Human Papillomavirus (HPV) 151162 19

Wirusy, ludzkość nauczyła się koegzystować i jeśli to konieczne, aby sobie z nimi poradzić. Jednak niektórzy przedstawiciele niekomórkowych form życia byli na pierwszym planie pod względem stopnia zagrożenia i poziomu zakaźności. Jednym z nich jest wirus brodawczaka ludzkiego (HPV). Jego przewoźnicy nie wiedzą o swoim statusie i nadal infekują innych.

Według statystyk, HPV skolonizowało 70% światowej populacji. Wśród wirionów znajdują się szczepy wywołujące raka.

Co to jest wirus brodawczaka ludzkiego?

HPV jest heterogenną grupą pasożytów wewnątrzkomórkowych zawierających DNA. Wpływa na skórę i błony śluzowe. Przekazywane nie tylko seksualnie. Przyczyna choroby wirusowej z długim utajonym przebiegiem. W 90% przypadków układ odpornościowy radzi sobie z patogenami w ciągu sześciu miesięcy lub roku. Co dziesiąta zarażona osoba rozwija przewlekłą infekcję HPV z nawrotami i możliwym procesem złośliwym, w zależności od rodzaju wirionów. Kod ICD 10 D23.

Obecnie opisano 100 szczepów HPV. Wśród nich są trzy grupy:

Istnieją inne formy infekcji wirusowej:

• Utajony, w którym kwas nukleinowy pasożyta nie został jeszcze wprowadzony do genomu komórki gospodarza i nie doprowadził do patologicznych zmian tego ostatniego. Nie ma klinicznych objawów infekcji wirusowej. Metoda diagnostyczna - reakcja łańcuchowa polimerazy.
• Stadium produktywne ze wzrostami w postaci brodawczaków, brodawek i kłykcin. Pojawiają się w wyniku intensywnej reprodukcji zainfekowanych komórek.
• Dysplazja w wyniku wprowadzenia dziedzicznego materiału wirusa do DNA ludzkich komórek. To zmienia strukturę nabłonka, często w szyjce macicy. Ten stan jest uważany za przedrakowy. Kolkoskopia i histologia potwierdzają obecność wirusa brodawczaka.

I wreszcie, rak z regenerowanymi komórkami jako dowód procesu nowotworowego. Tuzin lat może rozwinąć się w jakikolwiek sposób, nie pokazując się.

Objawy objawiające się u kobiet i mężczyzn

Głównym objawem wirusa brodawczaka ludzkiego są wzrosty w postaci brodawek narządów płciowych (do 1 cm). Miejsce lokalizacji: genitalia, odbyt, cewka moczowa. Formacje są bezbolesne, czasem towarzyszy im dyskomfort i lekkie swędzenie. Przy zbiegu kilku tworzy się duża "brodawka", która wygląda jak grzbiet koguta. Występują również szerokie, ściśle zlokalizowane płaskie lub okrągłe wyrostki, które mogą być złośliwe.

HPV u kobiet ma bardziej skomplikowany przebieg. Główną konsekwencją jest rak szyjki macicy (CC). U mężczyzn przewlekła postać zapalenia cewki moczowej, która powoduje wiele problemów, może stanowić poważny problem. I to, i innych po 30 latach, jest pożądane, aby być sprawdzonym na obecność wirusa brodawczaka, aby nie spóźnić się z terapią jakości.

Co to jest niebezpieczna choroba

Brodawczaki są łagodnymi nowotworami, ale o różnym stopniu onkogenności. Rak może nawet pojawić się w miejscu zwykłej brodawki.. Najbardziej niebezpieczne są brodawki odbytowo-płciowe. Stają się prekursorami raka szyjki macicy, krtani, penisa, sromu. Szczyt występowania takich stanów występuje w wieku 45 lat.

Jak transmitowany jest HPV

Infekcja wirusem brodawczaka ludzkiego, podobnie jak opryszczka, jest przenoszona podczas stosunku płciowego, podczas przejścia dziecka przez kanał rodny, wprowadzenia wewnątrzmacicznych środków antykoncepcyjnych podczas aborcji. Czynniki wpływające na pojawienie się HPV to:

• Naruszenie sfery hormonalnej.
• Choroby o charakterze pyogenicznym lub wirusowym.
• Hipotermia
• Słaba reaktywność immunologiczna.

Charakterystyka immunosupresji charakterystyczna dla ciąży również przyczynia się do pojawiania się i nawrotów brodawek. Formacje stają się luźne. Interwencje terapeutyczne są pożądane we wczesnym stadium i wymagają ostrożności. Często używany jest laser CO2 lub ekspozycja na ciekły azot. Po urodzeniu, przyrosty spontanicznie ustępują. Podczas leczenia HPV u dzieci preferowane są podobne podejścia.

Diagnoza, gdzie się udać

Główną metodą wykrywania i oznaczania szczepu HPV jest reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR). W przypadku biomateriału należy wykonać skrobanie z cewki moczowej lub szyjki macicy. Nowoczesne techniki pozwalają nam określić stopień przenikania wirionów do genomu komórek gospodarza, obciążenie wirusem. HPV nie zawsze prowadzi do raka. O odrodzeniu tkanek można powiedzieć po obszernym badaniu:

• Kolkoskopiya. Identyfikując patologię, lekarz opracowuje dalszą taktykę działania.
• DIGENE to dokładny i specyficzny test, który pozwala określić liczbę wysoce onkogennych wirionów.
• Badanie cytologiczne szyjki macicy, identyfikacja specyficznych białek wskazujących na degenerację typowych komórek.
• Analiza buck pochwy wydzieliny w celu wykrycia koinfekcji.

Najdokładniejsze metody obejmują ukierunkowaną biopsję do diagnozy raka na początkowym etapie rozwoju.

Leczenie wirusa brodawczaka ludzkiego

Nie ma lekarstwa na wirusa brodawczaka.. Główną nadzieją na skuteczność układu odpornościowego, która może prowadzić do spontanicznego, spontanicznego powrotu do zdrowia. Zalecane leki zostały zaprojektowane, choć tymczasowo, w celu wyeliminowania objawów zakażenia, w celu osłabienia wpływu i aktywności wirionów.

Ważne jest, aby zapobiegać narażeniu na czynniki zmniejszające właściwości ochronne organizmu. Ta kategoria obejmuje:

• Niedobór witaminy.
• Przepracowanie
• Przeciążenie psychiczne.
• Hipotermia

Głównym celem jest usunięcie zewnętrznych brodawek, a nie eliminacja wirionów. W 50-94% przypadków można poradzić sobie z przerostami narządów płciowych. Co czwarta osoba ma nawrót w ciągu 3 miesięcy po zakończeniu terapii. Główne metody usuwania kłykcin są następujące:

• Kriodestrukcja Formacje do zamrażania z użyciem ciekłego azotu. Dobrze tolerowany, nie wymaga znieczulenia. Blizny pozostają niezwykle rzadkie.
• Elektrokoagulacja - narażenie na wysokie temperatury. Po zabiegu możliwe jest bliznowacenie. Potrzebujesz znieczulenia.
• Laseroterapia Metoda tworzenia kopii zapasowych wymagająca znieczulenia miejscowego. Zawieszony z wirionami jest w powietrzu. Manipulacja odbywa się w pomieszczeniu z okapem, a personel musi być chroniony maskami.
• Leczenie chirurgiczne.

Zastosowanie interferonów - białek ochronnych, które nie mają skutków ubocznych. Są one stosowane w celu zapobiegania nawrotom po fizjoterapii.

Przydatne zastosowania Solkoderma - fundusze keralitichesky, który składa się z różnych rodzajów kwasów mineralnych. Zapewnij mumifikację zmiany. Po kilku dniach rana goi się, a sam strup zostaje odrzucony.

Podofilotoksyna (roztwór o udziale masowym 0,5%). Służy do samoleczenia brodawek narządów płciowych. Dzięki technice stosowania pacjent wprowadza lekarza.

