współbrzmienia, ale dysonans wywołuje przeciwne emocje. To samo dotyczy ruchów, ponieważ ich rytm przypomina bardziej nieobecność.

Uczucie piękna

Uczucie to jest nieodłączne od osoby, której należy doświadczyć w tym momencie, gdy dostrzega widoczne i namacalne piękno natury i ludzi. Takie odczucia i emocje sprawiają, że jesteśmy pięknymi kwiatami, wdzięcznymi zwierzętami, pięknymi krajobrazami i tak dalej. Doświadczamy poczucia piękna, nawet gdy szlachetne działania człowieka każą nam myśleć o szerokości jego duszy i właściwych postawach życiowych.

Trzeba powiedzieć, że piękno zjawisk i przedmiotów istnieje samoistnie i nie zależy od tego, czy nasza świadomość je postrzega. Łączy wszystkie części, które składają się na całość. Na przykład wygląd osoby to nie tylko zarys postaci. Dostrzegamy każdą cechę twarzy, kolor oczu, skóry i włosów, harmonię i proporcjonalność postaci, barwę głosu i tak dalej.

A co najważniejsze, piękno nie może składać się wyłącznie z czynników czysto zewnętrznych. Formularz musi być zgodny z treścią. Wszakże często zdarza się, że w twarzy danej osoby zauważalna jest asymetria i daleko od klasycznych kanonów, ale tak harmonijnie koresponduje z duszą i żywo wyraża charakter, który postrzegamy jako naprawdę piękny.

Zmysłowe postrzeganie tragizmu

Emocje te wiążą się z silnymi przeżyciami emocjonalnymi. Na przykład szczególnie udana gra aktorska w tworzeniu pewnego ludzkiego wizerunku jest w stanie wywołać u nas cały łańcuch takich tragicznych uczuć, jak współczucie, oburzenie i sympatia.Te odczucia nobilitują ludzi, sprawiają, że myślisz o wysokim, dając myśli specjalnej głębi i subtelności percepcji.

Siła stanów afektywnych ma pewien rodzaj oczyszczającego wpływu na osobę. Obserwując rozwój szczególnie dramatycznej fabuły w teatrze, kinie lub czytając książkę, zbliżamy się do rozwiązania w naszych rosnących odczuciach. A kiedy w końcu nadejdzie, wtedy człowiek zostaje opanowany przez burzę emocji i przeżyć, po czym odnajduje spokój i pokój. Ale do tego sama praca musi być naprawdę piękna i niezwykle imponująca.

Poczucie komizmu

Te emocje, być może, można nazwać najbardziej kontrowersyjnym ze wszystkich typów uczuć estetycznych. Rzeczywiście, czasami śmiejemy się z rzeczy całkowicie polarnych, co wydaje się powodować łzy. Ale tak właśnie człowiek jest - zgodnie z twierdzeniami wielkich filozofów, składa się z ciągłych sprzeczności. Śmiejemy się z rozmaitych niekonsekwencji: na przykład wysoki, gruby mężczyzna jedzie małym samochodem, trzyletnie dziecko w kapciach matki i tak dalej.

Co do śmiechu przez łzy, często zdarza się to ludziom, którzy są skłonni do refleksji. Zwykle wiele oczekują od rzeczywistości, mają tendencję do idealizowania świata i chcą widzieć wysokie znaczenie tam, gdzie ich nie ma. A kiedy okaże się, że obiecujące formy ukrywają pustkę pod nimi, śmiejemy się, czasami na siebie. I jest to bardzo dobra jakość, która rozwija w nas poczucie rozsądnego humoru, ponieważ pozwala nam zastanowić się nad niedoskonałością świata i skierować nasze wysiłki, aby jakoś wpłynąć na to. Na przykład ilustracje znane wszystkim z czasopism wyszydzających takie czy inne ludzkie przywary (palenie, alkoholizm, cudzołóstwo, lenistwo, chciwość itd.) Zmuszają je do walki z nimi w ich prawdziwym życiu.

Uczucia moralne lub moralne

Tego rodzaju uczucia charakteryzują się doświadczeniami, jakie osoba doświadcza w swoich relacjach z innymi ludźmi, ze społeczeństwem, a także w procesie wypełniania pewnych obowiązków narzuconych przez społeczeństwo. Tutaj moralne wartości i pojęcia osobowości mają sens - tworzą obraz moralności i etyki w każdym z nas. W końcu czym jest na przykład sumienie? Jest to miara odpowiedzialności za konkretny akt osoby wobec społeczeństwa.

Uczucia moralne obejmują wszystkie emocje, których doświadczamy w procesie komunikowania się z ludźmi: zaufanie, szczere usposobienie, miłość, przyjaźń, miłość. Nie zapomnij o poczuciu obowiązku, narodowej dumie, miłości do kraju, solidarności i tak dalej. Rola tego typu uczuć jest bardzo duża, ponieważ ważne jest, aby osoba mogła nie tylko rozpuścić się w tłumie, to znaczy bronić własnego "ja", ale także być w czasie, aby skonsolidować się ze swoim rodzajem, znajdując moralne "my".

Z poczuciem człowieczeństwa łączy nas miłość do Ojczyzny, ludzi, patriotyzmu i tożsamości narodowej. W tym przypadku działa cały system ludzkich postaw, wszystkie normy moralne i wartości moralne są w to zaangażowane. Wyrażają się one w empatii, mają na celu komunikację, pomoc, wzajemną pomoc. To dzięki humanizmowi szanujemy prawa i wolności innych ludzi, staramy się nie niszczyć ich honoru i obrażać ich godności.

Poczucie honoru i godności

Tego rodzaju uczucia mają tendencję do określania postawy osoby wobec siebie i tego, jak jest postrzegany przez innych. W prostych słowach, honor jest uznaniem przez innych ludzi twoich osiągnięć. To właśnie te uczucia powodują w nas pragnienie stworzenia godnej reputacji, pewnego poziomu prestiżu, dobrego imienia wśród naszego gatunku.

Godność jest publicznym uznaniem praw osoby do poszanowania i niezależności od środowiska społecznego.Ale my sami musimy być tego świadomi, oceniać nasze działania z punktu widzenia moralności i etyki i odrzucać coś, co może nas upokorzyć lub obrażać. Bezstronna ocena osoby i jego działań wobec innych ludzi jest kolejną definicją sumienia. Im wyższa nasza moralna i moralna samoświadomość, tym bardziej odpowiedzialni i sumienni działamy.

Uczucia winy i wstydu

Te niezbyt przyjemne emocje odnoszą się także do uczuć moralnych, które tworzą obraz normalnej osoby. Są rodzajem strażników, którzy chronią nas przed szkodliwymi skutkami naszych wad. Poczucie winy jest bardziej dojrzałe - jest bardziej wyraźne niż wstyd. Poczucie winy powstaje, gdy ktoś robi coś, co jest sprzeczne z jego moralnymi przekonaniami i zasadami. To właśnie te uczucia nie pozwalają nam wyjść poza życie w społeczeństwie.

Co do wstydu, często mylony jest z poczuciem winy. Jednak są to różne odczucia. Typowe objawy wstydu to dyskomfort, zamieszanie, żal doświadczony przez osobę, jeśli nie spełnia on wymagań innych osób. W tym przypadku czeka na pogardę lub ośmieszenie. W ten sposób odczuwa się niedoświadczony striptizer, gdy przechodzi przez debiutancki występ na scenie w męskim klubie. W końcu boi się oszukać oczekiwania tłumu i wstydzi się swojej nagości i bezradności.

Intelektualne uczucia

I wreszcie pora mówić o trzecim rodzaju wysokich uczuć ludzkich - o intelektualnych. Ich podstawą jest każda aktywność poznawcza, którą wykonujemy podczas naszych studiów, pracy i twórczych badań w nauce lub sztuce. To intelektualne uczucia są odpowiedzialne za poszukiwanie prawdy, to jest jedyną poprawną odpowiedzią na wiele najważniejszych ludzkich pytań.