Aby aktywować komórkową formę odporności, syntezę własnych leków stosowanych w interferonie:

Kompozycje o działaniu antywirusowym:

• Isoprinosine. Schemat: przez 2-4 tygodnie, 2 tabletki 3 razy dziennie.
• Panavir. Dostępne w postaci roztworu do wstrzykiwań, żelu, świec.
• Epigen intimate spray Używany do 4-krotnego rozpylania zmian.
• Krem Aldara (5%) eliminuje brodawki.

Acyclovir na wirusa brodawczaka nie działa.

Według danych uzyskanych w niektórych badaniach, zaobserwowano specjalny efekt po zażyciu witamin A i C, beta-karotenu i kwasu foliowego.

Kłykciny płciowe nie mogą być usunięte samodzielnie.. Nieprofesjonalne manipulacje prowadzą do rozprzestrzeniania się odrostów do pobliskich tkanek.

Po znalezieniu BOP, ale nie ma zewnętrznych objawów, rozmaz szyjki macicy bada się 2 razy w roku. Lekarz przepisuje terapię immunomodulacyjną w ciągu 6 miesięcy.

Po znalezieniu obszarów patologicznych są one usuwane. Ponadto stosuje się związki skuteczne w początkowych stadiach raka. Monitorowanie przebiegu działań terapeutycznych odbywa się 1 raz w ciągu 3 miesięcy.

Lekarz ostrzega pacjentów z brodawkami, że są zaraźliwi, aby "wyczyścić" partnerów, ale tych ostatnich jest niewielu, ponieważ większość z nich jest nosicielami wirusa HPV.

Zapobieganie

Istnieją określone środki w postaci szczepień, które zapobiegają zakażeniu wirusem HPV. Szczepionka zawiera związki podobne do cząstek wirionów, ale nie powoduje choroby. Ich zadaniem jest włączenie produkcji białek ochronnych, które zapobiegają przenikaniu "dzikich" form patogenu. Najbardziej skuteczne szczepionki:

• Cervarix, przeznaczony do zwalczania serotypów 16 i 18, które w 70% przypadków są prowokatorami procesów nowotworowych w odbycie i szyjce macicy.
• Gardasil, skuteczny ze szczepów: 16, 18, 6 i 11, tworząc brodawki na genitaliach.
• W 2014 roku pojawiła się szczepionka przeciw 9 formom wirusa brodawczaka.

Szczepionkę najlepiej uzyskać w dzieciństwie, dopóki nie wystąpi zakażenie HPV. W Stanach Zjednoczonych zarówno dziewczęta, jak i chłopcy w wieku 11 lat są szczepieni, aby zmniejszyć stan nosicielstwa HPV. Młodzi ludzie, którzy otrzymali osłabione wiriony przed nawiązaniem stosunków seksualnych, nie są w przyszłości zakażani tymi serotypami.

Według najnowszych danych nawet nieonkogenny wirus brodawczaka ludzkiego może powodować raka szyjki macicy. Wśród osób zaszczepionych ryzyko raka szyjki macicy wynosi 2%, a 2,8% w populacji nieszczepionej.

Niektórzy naukowcy uważają, że szczepienia są szkodliwe, ponieważ zmniejszają czujność młodych ludzi i nie chronią się podczas seksu, nie są poddawani badaniom, które w rzeczywistości są jedyną gwarancją wykrywania patologii w czasie. Niespecyficzna profilaktyka implikuje:

• Pełne żywienie.
• Odrzucanie nikotyny i alkoholu.
• Seks z jednym partnerem seksualnym.

Opinia lekarska

W krajach rozwiniętych przeprowadza się badania przesiewowe pod kątem szybkiego wykrywania HPV. W Kanadzie zmniejszył częstość występowania raka szyjki macicy o 50-80%.

W Rosji takie badania na dużą skalę są nowe. Ginekolodzy domowi kładą nacisk na opracowanie programu państwowego, który określałby liczbę i charakterystykę systematycznego masowego badania kobiet w różnym wieku, aby powstrzymać rozprzestrzenianie się wirusa HPV i uratować tysiące istnień ludzkich.

Klasyfikacja

Obowiązuje następująca klasyfikacja:

1. HPV, którego manifestacją są różnego rodzaju brodawki (HPV 1-5):
2. Brodawki podeszwowe (wygląda jak kalus), to 1-4 typy HPV,
3. Płaskie brodawki to 3, 10, 28, 49 typów HPV,
4. Częste brodawki to 27. typ wirusa HPV.
5. HPV wpływające na srom, pochwę, narządy płciowe, szyjkę macicy i drogi oddechowe to 6, 11, 13, 16, 18, 31, 33, 35 typów wirusa HPV.
6. HPV, którego zmiana w postaci wysypki wiąże się ze stanem przedrakowym (wysokie ryzyko onkogeniczne HPV), są to HPV 39 i inne typy.

Jak widać, te łagodne nowotwory mogą tworzyć się na dowolnej części ciała:

• szyja,
• twarz,
• pod piersiami
• w pachach,
• na genitaliach,
• na błonach śluzowych narządów wewnętrznych, jamy ustnej i nosa.

Potrzeba leczenia wirusa brodawczaka ludzkiego wynika z następującego faktu. Szczep jest wewnątrzkomórkowym pasożytem, ​​który nie jest zdolny do niezależnej reprodukcji. Do tych celów wykorzystuje komórki ludzkiego ciała. Wirus może pasożytować przez długi czas, wprowadzając własne DNA do ludzkich chromosomów. Jego zauważalną aktywację obserwuje się na tle zmniejszonej odporności.

Okres inkubacji

Okres inkubacji jest długi: od pół miesiąca do kilku lat.Infekcja wirusem brodawczaka charakteryzuje się ukrytym (utajonym) przebiegiem. Osoba może zarazić się kilkoma rodzajami wirusów brodawczaków. Pod wpływem różnych czynników wirus jest aktywowany, jego rozmnażanie się zwiększa, a choroba przechodzi w stadium objawów klinicznych.

W większości przypadków (do 90%) samoleczenie występuje w ciągu 6-12 miesięcy, w innych przypadkach występuje długi przewlekły przebieg nawrotowy z możliwym procesem złośliwym (w zależności od rodzaju wirusa).

Objawy wirusa brodawczaka ludzkiego

Ludzka odporność jest wystarczająco silna, aby przezwyciężyć wirusa na wczesnym etapie jego rozwoju. W większości przypadków choroba nie rozwija się. Jednak po pewnym czasie, po kilku miesiącach, latach lub nawet dziesięcioleciach, ludzie mogą doświadczyć pewnych objawów infekcji wirusem brodawczaka ludzkiego.

Istnieje kilka grup chorób najczęściej powodowanych przez HPV:

1. Brodawki są okrągłe, bardziej sztywne niż wzrosty ciała o średnicy od 2 mm do 1 cm Granice brodawek są bardzo wyraźnie określone, są brodawki o nieregularnym kształcie. Są szorstkie w dotyku i mogą mieć różne kolory. Najczęściej są one formowane w miejscach, w których skóra jest najbardziej uszkodzona: na dłoniach, kolanach lub łokciach.
2. Objaw brodawki. Rozwijają się, gdy są zainfekowane wirusami typu 1, 2 w miejscach, w których buty są wcierane lub tłoczone na nogach. Skóra w miejscu brodawek staje się grubsza, brodawka nie ma wyraźnych granic.
3. Brodawki narządów płciowych to osobliwe brodawki, które z reguły pojawiają się na błonach śluzowych i skórze narządów płciowych: głowa penisa i skóra napletka u mężczyzn, skóra warg sromowych u kobiet. Mogą również pojawić się w pęcherzu, cewce moczowej, szyjce macicy, pochwie, na skórze wokół odbytu, w jamie ustnej. Na zewnątrz te brodawki narządów płciowych wyglądają jak małe wypukłe formacje, ich krawędzie są nierówne (wyglądają jak kalafior). Choroba ta jest spowodowana przez typy wirusa brodawczaka ludzkiego 6 i 11.
4. Brodowata papuloza. Małe, płaskie brodawki (nieco podobne do płaskich brodawek) pojawiają się wokół genitaliów. Najczęściej rozwija się u mężczyzn, stale zmieniających partnerów seksualnych. Nazwane według typów - 16, 18, 31, 33, 42, 48, 51, 54.