Istnieje nierozerwalny związek między procesami poznania i emocjami intelektualnymi. Pierwszy jest niemożliwy bez drugiego. Mentalna ludzka aktywność, która pojawia się w procesie pracy naukowej, przyniesie wymierne rezultaty tylko wtedy, gdy jest naprawdę zainteresowany przedmiotem swojego badania. Ci z nas, którzy studiują lub pracują po prostu z poczucia konieczności, często nie osiągają sukcesu i są zawiedzeni.

Poczucie cudu

To uczucie pojawia się, gdy dana osoba poznaje coś nowego i nieznanego. Jesteśmy zaskoczeni niezwykłymi zdarzeniami, które mogliśmy tylko zgadywać. Udany proces poznania jest niemożliwy bez tej emocji, z jej radosnym cieniem. Niespodzianka, spowodowana taką czy inną niespodzianką, zmusza osobę do zwrócenia szczególnej uwagi na nieznany mu przedmiot lub zjawisko, co skłania go do uczenia się coraz to nowych aspektów świata.

Poczucie wątpliwości

Praktycznie każda osoba doświadcza tego, gdy napotyka sprzeczności na drodze do prawdy. To wątpliwość zachęca nas do szukania nowych dowodów poprawności i lojalności poglądów i teorii, wszechstronnie je testujemy, a dopiero potem wypuszczamy na świat. Bez tych emocji trudno sobie wyobrazić przynajmniej jedno naukowe odkrycie, a nawet ludzkie życie we wszystkich jego przejawach.

Poczucie nieostrości i jasności myśli

Uczucia te objawiają się w nas przez niepokój i niezadowolenie, jeśli przedmiot naszej wiedzy wydaje się dla nas niejasny, jeśli nie potrafimy orientować się w jego cechach i powiązaniach. Takie uczucia prowadzą człowieka do głębszego zrozumienia tych lub innych kwestii związanych z nauką lub pracą. Gdy tylko nasze myśli zamieniają się z niejasnych i nieokreślonych w jasne, powstaje tak zwany wgląd i samozadowolenie, myśli są uporządkowane i znajdują logiczną sekwencję.

Poczucie oszołomienia

Takie odczucia wiążą się z niezdolnością do jasnego wyjaśnienia jakiegokolwiek faktu, przedmiotu lub zjawiska.Zdarza się, że w naszych badaniach i badaniach znajdujemy się w sytuacji, w której istniejące połączenia i definicje czegoś nam nie pasują. Potem znowu musimy zacząć od nowa i szukać błędów w naszych działaniach. Zakłopotanie sprawia, że człowiek wraca, aby wybrać właściwy kierunek.

Uczucia domysłów i pewności siebie

Konstruowanie hipotez naukowych i ich dowód opierają się na tych odczuciach. Na początku osoba nie może jeszcze dokładnie ustalić i prześledzić związków między badanymi przedmiotami, ale zdaje sobie sprawę z ich charakteru. W procesie dalszej aktywności umysłowej pojawiają się logiczne wnioski, które są potwierdzone w praktyce. Właśnie wtedy czujemy się pewni poprawności swoich działań.

Uczucia odczuwane przez ludzi, opisane powyżej, i wiele innych, będące osobistą "reakcją" na otaczającą rzeczywistość, generowane są w ich treści, przede wszystkim przez naturę zjawiska, do którego są skierowane. Następnie określa je postawa, którą każdy z nas rozwinął w kierunku tej strony rzeczywistości w procesie długofalowej praktyki społecznej. I wreszcie, w dużej mierze zależą one od natury indywidualnych ludzkich potrzeb, rozwoju i transformacji w procesie rozwoju społeczeństwa.

Czym są emocje i uczucia?

Emocjonalna sfera człowieka to złożone zawiłości elementów, które razem pozwalają ci doświadczyć wszystkiego, co dzieje się z nim i wokół niego. Składa się z czterech głównych komponentów:

Emocjonalny ton to reakcja w postaci doświadczenia, które określa stan organizmu. Informuje ciało o tym, jak zaspokoi bieżące potrzeby, jak wygodne jest teraz. Jeśli słuchasz siebie, możesz docenić swój emocjonalny ton.
Emocje to subiektywne doświadczenia dotyczące sytuacji i wydarzeń ważnych dla danej osoby.
Uczucie to stabilna emocjonalna postawa osoby wobec przedmiotu. Są zawsze subiektywne i pojawiają się w procesie interakcji z innymi.
Stan emocjonalny różni się od uczucia słabym skupieniem na przedmiocie i od emocji - przez dłuższy czas trwania i stabilność. Zawsze zaczyna się od pewnych uczuć i emocji, ale jednocześnie samo w sobie. Osoba może znajdować się w stanie euforii, gniewu, depresji, melancholii itp.

Główne ludzkie emocje

Jak powiedzieliśmy, emocje są zwykle związane z bieżącą chwilą i są reakcją danej osoby na zmianę jej obecnego stanu.. Wśród nich jest kilka głównych:

radość jest intensywnym doświadczeniem satysfakcji z własnego stanu i sytuacji,
strach - reakcja ochronna organizmu w przypadku zagrożenia dla jego zdrowia i samopoczucia,
podniecenie - zwiększona pobudliwość, spowodowana zarówno pozytywnymi, jak i negatywnymi przeżyciami, bierze udział w kształtowaniu gotowości danej osoby na ważne wydarzenie i aktywuje jego układ nerwowy,
zainteresowanie jest wrodzoną emocją, która pobudza aspekt poznawczy sfery emocjonalnej,
zaskoczenie jest doświadczeniem odzwierciedlającym sprzeczność między doświadczeniem a nowym,
obraza - doświadczenie związane z przejawem niesprawiedliwości wobec osoby,
gniew, gniew, gniew - negatywne emocje wpływające na postrzeganą niesprawiedliwość,
zakłopotanie - doświadczenie wrażenia wywieranego na innych,
litość - przypływ emocji, który pojawia się, gdy cierpienie innej osoby jest postrzegane jako własne.

Rodzaje ludzkich uczuć

Ludzkie uczucia są często mylone z emocjami, ale mają wiele różnic. Na pojawienie się uczuć potrzeba czasu, są one bardziej stabilne i mniej podatne na zmiany. Wszystkie są podzielone na trzy kategorie:

Uczucia moralne (moralne lub emocjonalne) powstają w związku z zachowaniem ludzi wokół ciebie lub ciebie.Ich rozwój następuje w trakcie każdej działalności i zwykle wiąże się z przyjętymi normami moralnymi w społeczeństwie. W zależności od tego, ile się dzieje, odpowiada wewnętrznym postawom osoby, ma poczucie oburzenia lub odwrotnie, satysfakcję. Ta kategoria obejmuje także wszystkie załączniki, upodobania i antypatie, miłość i nienawiść.
Intelektualne odczucia są doświadczane przez osobę podczas aktywności umysłowej. Należą do nich inspiracja, radość z sukcesu i stres porażki.
Osoba doświadcza uczuć estetycznych, tworząc lub doceniając coś pięknego. Może to dotyczyć zarówno obiektów sztuki, jak i zjawisk naturalnych.
Praktyczne uczucia powodują ludzką aktywność, jej wyniki, sukces lub porażkę.

Nie można wyodrębnić mniej lub bardziej ważnych uczuć. Różni ludzie mają różne uczucia i wszystkie są równie ważne dla normalnego życia emocjonalnego.

Często jest to sfera emocjonalna, która reguluje życie człowieka, a nasz stan powstaje z emocji i uczuć. Ale emocje to krótkotrwałe uczucia dotyczące pewnych rzeczy lub sytuacji, a uczucia są znacznie dłuższe, ale powstają z emocji. Ich różne typy wpływają na nasze życie i nasze decyzje na różne sposoby.