Jakakolwiek infekcja wirusowa, która znajduje się w ciele ludzkim (i HPV odnosi się do takich), jest aktywowana tylko ze zmniejszeniem odporności.

Kriokomulacja

Kriocoagulacja (kauteryzacja za pomocą ciekłego azotu) jest szybką i skuteczną metodą leczenia brodawek narządów płciowych. Zabieg może być nieco bolesny i nieprzyjemny, ale rzadko to martwi pacjentów.

Kriokomułę brodawek przeprowadza się w kilku sesjach przez kilka tygodni. Całkowita eliminacja kłykcin występuje u 75-80% pacjentów, u których wykonano wszystkie zabiegi.

Zalecenia dla pacjentów

Nie powinieneś sam próbować diagnozować i leczyć wirusa brodawczaka ludzkiego.

1. Najpierw musisz wybrać odpowiednią metodę.
2. Po drugie, zawsze istnieje ryzyko pomylenia brodawek narządów płciowych ze złośliwym nowotworem.

Lepiej nie ryzykować i nie powierzyć swojego zdrowia profesjonalistom - to zapewni ci długie i szczęśliwe życie seksualne. Życie seksualne podczas leczenia wirusa brodawczaka jest zakończone aż do całkowitego wyzdrowienia. Konieczne badanie i, jeśli to konieczne, partner leczący.

Etiologia wirusa brodawczaka

Ludzki wirus brodawczaka (HPV) należy do rodziny papowirusów, podgrupa A. Jest to mały, termostabilny patogen, który dobrze funkcjonuje w środowisku i niesie obróbkę cieplną. Jest pozbawiony superkapsydu, a jego kapsyd (membrana, która chroni genom wirusa przed wpływami zewnętrznymi) składa się z 72 kapsomerów. Wirus powoli się rozmnaża i nie jest wykrywany we krwi.

Wirus brodawczaka jest patogenem eti-peotropowym, tzn. Jest zdolny do infekowania wielowarstwowego płaskiego rogowaciejącego rogowacenia i nie keratynizującego nabłonka (skóry i błon śluzowych), jak również cylindrycznego nabłonka wyściełającego płuca, kanał szyjki macicy i prostatę.

Wnikając w ciało jego właściciela, wirus rozprzestrzeniający się przez krwioobieg zostaje utrwalony na komórkach nabłonka, zostaje wprowadzony do DNA i zmusza je do działania w inny sposób. Komórka zakażona wirusem szybko rośnie i dzieli się, w wyniku czego po pewnym czasie na dotkniętym obszarze pojawia się charakterystyczny przerost.

Obecnie nauka posiada dane dotyczące ponad 120 serotypów wirusa, z których 35 wpływa na nabłonek powłokowy i błony śluzowe. Niektóre serotypy HPV mogą powodować rozwój patologii nowotworowych. W zależności od ich zdolności do wywoływania raka, dzielą się one na dwie główne grupy: niskowiążące i obarczone wysokim ryzykiem onkogenne HPV.

Uwaga: Onkogenność to zdolność wirusa brodawczaka do spowodowania degeneracji zakażonej warstwy nabłonka podstawnego w raku.

6, 11, 42-44 i 73 typy HPV są uważane za wirusy niskiego ryzyka onkogennego. A 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59, 66, 68 to typy HPV, które są uważane za niebezpieczne, to znaczy w określonych warunkach mogą wywołać rozwój złośliwego procesu . Najbardziej niekorzystne, zdaniem ekspertów, są 16 i 18 typów, powodujące raka płaskokomórkowego i gruczolakoraka.

Czynniki ryzyka powodujące rozwój PVI

Przede wszystkim, zdaniem ekspertów, istnieją cechy zachowań seksualnych i orientacji seksualnej danej osoby. Obejmują one wczesne życie seksualne, częste zmiany partnerów seksualnych, lekceważenie środków ochrony osobistej. Jednak wielu autorów twierdzi, że prawie zawsze, PVI jest związane z chorobami przenoszonymi drogą płciową (rzęsistkowica, chlamydia, myko- i ureoplazmoza, a także z opryszczką narządów płciowych).

Najczęściej choroba jest wykrywana w młodym wieku (w okresie od 18 do 30 lat). Jednak w tym samym czasie może wystąpić samoleczenie (zjawisko eliminacji), osiągając 70%. Jednak złośliwość PVI najczęściej występuje w wieku 45-50 lat.

Należy zauważyć, że nie jeden, ale kilka rodzajów wirusa brodawczaka ludzkiego można wykryć w tym samym czasie u jednego pacjenta, a choroba ma skłonność do nawrotów.

Sposoby przenoszenia wirusa brodawczaka

HPV jest czynnikiem zakaźnym, który infekuje i transformuje podstawowe komórki naskórka. W rezultacie zaczynają dzielić, tworząc brodawkowaty polip lub brodawczaka (Papilla po łacinie oznacza sutek, oma w języku greckim oznacza guz).

Transmisja odbywa się poprzez kontakt z zakażonymi ludźmi lub zwierzętami, które wykazują oczywiste oznaki choroby, a także z nosicielami wirusa, którzy nie mają klinicznych objawów choroby.

Wrotami wejściowymi do wprowadzenia infekcji są różne mikrourazy skóry. Infekcja najczęściej występuje na obszarach o największym tłumie ludzi, zwłaszcza gdy powietrze jest raczej wilgotne (w salach gimnastycznych, kąpielach i basenach).

Bardzo często ludzie zajmujący się cięciem mięsa, drobiu i ryb (brodawki rzeźników) cierpią na infekcję wirusem brodawczaka ludzkiego.

Brodawki narządów płciowych, popularnie nazywane brodawki narządów płciowych, przenoszone są poprzez tradycyjny kontakt seksualny, a także seks oralny lub analny.

Infekcja noworodków może wystąpić podczas przejścia przez kanał rodny zakażonej matki. Jednocześnie istnieją dowody na zakażenie wewnątrzmaciczne wirusem, co do którego dowiedziono, że rodzi zarażone dziecko przez cesarskie cięcie.

Przenoszenie zakażenia drogą powietrzną od pacjenta do personelu medycznego podczas interwencji chirurgicznej (odparowanie laserowe lub koagulacja falami radiowymi) także nie jest wykluczone.

Jednak w praktyce klinicznej istnieje inny rodzaj rozprzestrzeniania się HPV - samozakażenia (autoinokulacja). Tak więc, po depilacji lub goleniu, na brodzie, policzkach lub na łydkach mogą pojawić się płaskie brodawki, a ludzie, którzy gryzą paznokcie, często mają brodawki w okolicy okołopaznokciowej.

Etapy procesu zakaźnego

1. Pierwotna infekcja.
2. Trwałość (długoterminowe przeżycie) genomu wirusowego poza chromosomami z wytwarzaniem cząstek wirusowych.
3. Integracja (przenikanie) wirusowego DNA do genomu komórki gospodarza.
4. Mutacje w komórkowym DNA, które powodują niestabilność genomu.
5. Osadzanie wirusowego DNA w chromosomie gospodarza.
6. Pojawienie się klonu komórek ze zmutowanym DNA i powstaniem guza.

Nauka dowiodła, że ​​infekcja wirusem brodawczaka ludzkiego może istnieć w ciele w dwóch postaciach:

W pierwszym przypadku wirus żyje i rozmnaża się, ale jego DNA nie jest wstawione do komórkowego genomu gospodarza.