Emocje i potrzeby

Interakcja ze światem zewnętrznym i innymi ludźmi sprawia, że człowiek nieustannie spotyka się z sytuacjami, które wywołują u niego inną postawę: radość lub urazę, smutek lub nienawiść, zdziwienie lub współczucie. Oznacza to, że osoba odzwierciedla świat i zapamiętuje informacje nie tylko w obrazach i koncepcjach, ale także w postaci doznań zmysłowych - emocji.

Emocje są ściśle związane z ludzkimi potrzebami. Te okoliczności życiowe, sytuacje lub osoby, które przyczyniają się do zaspokajania potrzeb, wywołują u nas pozytywne emocje, a te, które utrudniają, utrudniają - negatywne. Wszystko jest więc proste i trudne w tym samym czasie.

Po pierwsze, nie zawsze jesteśmy świadomi naszych potrzeb, ale zawsze odczuwamy związane z nimi emocje - zawsze. Dlatego często nie potrafimy sobie wytłumaczyć, dlaczego nie lubimy tej lub innej osoby, lub z powodu tego, jak nagle nasz nastrój się pogorszył.
Po drugie, człowiek żyje w złożonym i wielowymiarowym życiu, a jego potrzeby często wchodzą w konflikt nie tylko z potrzebami innych ludzi, ale także z ich własnymi pragnieniami. Dlatego zrozumienie tego mylącego i chaotycznego wiru emocji może być niezwykle trudne nawet dla doświadczonego psychologa. W końcu zapewne wiesz, że możesz kochać i nienawidzić tą samą osobę w tym samym czasie, lub możesz jednocześnie obawiać się i oczekiwać na jakieś wydarzenie.

Można zrozumieć jego doświadczenia jedynie poprzez uświadomienie sobie i doprowadzenie przynajmniej do względnego porządku swoich zawiłych pragnień i potrzeb. Doświadczeni psychoterapeuci mogą pomóc tej osobie. W końcu tylko dzięki zrozumieniu i zaakceptowaniu twoich potrzeb lub świadomemu porzuceniu ich, możesz zmniejszyć ciężkość negatywnych doświadczeń.

Psychofizjologia stanów emocjonalnych

Emocje są najstarszym rodzajem stanów psychicznych, są u zwierząt i wiążą się z zaspokojeniem potrzeb naturalnych, wyższych zwierząt i społecznych.

Antyk tego rodzaju stanów mentalnych potwierdza fakt, że rodzą się one w starym, pod względem ewolucji, podkorowych częściach mózgu - w układzie limbicznym. Nawiasem mówiąc, nazwa bardzo mówi. Limbo to czyściec, miejsce między niebem a piekłem, a zwierzęce instynkty i ukryte, często mroczne pragnienia i potrzeby są ukryte jeszcze głębiej. Czasami przedzierają się z poziomu podświadomości, wywołując wśród nas dziwne, przerażające emocje.
Ale kontroluje ekspresję emocji i kontroluje je najbardziej "młodą" i racjonalną część mózgu - kora nową ("nowa kora").A kiedy racjonalna część mózgu jest wyłączona, na przykład, gdy jest bardzo pijana lub w żarze namiętności, emocje wymykają się spod kontroli, a instynkty, a nie umysł, kontrolują zachowanie.

Każdy zewnętrzny wpływ powoduje skupienie wzbudzenia w korze mózgowej. Jeśli podrażnienie jest słabe, ostrość szybko zanika, ale im silniejszy efekt, tym większa i stabilniejsza jest ostrość. Wnikając w strefę podkorową, aktywuje centra emocji.