W drugim przypadku, po zakażeniu i przenikaniu do komórki gospodarza, wirusowy DNA wprowadza się do genomu komórkowego i w wyniku tego rozpoczyna się proces nowotworowy.

Jednak wielu autorów twierdzi, że pojedyncza infekcja nabłonka podstawnego nie jest wystarczająca do degeneracji komórek rakowych.

Infekcje wywołujące wirus brodawczaka (od brodawek po nowotwory)

HPV może selektywnie wpływać na nabłonek podstawowy skóry i błon śluzowych, powodując występowanie brodawek, brodawek narządów płciowych i innych charakterystycznych łagodnych i złośliwych formacji. Jednak bardzo często proces zakaźny może przebiegać bezobjawowo.

Do niedawna zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego było związane z łagodnymi chorobami. Jednak dzisiaj jest uważana za jedną z najpoważniejszych patologii przenoszonych przez kontakt seksualny.

Najczęściej rozwój procesu patologicznego jest spowodowany nieonkogennymi typami wirusa, a nowotwory skóry, które powstały w tym przypadku, są bardziej prawdopodobnie postrzegane jako defekty kosmetyczne. Jednakże, gdy dana osoba jest zarażona wirusem brodawczaka 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 52, 55, 56 i 58 typów, umiarkowana lub ciężka dysplazja szyjki macicy, nieinwazyjny i inwazyjny nowotwór żeńskich narządów wewnętrznych narządów płciowych (srom, pochwa szyjki macicy), odbytnicy i penisa.

Objawy i formy wirusa HPV

Wraz z rozwojem infekcji wirusem brodawczaka ludzkiego okres inkubacji najczęściej trwa 2-3 miesiące. Jednak w niektórych przypadkach może się kurczyć lub rosnąć. W tym samym czasie HPV może przebywać w ludzkim ciele od urodzenia, ale z powodu wysokiej odporności układu odpornościowego wiele osób nie wie o jego istnieniu, a jedynie ze zmniejszoną odpornością wirus może się ujawnić.

Według statystyk, ponad 85% światowej populacji jest zainfekowanych wirusem brodawczaka, a zatem jego obecność w ciele jest bardziej oczekiwana niż jego brak.

Kiedy wirus dostanie się do organizmu, może zachowywać się inaczej, to znaczy przejawiać się w postaci różnych rodzajów łagodnych formacji na skórze i błonach śluzowych. Dlatego w praktyce klinicznej rozważa się kilka form PVI:

1. Kliniczna lub manifestująca się forma. Rozwija się w przejściowych zaburzeniach odporności komórkowej (na przykład w czasie ciąży), u pacjentów zakażonych HIV oraz u osób z genetycznie ograniczoną swoistą odpornością na HPV.
2. Subkliniczną postać brodawczaka stwierdza się u osób z prawidłową odpornością.
3. Ukryta lub utajona forma, występująca przy całkowitym braku objawów, jest obserwowana, gdy wirusowy DNA wchodzi do genomu komórki.

Przyczyny wirusa brodawczaka

Głównym powodem jest bezpośrednia infekcja rozważanych typów wirusa, który należy do DNA i ma wysoki tropizm dla nabłonka komórek skóry i błon śluzowych.Cząsteczka DNA jest ułożona w formie pierścienia i jest reprezentowana przez dwa spiralnie skręcone struny. Średnia wielkość wirionu wynosi nie więcej niż 55 nanometrów. Jako część wirusa nie ma powłoki ochronnej, jednak nie przeszkadza to jej przez dłuższy czas na obiektach otaczających osobę, jak również w powietrzu, w wodzie.

Wirus brodawczaka ludzkiego charakteryzuje się specyficznością tkankową, dzięki czemu jest w stanie zarażać tylko niektóre typy tkanek.

Jedną z najważniejszych cech wirusa jest jego właściwość onkogenności. Występują słabo onkogenne warianty, wysoce onkogenne i średnio onkogenne warianty wirusa. Wszystkie te trzy podziały opierają się na zdolności drobnoustroju do wywoływania mutacji w dotkniętych komórkach, co prowadzi do wystąpienia chorób nowotworowych.

Wszystkie typy onkogenne są rozróżniane przez wartości liczbowe. Wirusy o niskim ryzyku możliwego powstawania patologii nowotworowych podczas infekcji to typy 42, 43, 44, 6 i 11, a także 73. Najbardziej niebezpieczne pod względem rozwoju raka są 18 i 16 typów. Z reguły właśnie te typy mikroorganizmów odgrywają główną rolę w występowaniu takich chorób, jak gruczolakorak i rak płaskokomórkowy macicy szyjki macicy. Stwierdzono, że w przypadku zakażenia typu 18 dochodzi do częstszego powstawania gruczolakoraka, aw przypadku rozpoznania typu 16 dochodzi do powstania raka płaskonabłonkowego. Wyróżniają one również grupę o średnim ryzyku możliwego początku rozwoju onkopatologii - są to typy 51 i 52, 56 i 58, 59, 66 i 68, a także 39 i 45, 35, 33 i 31. W przypadku zarażenia nimi w przypadku rak prawdopodobnie rozwinie się także w tym stanie.

Mechanizmy infekcji są ograniczone do ustalonej drogi seksualnej, codziennej. Istnieje również wysokie prawdopodobieństwo choroby płodowej podczas przechodzenia przez kanał rodny. Nie wykluczono możliwości zakażenia wewnątrzmacicznego, jak również przenoszenia drogą powietrzną.

Ważnym etapem w procesie infekcji jest obecność bliskiego kontaktu wirusa brodawczaka z błonami śluzowymi, a także ze skórą. Ryzyko wystąpienia choroby wzrasta w przypadku obecności na skórze lub mikrourazach śluzu lub uszkodzenia.

Najczęściej wirus brodawczaka przenoszony jest poprzez tradycyjny kontakt seksualny, a także podczas kontaktu analnego lub doustnego. Ważne jest, aby pamiętać, że nie ma konieczności widocznych zmian w błonach śluzowych lub wykazywania jakichkolwiek objawów choroby. Infekcja może trwać długo w ciele przez wiele lat bez jakiegokolwiek przejawiania się, tzn. Osoba może po prostu być jej nosicielem.

Wysokie ryzyko choroby podczas odwiedzania publicznych miejsc rekreacji, na przykład basen, kąpiel, podczas korzystania z niektórych artykułów gospodarstwa domowego.

Nie zaprzecza się możliwości zakażenia podczas badania ginekologicznego, jednak jest to możliwe tylko w przypadku stosowania niesterylnych narzędzi, a także w przypadku stosowania rękawiczek jednorazowych.

Papillomavirus u dzieci może czasami nie objawiać się przez długi czas i tylko z osłabieniem sił odpornościowych deklaruje się. Za klęskę tego kontyngentu scharakteryzowano infekcję wewnątrzmaciczną lub podczas porodu lub przenoszenia w domu.

Patogeneza występowania wirusa brodawczaka w organizmie osoby zarażonej jest zredukowana do penetracji wirusa, jego rozprzestrzenienia się przez krew do komórek narządów płciowych, krocza. Po procesie przenikania do komórek rozpoczyna się aktywny wpływ na DNA, który uruchamia mechanizmy podziału i wzrostu, które są dla niego niezwykłe.

Objawy i oznaki wirusa brodawczaka

Podstawą wszystkich procesów klinicznych jest taka cecha wirusa brodawczaka ludzkiego, jak zdolność do replikacji tylko w powierzchniowych warstwach skóry. Ale przy samej infekcji dotyka nawet najgłębszych warstw skóry, prowadząc do wzmożonego procesu proliferacyjnego w komórkach, co ostatecznie prowadzi do tworzenia się wzrostów.

Zasadą jest, że wirus brodawczaka może istnieć bardzo długo w ciele ludzi bez objawów. Na tej podstawie uważa się, że okres inkubacji może trwać od 15 dni do kilku lat. Osłabienie układu odpornościowego może wywołać objawy klinicznych objawów zakażenia. Możliwe jest również jednoczesne lub stopniowe zakażenie kilkoma rodzajami wirusa brodawczaka.