Emocje z kolei powodują różnorodne zmiany w systemach fizjologicznych ciała, ponieważ emocje są sygnałem o naturze bodźca. A jeśli są negatywne, to nasze ciało jest odbudowane, przygotowujące się do odparcia niebezpieczeństwa lub ucieczki od niego. A dla naszego mózgu okazuje się, że to nie ma znaczenia, rzeczywisty jest wróg lub wyobrażenie - sygnał do reorganizacji pracy ciała wciąż przybywa i doświadczamy różnych, często nieprzyjemnych doznań. Tak więc pojawieniu się poczucia strachu towarzyszą następujące procesy:

adrenalina jest uwalniana do krwioobiegu, co powinno zwiększyć dopływ tlenu do mięśni i pobudzić sympatyczny układ nerwowy,
krew i zasoby żywieniowe są wysyłane w celu wspierania układu mięśniowego, zmniejsza dostarczanie innych systemów organizmu, więc osoba odczuwa uczucie zimna, dreszcze, twarz staje się blada, zawroty głowy, a nawet utrata przytomności może wystąpić z powodu braku dopływu krwi,
aby poradzić sobie ze zwiększoną potrzebą zaopatrzenia w krew, serce zaczyna bić częściej, oddychanie staje się częstsze, aby dostarczać krew tlenem, aw rezultacie występują trudności z mową,
racjonalna kontrola nad zachowaniem jest zmniejszona, ponieważ funkcje kory mózgowej są nieco tłumione, a osoba dosłownie staje się głupia, myśli bardzo racjonalnie.

Zmiany w pracy różnych układów ciała pod wpływem emocji mają charakter odruchowy, dlatego świadomie nie możemy ich kontrolować, ale możemy kontrolować emocje, przynajmniej na początkowym etapie ich występowania. Nasz mózg jest w stanie "przekonać" ciało, by nie ulegało uczuciu strachu lub gniewu. W psychoterapii istnieją specjalne techniki i treningi, które pozwalają osobie nauczyć się radzić sobie z emocjami nawet w najbardziej krytycznych sytuacjach.

Zarządzanie emocjami jest niezbędne nie tylko do regulowania zachowań, ale także do zachowania zdrowia fizycznego. Faktem jest, że negatywne uczucia (i są doświadczane przez osobę bardziej niż pozytywną) mają bardzo nieprzyjemne konsekwencje. Ich systematyczne doświadczenie może prowadzić do rozwoju chorób psychosomatycznych, głównie układu sercowo-naczyniowego i trawiennego. To właśnie te systemy są bardziej podatne na adrenalinę i inne zmiany fizjologiczne. To znaczy, powiedzenie: "Wszystkie choroby od nerwów" ma racjonalną podstawę.

Rodzaje emocji

Najstarszym i prymitywnym typem stanów emocjonalnych są stany przyjemności i niezadowolenia, które przypisuje się najprostszej wrażliwości organicznej. Doświadczenia te wiążą się z zadowoleniem (lub niezadowoleniem) z naturalnych potrzeb i są odczuwalne jeszcze bardziej fizjologicznie przez człowieka niż psychicznie. Na przykład, gdy po długim i męczącym dniu spędzonym na własnych nogach siadasz na miękkim, wygodnym krześle.

Ale większość naszych stanów emocjonalnych jest "humanizowana", to znaczy ma charakter świadomy i wiąże się z aktywnością, relacjami społecznymi.

Nastroje

Jest to najbardziej uogólniona forma stanów emocjonalnych. Nastroje z jednej strony są słabo wyrażone, az drugiej tworzą tło wszystkich naszych działań, tak jakby kolorowały nasze życie na tym lub na tym etapie.

Nastrój jest dość stabilny. Zmiana zależy nie tylko od sytuacji, ale także od cech osobistych.U osób z ruchomym układem nerwowym nastroje są mniej stabilne i często zmieniają się.

Najważniejsza charakterystyka nastroju jest bezcelowa. Ten stan emocjonalny tworzy tło, ale nie jest powiązany z konkretnym tematem. Chociaż osoba może być świadoma okoliczności, która zepsuła mu nastrój, ale sama emocja rozciąga się nie tylko na tę okoliczność, ale także wpływa na działanie (wszystko rozpada się, chcę porzucić wszystko itd.) I relacje międzyludzkie. Często ingerujemy w nasz zły nastrój dla tych, którzy nie mają z tym nic wspólnego, lub dzielimy się radością z całym światem.

W rzeczywistości emocje (w wąskim znaczeniu) i uczucia są dość bliskie i podobne, a psychologowie wciąż argumentują, który z tych stanów emocjonalnych można przypisać wyższemu poziomowi, a który bardziej prymitywnemu. Ale jest ważne dla nauki, ale nie ma znaczenia w codziennym życiu.

W rzeczywistości emocje są bardziej krótkotrwałe niż nastroje, ale także wyraźniej wyrażone. Siła emocji jest również znacznie wyższa niż nastrój. Emocje są bardziej rozpoznawane przez człowieka i wyraźnie je różnicuje: radość i gniew, lęk i nienawiść, przyjemność i wrogość.

Ale główna różnica między emocjami i uczuciami polega na tym, że są obiektywne i ukierunkowane na konkretny obiekt lub sytuację. Te stany emocjonalne mają charakter społeczny, tzn. Są częścią procesu komunikacji, osoba przekazuje emocje (za pomocą mimiki, pantomimetyki, intonacji, gestów) innym ludziom i jest w stanie je postrzegać, empatyzować, współczuć z innymi.

Emocje mają inną unikalną cechę - jesteśmy w stanie doświadczyć ich w relacji nie tylko do rzeczywistej sytuacji, ale także do wyobrażonej. Wspomnienia i przygody bohaterów książek i filmów również mogą wywoływać emocje.

Tego rodzaju stany emocjonalne, a także emocje wiążą się z pewnymi przedmiotami. Kochamy lub nienawidzimy bardzo konkretnych osób, wydarzeń i sytuacji. Kochać, mieć poczucie szacunku lub wrogości w ogóle, jest niemożliwe. Ale uczucia są dłuższe, bardziej stabilne niż emocje, głębsze i bardziej różnorodne od nich. Można powiedzieć, że uczucia są bardziej uspołecznione i zależą od interakcji osoby z innymi ludźmi. Dlatego uczucia są różnorodne i istnieje kilka ich rodzajów:

uczucia obiektywne to największa różnorodność uczuć związanych z różnymi aspektami ludzkiej egzystencji, takich jak podziw i odraza, uczucia wzniosłości i poczucie humoru (komiks),
uczucia moralne są związane z relacjami w społeczeństwie (miłość, nienawiść, poczucie obowiązku, przyjaźń, zazdrość, itp.),
uczucia intelektualne wiążą się z potrzebami poznawczymi (ciekawość, ciekawość, poczucie tajemnicy, wątpliwości, pewności siebie itp.),
uczucia estetyczne powstają w odpowiedzi na percepcję pięknej lub brzydkiej natury i sztuki, ogólnie można je opisać jako doświadczenie przyjemności lub niezadowolenia, przyjemności lub niechęci itp.

Ta klasyfikacja, oczywiście, nie jest całkowicie dokładna i kompletna, ponieważ każde odczucie jest w rzeczywistości materialne. Ale dobrze odzwierciedla zróżnicowaną i barwną paletę ludzkich zmysłów.

Afekt i stres

Afekt jest bardzo silną i żywą reakcją emocjonalną na nagłą sytuację, która zagraża zdrowiu i życiu danej osoby. Afekty są krótkotrwałe, ale wyrażają się w ostrej aktywacji wszystkich funkcji ochronnych organizmu. Można powiedzieć, że wszystkie siły i ukryte rezerwy osoby są ukierunkowane na pozbycie się przyczyn tak silnych negatywnych emocji.

Przypadki są opisane, gdy w gorączce namiętności ludzie przeskoczyli ponad czterometrowe płoty, wspięli się na wysokie drzewa. Zdarzało się nawet, że kobieta, ratując dziecko spod kół samochodu, była w stanie wydmuchać dłonie w bok małej ciężarówki i zamienić ją w rów.