Według uzyskanych danych, po maksymalnie 1 roku od zakażenia wirusem brodawczaka dochodzi do samoleczenia. Jeśli tak się nie stanie, rozpoznawany jest przewlekły przebieg, z możliwymi częstymi nawrotami i stopniowym zwiększaniem ryzyka mutacyjnych zmian, co prowadzi do złośliwości.

W przypadku zakażenia wirusem brodawczaka o wysokim stopniu rakotwórczości choroba przechodzi 4 etapy:

1. Stan utajony, kiedy wirus brodawczaka nie objawia się klinicznie, i możliwe jest ustalenie zakażenia tylko za pomocą laboratoryjnych metod diagnostycznych,

2. W drugim etapie objawy choroby określa się w postaci formacji,

3. W sercu trzeciego etapu znajduje się całkowita restrukturyzacja dotkniętych komórek, zwana koilocytozą,

4. Na początku czwartego etapu diagnozuje się procesy mutacji w komórkach inwazyjnych z ostatecznym tworzeniem onkopatologii.

Wśród głównych objawów wskazujących na porażenie organizmu ludzkiego wirusem brodawczaka, zwyczajowo wyróżnia się powstawanie brodawek, kłykciny.

Papillomavirus u dzieci objawia się powstawaniem wulgarnych brodawek, które są skórnymi grudkami, najczęściej umieszczonymi na rękach. Zwykle tworzone są przez grupy podatne na wzrost i ciemnienie.

W powstawaniu płaskich brodawek charakteryzuje się również ich lokalizacja grupowa i lokalizacja często na twarzy, a także na szyi.

Brodawki podeszwowe znajdują się na podeszwach stopy, reprezentują wzrost warstw keratotycznych, które często mogą powodować ból podczas chodzenia.

Ponadto wirus jest zdolny do namnażania się w tchawicy, krtani, oskrzelach z rozwojem brodawczaka, co prowadzi do chrypki, dysfonii. Często wirus brodawczaka u dzieci z tą lokalizacją może nawet doprowadzić do zakłócenia procesów normalnego oddychania.

Taką diagnozę, jak niemiarowość kończyn górnych charakteryzuje się tworzeniem elementów płaskich w postaci przebarwionych plam, które są pokryte łuskami. Plamy te powstają częściej na klatce piersiowej, plecach, często na twarzy i szyi, a także na kończynach.

Charakterystycznym objawem rozwoju wirusa brodawczaka jest powstawanie brodawek narządów płciowych. Są to osobliwe wyrostki, jak kwiaty kalafiora. Zwykle powstaje w okolicy narządów płciowych. Często brodawki narządów płciowych można również zdiagnozować w kącikach ust.

Ulubiona lokalizacja brodawek narządów płciowych u kobiet to duże, małe wargi sromowe, przedsionek pochwy, a także obszar w pobliżu odbytu. U mężczyzn elementy te są zlokalizowane częściej w okolicy żołędzi prącia, głównie w okolicy napletka.

Innym klinicznym objawem zakażenia wirusem brodawczaka jest powstawanie dużej liczby grudek w okolicy odbytowo-płciowej. Ten rodzaj choroby nazywa się chorobą Bowena lub błoną Bowenala.

Papillomavirus u kobiet

Dość często ten rodzaj infekcji jest utajony, to znaczy potajemnie. Kobieta od lat może nie być świadoma obecności choroby, ale może objawiać się następującymi czynnikami prowokującymi:

1. Wyczerpanie ciała z powodu ciągłych stresów, stresu psycho-emocjonalnego, fizycznego przepracowania,

2. Zmniejszona odporność organizmu człowieka, która może wystąpić z powodu wcześniejszej infekcji wirusowej, zaostrzenie istniejącej przewlekłej choroby,

3Różne interwencje chirurgiczne u kobiet, na przykład ustawienie spirali, aborcja,

4. Początek ciąży.

Ponadto wszystkie powyższe czynniki mogą powodować proces nawrotu wirusa brodawczaka ludzkiego.

Wraz z tak bezpiecznymi i powszechnie znanymi i powszechnymi objawami klinicznymi, wirus brodawczaka ludzkiego może przyczyniać się do rozwoju leukoplakii szyjnej, gruczolakoraka szyjnego, śródnabłonkowego raka szyjki macicy, jak również znacznej liczby innych objawów. Najczęściej większość z powyższych chorób objawia się w okresie menopauzy.

Najczęściej u kobiet zdiagnozowano zmiany w obrębie narządów płciowych w postaci brodawek narządów płciowych. Czasami mogą osiągnąć imponujący rozmiar, zamknąć wejście do pochwy, aby zająć cały obszar krocza. Te formacje nie powodują żadnego bólu, jednak w przypadku pojawienia się wtórnych infekcji typu bakteryjnego staje się to możliwe. Kobiety skarżą się na wypis, swędzenie.

Podstawą utajonego przebiegu jest zdolność wirusa brodawczaka do obecności w komórkach narządów płciowych w zintegrowanej postaci. Gdy wystąpi czynnik przyczyniający się do aktywacji cząstek wirusowych, rozpoczyna się proces ich replikacji, a zainfekowane komórki nabierają nieco nietypowej postaci i struktury. Nazywane są one cewkami, ponieważ wyglądają na puste.

Jednak często nie jest możliwe stwierdzenie obecności klinicznych objawów u kobiet podczas badania zewnętrznego, ponieważ jednym z ulubionych miejsc lokalizacji wirusa i jego objawów jest szyjka kobieca. W celu wykrycia obecności uszkodzeń organizmu przez wirusa brodawczaka można jedynie kolposkopowo.

Planując ciążę, zawsze zaleca się, aby kobiety przeszły wstępne badanie w kierunku zakażenia wirusem brodawczaka. Zagrożeniem dla zdrowia nienarodzonego dziecka są tylko typy 6 i 11, które mogą powodować brodawczakowatość układu oddechowego, gdy płód przechodzi przez kanał rodny. Nie wyklucza się także możliwości zakażenia tymi wirusami w macicy.

Papillomavirus u mężczyzn

U mężczyzn wirus brodawczaka może również zachodzić zarówno w ukryciu, jak i w odpowiednich objawach. Okres inkubacji może trwać od 1 miesiąca do wielu lat, co komplikuje proces ustalania momentu infekcji.

Przedstawiono prowokacyjne czynniki występowania klinicznych objawów wirusa brodawczaka u mężczyzn:

- przeniesione choroby bakteryjne lub wirusowe o dowolnej etiologii, która może zmniejszyć odporność,

- ciągła praca i stres,

- zaostrzenie istniejących przewlekłych patologii dowolnej lokalizacji,

- nadmierne nadużywanie alkoholu, a także palenie,

- Współistniejące zakażenie różnymi infekcjami, które mogą być zakażone poprzez kontakty seksualne.

Skargi, które mężczyźni mogą zgłaszać podczas rozwoju tej choroby, są następujące:

- pojawienie się pieczenia podczas oddawania moczu,

- dyskomfort w postaci bólu podczas stosunku,

- występowanie ciężkich wyładowań,

- Obecność zmian w błonie śluzowej lub skórze członka.

Lokalizacja objawów klinicznych w postaci kłykcin u mężczyzn jest następująca: głowa penisa, moszna, obszar zewnętrznego otwarcia cewki moczowej, napletek. Na obszar anogenitalny mogą również wpływać mężczyźni, co może wskazywać na różne intymne preferencje.

Ponadto, u mężczyzn często rozwijają się nie tylko brodawki, ale także brodawki, które mogą znajdować się na stopach, dłoniach, szyi, twarzy.

Częściej niż u mężczyzn, u mężczyzn można zdiagnozować patologię taką jak choroba Bowena, która objawia się dużą liczbą wysypek w okolicy odbytu.

Często u mężczyzn występuje również określone uszkodzenie krtani, które nazywane jest nawracającą papillomatozą. Często może być skomplikowane przez rozprzestrzenianie się w całym układzie oddechowym z początkiem zaburzeń oddechowych, a nawet z rozwojem skurczu oskrzeli.

W toku badań ustalono, że czynnik wywołujący wirusa brodawczaka u mężczyzn może powodować występowanie takich groźnych chorób, jak rak prącia, a nawet rak pęcherza. Jest to jednak możliwe tylko w przypadku zarażenia wirusem o wysokiej onkogenności, jak również w przypadku obecności kompleksu sprzyjających czynników.

U mężczyzn rozwój patologii, o której mowa, jest raczej nieprzyjemnym defektem kosmetycznym, zwłaszcza jeśli choroba objawia się powstawaniem brodawek. Kłykciny często są ranne, powodując krwawienie. Wszystko to przyczynia się do przystąpienia i dalszego rozwoju różnych procesów zapalnych w okolicy narządów płciowych, co często prowadzi do upośledzenia funkcji rozrodczej, osiągnięcia bezpłodności i impotencji.

Preparaty do wirusa brodawczaka w leczeniu mężczyzn przypisuje się dokładnie tak samo, jak w przypadku leczenia kobiet. Różnica dotyczy tylko przepisanej postaci leku.

Rodzaje wirusów brodawczaków

Obecnie wirus brodawczaka jest badany dość dobrze, co ułatwia proces jego diagnozy i leczenia. Znanych jest ponad setka jego gatunków, wśród których znajdują się mikroorganizmy, które prowokują tworzenie jedynie kłykcin na genitaliach obu płci. Zidentyfikowaliśmy także typy wirusa, które mogą prowokować powstawanie nowotworów złośliwych, w których zapobieganiu wynaleziono szczepionkę przeciwko wirusowi brodawczaka. Znane i gatunki całkowicie nieszkodliwe dla mężczyzn i kobiet i nawet nie powodujące żadnych formacji na ciele ludzkim.

Wszystkie badane typy wirusa brodawczaka są oznaczone odpowiednimi liczbami:

- Wirus brodawczaka typu 1, 2, 3, 4 sprzyja powstawaniu brodawek podeszwowych na ciele dorosłych i dzieci, które są nieco podobne do pęcherzyków i są w stanie zmniejszyć się,

- na ciele ludzkim tworzą się płaskie brodawki w przebiegu zakażenia wirusem brodawczaka typu 28, 10, 49,

- Brodawki wulgarne powstają w wyniku zakażenia wirusem brodawczaka typu 27,

- Brodawki narządów płciowych i brodawki na ciele ludzkim powstają podczas infekcji takimi typami, jak 31, 35, 33, 18, 16, 11, 6 i 13,

Najbardziej niebezpieczne są takie typy jak 67, 68, 70 i 69, 30, 40, 52 i 58, 39 i 55, 57 i 59, 42 i 43.

Ważnym punktem w określeniu obecności wirusa brodawczaka w ciele jest ryzyko różnych chorób onkologicznych. Jeśli jednak zostaną wykryte, nie wpadaj w panikę, ponieważ ryzyko zachorowania na raka w przypadku zarażenia tymi typami wirusów brodawczaków nie wynosi 100%.

44, 43, 42, a także 6 i 11, należą do typów wirusa brodawczaka o niskim ryzyku onkogenności, co oznacza, że ​​mogą wywoływać mutacje w komórkach, jednak nie zawsze.

Całkowicie bezpieczne typy to od 1 do 3 i 5, co może powodować różne zmiany w skórze, jednak nie mogą one powodować powstawania komórek nowotworowych.

W przypadku stwierdzenia obecności infekcji typami takimi jak 70, 45, 39, 68, 58 i 56, 16, 33 i 35, 18 i 31, trzeba być czujnym, ponieważ mogą one powodować mutacje onkogenne w komórkach i ostatecznie prowadzić do raka. W tej sytuacji wymagana jest konsultacja z onkologiem z dokładnym badaniem. Najbardziej niebezpieczne są 18, a także typ 16. Najczęściej izolowane są od pacjentów z onkologią.

Ponadto zwyczajowo dzielimy wirusa brodawczaka w zależności od rodzaju zmian wywołanych przez skórę - brodawek, płaskich i szpiczastych kłykcin. Brodawki są wzrostami egzofitycznymi, które najczęściej występują na podeszwach.Płaskie brodawki są najbardziej niebezpieczne i mogą powodować transformacje nowotworowe. Brodawki narządów płciowych są zmianami w ciele w postaci długich narośli. Często mogą rosnąć do dużych rozmiarów i zajmować duże obszary skóry i błon śluzowych.

Diagnoza i analiza wirusa brodawczaka

Papillomavirus jest dobrze przebadany, co ma pozytywny wpływ na jego rozpoznanie, wykrycie w organizmie człowieka i wyznaczenie prawidłowej terapii. Należy zauważyć, że definicja wirusa jest przeprowadzana przez różnych specjalistów medycznych. Ważne jest jednak również przeprowadzenie badań prewencyjnych wśród populacji pod kątem szybkiego wprowadzenia zakażenia, w szczególności onkogennych typów wirusów, ich monitorowanie.

Istnieje lista osób, którym zaleca się poddanie się badaniom lekarskim i zdawanie odpowiednich testów co najmniej raz w roku:

- kobiety z patologią szyjki macicy niezależnie od etiologii i patogenezy, a także przebieg,

- Kobiety i mężczyźni, którzy są bardzo aktywni, niezależnie od wieku,

- Zaleca się przeprowadzenie wstępnej ankiety nie tylko dla kobiet, ale także dla mężczyzn w przypadku planowania ciąży,

- Ważne jest, aby być testowanym na obecność wirusa brodawczaka, gdy wykryta zostanie infekcja w organizmie poprzez zakażenia przenoszone drogą płciową, a także gdy zostanie zdiagnozowany HIV,

- Obecność jakichkolwiek przerostów lub formacji w jamie ustnej, a także w okolicy narządów płciowych.

Należy zauważyć, że diagnoza wirusa brodawczaka nie należy do kompleksu, często wirus jest wykrywany zupełnie przypadkowo.

Wraz z prowadzeniem badań nad tym wirusem, konieczne jest zbadanie osoby pod kątem możliwej infekcji wirusem zapalenia wątroby, kiły i zakażenia wirusem HIV.

Rozważ diagnozowanie wirusa brodawczaka w etapach:

1. Początkowo lekarz bada pacjenta i zbiera anamnezę w formie istniejących skarg. Wykryty podczas inspekcji utworzonych kłykcinowych formacji nie może definitywnie postawić diagnozy wirusa brodawczaka. Kiedy formacje znajdują się na zewnętrznych narządach płciowych kobiet, a także na penisie mężczyzny, ważne jest, aby dokładnie zbadać kobietę w lustrze, a mężczyznom zalecić badanie za pomocą badania uretroskopowego.

2. Badanie cytologiczne jest drugim etapem diagnozy wirusa brodawczaka. Należy jednak zauważyć, że przy wykonywaniu tej metody nie ostatnią rolę odgrywa technika pobierania próbek materiału, proces jego przygotowania i interpretacji. Często w tym badaniu można zidentyfikować wirusa o niskim ryzyku onkogennym, które może prowadzić do różnych dysplazji.

3. Metoda badania kolposkopowego jest nieco bardziej dogłębna, ale nie w 100% niezawodna. Tylko w obecności grubych oznak leukoplakii można odsłonić nosiciel wirusa brodawczaka. Bardzo ważne jest również doświadczenie pracownika medycznego, który przeprowadza tę technikę, a także interpretację. Identyfikacja stref transformacji i interpunkcji powinna być alarmująca.

4. Następną metodą jest biopsja, która jest uważana za wysoce niezawodną w diagnozowaniu choroby. Opiera się on na pobraniu tkanki z patologicznego skupienia.