Osobliwością afektu jest to, że towarzyszy mu nie tylko silne uwolnienie energii fizycznej i emocjonalnej, ale także stan zmienionej świadomości. Przejawia się w utracie ludzkiej racjonalnej kontroli nad ich działaniami. Temat, jak wypada z rzeczywistości, a potem nie może sobie przypomnieć, co robił w żarze namiętności. W kryminalistyce morderstwa popełniane w tym stanie określa się jako specjalne rodzaje przestępstw, ponieważ osoba ta nie jest świadoma swoich działań i nie kontroluje ich.

Po afektowaniu pojawia się "odrzut" - po wyczerpaniu wszystkich sił, nawet wewnętrznych rezerw, osoba czuje się słabo, ręce się trzęsą, nogi są "zmasakrowane", a czasami nawet traci przytomność.

Stres jest podobny do stanu afektu, ponieważ pojawia się jako reakcja na traumatyczną lub groźną sytuację. Ale jest mniej silny i dłuższy. Co ważne, stresowi nie towarzyszy zmiana świadomości i uniemożliwienie racjonalnej kontroli. Chociaż osoba zanurzona w cyklu swoich problemów, może nie być świadoma, że żyje pod wpływem stresu.

Stres aktywuje również siły ciała, nie tylko fizyczne, ale także intelektualne. Ale na początkowych etapach jest odczuwany jako zwiększony ton i rodzaj stymulacji aktywności, a wewnętrzne rezerwy nie są wydawane. Szkodliwy dla osoby jest tylko zbyt długi stres, który prowadzi do przeciążenia układu nerwowego, zespołu przewlekłego zmęczenia, a nawet depresji.

Funkcje emocji

Stany emocjonalne przynoszą nam wiele minut przyjemności, ale często wydają się zbyteczne. Chcielibyśmy pozbyć się negatywnych doświadczeń, nie martwić się bliskimi, nie czuć uczuć złości czy strachu. Ale emocje, nawet te najbardziej nieprzyjemne, pełnią bardzo ważne funkcje w naszym życiu.

Funkcja kontrolna lub regulacyjna. Emocje, podobnie jak negatywne lub pozytywne doświadczenia, kontrolują nasze zachowanie, tworzą motywy i są najsilniejszym bodźcem. W końcu każda żywa istota dąży do tego, co przynosi przyjemność, i stara się unikać nieprzyjemnych wrażeń.
Funkcja oceny. Emocje pomagają zrozumieć trudny świat, uporządkować nasze relacje. Doceniają wszystko, co nam się przydarza: zarówno dobre, jak i złe. Ta ocena pozwala nam dzielić ludzi na przyjaciół i wrogów, a wydarzenia stają się przyjemne i nieprzyjemne.
Ochronna funkcja mobilizująca. Emocje ostrzegają nas przed niebezpieczeństwem, a także obejmują mechanizmy ochronne naszego ciała, mobilizują siły do rozwiązania problemu.
Sygnał lub ekspresyjny. Emocje odgrywają ogromną rolę w komunikacji, przekazując informacje o naszej kondycji i nastawieniu do innych ludzi. Ekspresyjne ruchy, towarzyszące emocje - ważna część komunikacji niewerbalnej.
Funkcja syntezy. Emocje są rodzajem "zaprawy cementowej", która łączy wydarzenia, obrazy i zjawiska. To emocje tworzą w pamięci pojedyncze bloki - kompleksy wydarzeń związanych z przeżyciami.

Ale wraz z pozytywnymi i niewątpliwie ważnymi i koniecznymi funkcjami, stany emocjonalne mogą odgrywać destrukcyjną rolę, to jest ingerować w normalne działania człowieka. Uczucie strachu może przerodzić się w panikę, która uniemożliwia właściwe zrozumienie sytuacji i podjęcie właściwej decyzji. Podekscytowanie nie pozwala skupić się na działaniach, na przykład w celu rozwiązania problemu związanego z kontrolą. I miłość też czasami zdarza się tak oszołomiona, że osoba nie może myśleć o niczym innym i nie ocenia swoich działań w sposób rozsądny.

Istnieje jednak rozwiązanie. Osoba może nauczyć się kontrolować emocje i podporządkować je kontroli umysłu.