5. Kiedy tkanka jest poddawana badaniu histologicznemu, możliwe jest zidentyfikowanie wariantu obecności infekcji wirusowej. Histologia tkanki opiera się na wykrywaniu tak zwanych komórek koilocytów. Coylocyty zawierają duże jądra, bazofilowe, pokryte lekkim obrzeżem na zewnątrz, co sprawia, że ​​komórki te wydają się puste.

6. Najdokładniejszą analizę w celu określenia możliwości zakażenia wirusem brodawczaka uważa się za reakcję łańcuchową polimerazy lub PCR.Opiera się na bezpośrednim oznaczaniu wirusowego DNA we krwi zamierzonego pacjenta. Ponadto jako materiał biologiczny badany może być nie tylko krew, ale także mocz, a także ślinka. Należy pamiętać, że opcje i nadmierna diagnoza nie są wykluczone.

7. W większości krajów świata używany jest specjalny test przesiewowy lub test Digene, który jest wysoce dokładny i specyficzny dla określenia rodzaju wirusa. Jednak ważne jest połączenie prowadzenia tej techniki z badaniem cytologicznym.

Leczenie wirusa brodawczaka

Ponieważ podstawą etiologii choroby jest zakażenie wirusem, leki przeciw wirusowi brodawczaka stosowane w leczeniu tego wirusa są przeciwwirusowe i immunomodulujące.

Jeżeli wykryty zostanie tylko transport tego typu wirusa i podczas badania i badania nie zostaną wykryte żadne objawy kliniczne, wówczas nie można przeprowadzić żadnego konkretnego leczenia. Wyjątek dotyczy tylko leków immunologicznych, które są w stanie zwiększyć odporność i zapobiec wystąpieniu objawów choroby.

W przypadku kłykcin kończystych, brodawek narządów płciowych często stosuje się następujące metody ich leczenia:

- Chirurgiczne usunięcie w znieczuleniu miejscowym stosuje się tylko w przypadku dużych obszarów zmian,

- Zastosowanie lasera, które prowadzi do niszczenia formacji. Możliwe jest powstawanie blizn

- Zastosowanie metody radiosurgicznej, polegającej na bezkontaktowym usunięciu,

- Elektrokoagulacja to nieco bolesna metoda wycinania brodawek,

- Kriodestrukcja oparta jest na wykorzystaniu ciekłego azotu i charakteryzuje się stosunkowo rzadko występującymi nawrotami,

- Podstawy koagulacji chemicznej przy użyciu różnego rodzaju specjalnych rozwiązań, które są ważne, aby bardzo dokładnie stosować się do edukacji. Wadą tej metody jest czas jej trwania.

Przed przeprowadzeniem procedury usuwania zaleca się rozpoczęcie przebiegu immunostymulacji w ciągu kilku dni.

Najczęściej przepisywane leki przeciwwirusowe do leczenia tej patologii obejmują Viferon, Genferon i wiele innych.

Rokowanie jest zazwyczaj korzystne. Nawroty nie są wykluczone i często rejestrowane. Istnieją jednak przypadki zniknięcia wirusa z ludzkiego ciała bez żadnego leczenia.

Jednym z pierwszych miejsc w zapobieganiu tej chorobie jest szczepionka przeciw wirusowi brodawczaka. Zastosowana szczepionka przeciwko wirusowi brodawczaka nie jest żywa, dlatego jest dobrze tolerowana. Szczepionka przeciwko wirusowi brodawczaka jest wprowadzana z rodzajów takich jak 16 i 18, 11 i 6, ponieważ te typy wirusów są uważane za najbardziej niebezpieczne pod względem rozwoju onkologii.

Jednak szczepienie przeciwko wirusowi brodawczaka nie może zapewnić leczenia, jest to tylko metoda zapobiegania rozwojowi choroby.

Szczepienie przeprowadza się zgodnie z pewnym schematem: pomiędzy pierwszym szczepieniem a drugim nie powinno trwać dłużej niż 60 dni, a między drugim a trzecim - 4 miesiące. Przepisywanie tej szczepionki nie jest zalecane w okresie ciąży. Pełny cykl szczepień jest ważny, aby mieć czas do spędzenia ponad jednego roku. Zaleca się również przepisanie go przed rozpoczęciem aktywności seksualnej i przy braku zaostrzeń chorób przewlekłych (lub ostrych). Zgodnie z zaleceniami najlepiej podawać szczepionkę w wieku od 9 do 17 lat, w skrajnych przypadkach do 26 lat.

Papillomavirus - który lekarz pomoże? Jeśli podejrzewasz, że jesteś zakażony jakimkolwiek rodzajem wirusa, powinieneś skontaktować się z lekarzem w charakterze lekarza chorób zakaźnych.

W jaki sposób jest przekazywany i jak leczyć wirusa brodawczaka ludzkiego?

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) - Jest to grupa wirusów, które powodują różne choroby u mężczyzn i kobiet - od kłykcin po nowotwory onkologiczne. Występują u około 70% kobiet, a objawy zakażenia wywołane przez HPV są diagnozowane w takiej czy innej formie u 50% zakażonych osób.

W jaki sposób transmitowany jest HPV?

Wirus jest po prostu przenoszony z zainfekowanej osoby na zdrową. Według badań amerykańskich naukowców, w wieku 50 lat, osiem na dziesięć kobiet jest nosicielami wirusa brodawczaka.

Wirus jest przesyłany w następujący sposób:

• Podczas porodu. HPV przenosi się z zakażonej matki na dziecko podczas porodu. Noworodek rozwija brodawczaki w okolicy narządów płciowych, na błonach śluzowych gardła i jamy ustnej.
• Kontakt seksualny. Rodzaje wirusów, które powodują rozwój brodawek są zwykle przenoszone drogą płciową, poprzez seks oralny i analny.
• Własne zakażenie - podczas usuwania owłosienia wirus przenosi się z jednego miejsca na drugie.
• Infekcja domowa. Jedna z najczęstszych metod infekcji, dlatego wirus jest dość powszechny. Oznaki obecności brodawczaka ludzkiego - brodawki, brodawki narządów płciowych, brodawki. Wirus jest odporny na różne czynniki zewnętrzne i może utrzymywać się przez długi czas, na przykład pod prysznicem i basenem. Mogą ulec zakażeniu nawet poprzez niewielkie uszkodzenie skóry.

W większości przypadków HPV się nie objawia, ponieważ ludzka odporność jest w stanie powstrzymać jego aktywność. Jeśli z jakiegoś powodu układ odpornościowy ulegnie awarii, wirus natychmiast zaczyna się aktywować.

Według badań tylko 1-5% zarażonych widzą jakiekolwiek objawy tej choroby. Pozostałe zainfekowane wirusy są bezobjawowe. Po zintensyfikowaniu zbierają się na skórze i błonie śluzowej, naruszają reprodukcję komórek i pojawiają się wzrosty, co wskazuje na obecność choroby.

Objawy HPV:

• Brodawki są sztywne i okrągłe, ich średnica jest różna. Granice wzrostu są wyraźnie określone, ale często pojawiają się nieregularne brodawki. W większości przypadków powstają w miejscach, w których skóra jest najbardziej uszkodzona: na rękach, łokciach lub kolanach. Mają szorstką powierzchnię i są w różnych kolorach.
• Brodawczak - jest to wydłużony wzrost, który jest przywiązany do skóry za pomocą nogi. Kolorowanie brodawek z reguły nie różni się od koloru skóry, ale w niektórych przypadkach może być brązowawe. Brodawki tworzą się głównie w pachach, twarzy, pachwinie, u kobiet - pod gruczołami sutkowymi. Szybko rosną, rosną i mogą pokrywać duże obszary skóry.
• Brodawki narządów płciowych - Są to miękkie narośle na skórze połączone z nogą. Oni, podobnie jak brodawki, mają szorstką powierzchnię. Ulubionymi częściami kłykciny są zewnętrzne narządy płciowe, obszar wokół odbytu. Wielkość i liczba brodawek wzrasta dość szybko, najczęściej są one ułożone w kiście i nieco przypominają głowy kalafiorów.

Pierwsze objawy zakażenia HPV po kontakcie seksualnym mogą pojawić się kilka tygodni później.

Przebieg choroby

Ta choroba ma cztery etapy:

• Utajony przepływ. Wirus jest w ciele, ale nie manifestuje się w żaden sposób i nie powoduje zmian w komórkach. Na tym etapie można go wykryć jedynie za pomocą analizy PCR.
• Pojawienie się objawów klinicznych. Wirus przyspiesza podział komórek w naskórku. Pojawiają się charakterystyczne wyrostki na skórze, które można wykryć za pomocą PCR, a także histologię i cytologię (określone przez obecność nadmiernego rogowacenia w ciele).
• Dysplazja. DNA wirusa brodawczaka zaczyna oddziaływać z DNA komórki, co przyczynia się do rozwoju zintegrowanej formy. Struktura wirusa zmienia się, zjawisko to nazywa się - koilocytoza. Wszystkie powyższe metody diagnostyczne, w tym kolposkopia, służą do wykrywania.
• Rak. Integracja wirusa przyczynia się do mutacji komórek, jak również pojawienia się złośliwych komórek, co wskazuje na rozwój inwazyjnego raka.W tym przypadku diagnoza jest przeprowadzana na podstawie objawów klinicznych, w tym wszystkich wcześniej wymienionych metod.

Specyfika HPV u kobiet

Zakażenie często ma miejsce w postaci utajonej, ale czasami może powodować szybki rozwój brodawczaków narządów płciowych, które najczęściej obserwuje się u kobiet w wieku 15-35 lat.

Prawdopodobieństwo wystąpienia choroby condyloma u kobiet jest dość wysokie i wynosi co najmniej 15%. Po zarażeniu wirusem w młodości kobieta przez wiele lat może nawet o tym nie wiedzieć. Jednak po wystąpieniu menopauzy wirus może mutować i powodować zmiany w komórkach narządów płciowych.

Główne ryzyko rozwoju choroby wywołanej przez wirusy 16 typów i 18 typów, - rozwój raka szyjki macicy. Choroba ta skraca oczekiwaną długość życia kobiet średnio o 25 lat. Z punktu widzenia rozwoju patologii tylko wirus, który "śpi" w ciele kobiety dłużej niż rok, jest niebezpieczny. Dlatego rutynowe badanie ginekologa może zapobiec jego negatywnym konsekwencjom. Testowanie na obecność HPV jest wskazane, zaczynając od 26-28 lat.

Specyficzność HPV u mężczyzn

U mężczyzn najczęściej ta infekcja ma ukrytą formę. W niektórych przypadkach mogą rozwinąć się brodawki narządów płciowych, zagrażając degeneracją komórek w guzie i guzie wewnątrzkomórkowym (złośliwym). Ponadto u mężczyzn może rozwinąć się rak prącia. Oprócz zmian w okolicy narządów płciowych możliwe jest pojawienie się brodawczaka krtani i jamy ustnej w formie zwrotnej.

Specyfika HPV u dzieci

Brodawki skórne występują u około 12% dzieci w wieku szkolnym. Spośród wszystkich chorób skóry u dzieci są one najczęstsze. Ponadto dzieci mogą cierpieć na papillomatozę krtaniową, która objawia się chrypką, w niektórych przypadkach głos jest całkowicie stracony.

Ponadto u dzieci zwiększa się czynność układu oddechowego, podczas gdy podczas intensywnej aktywności obserwuje się duszność. W ciężkich przypadkach skurcze krtani są możliwe do uduszenia, co może mieć nieodwracalne skutki.

Rozpoznanie choroby odbywa się poprzez badanie pacjenta. Choroba jest leczona operacyjnie. Dzisiaj w medycynie nie ma żadnej nieoperacyjnej metody leczenia tej choroby u dzieci i dorosłych.

Tylko laserowe usuwanie brodawczaków jest dobrą alternatywą, ale ta metoda zwiększa jedynie prawdopodobieństwo złośliwości. Nawet jeśli dziecko ma nowe po usunięciu brodawczaka, z wiekiem przechodzą one samodzielnie.

Po operacji dziecko otrzymuje pojedynczą dawkę leku steroidowego, który zapobiega obrzękowi. Również w okresie pooperacyjnym przepisywane są antybiotyki, estrogeny i arsen, aby uniknąć zakażenia rany. Stosowanie metioniny w ciągu miesiąca podczas rehabilitacji pomaga uniknąć nawrotu choroby.

HPV i ciąża

Eksperci często straszą przyszłe matki okropnymi konsekwencjami ciąży, która rozwija się na tle wirusa HPV. Jednak dzisiaj medycyna nie zna żadnych przypadków, gdy wirus brodawczaka stanowi zagrożenie dla ciężarnej kobiety lub rozwijającego się płodu.

Tylko brodawki narządów płciowych lub odbytu wykryte u niej, które są wywoływane przez wirusy typu 6 lub 11, powinny być uważne dla kobiety w ciąży, ponieważ istnieje możliwość, że wirus ten może przenosić się do dziecka podczas porodu i prowokować brodawczaka płuc.

W tym przypadku specjaliści nie są pewni, w jaki sposób wirus jest przenoszony przez wirusa z kobiety na płód: przez łożysko, podczas porodu lub w okresie poporodowym. Na tej podstawie nie ma gwarancji, że poród przez cesarskie cięcie uratuje dziecko przed zakażeniem. Dlatego obecność kobiety ciężarnej z HPV 6 lub 11 nie jest wskazaniem do cięcia cesarskiego.

Ten sposób porodu jest przewidziany tylko wtedy, gdy kłykcina może zapobiec urodzeniu płodu lub ich obecność grozi ciężką krwawiącą kobietą.

W każdym razie kobieta, która przygotowuje się do zostania matką, powinna być świadoma ryzyka rozwoju brodawczaka dróg oddechowych u dziecka. Jakiekolwiek inne typy wirusów brodawczaków nie są niebezpieczne dla przebiegu ciąży i dla dziecka.

Szczepienie przeciwko HPV

Według statystyk, dwa lata po rozpoczęciu intymnych związków, aż 70% kobiet zostaje zarażonych HPV. Nawet u jednego partnera seksualnego 20% kobiet jest nosicielami wirusa brodawczaka. Po rozpoczęciu kontaktów seksualnych kobieta powinna przejść coroczne badanie ginekologiczne, w tym rozmaz na onkocytologię, biopsję i testy HPV.

Jednym z najnowszych osiągnięć w dziedzinie immunologii jest szczepionka zapobiegająca infekcjom wywołanym przez HPV. Rozwój różnych typów szczepionek mających na celu konfrontację z HPV rozpoczął się w latach 80. Wstępne dane z badań klinicznych posłużyły za podstawę do przeprowadzenia ankiet wśród kobiet i dzieci w różnych grupach wiekowych.

Od tego czasu odnotowano postęp w ulepszaniu szczepień przeciwko wirusowi i uzyskano dowody na ich wysoką skuteczność i bezpieczeństwo. W tym czasie opracowano 3 rodzaje szczepionek.

W Rosji do tej pory zarejestrowano jedyną szczepionkę Gardasil, która jest skierowana przeciwko czterem typom wirusa HPV (11, 6, 16, 18). Szczepionka jest przeznaczona dla kobiet w wieku do 26 lat i dzieci od 8 lat. W przypadku szczepienia kobiet ochrona powstaje tylko w przypadku tych rodzajów zakażeń, z którymi kobieta nie została jeszcze zarażona.

Wirus brodawczaka ludzkiego - główne objawy:

• Zaczerwienienie skóry
• Świąd
• Wygląd brodawek
• Tworzenie kłykcin
• Dyskomfort podczas stosunku
• Podrażnienie skóry narządów płciowych

Infekcja wirusem brodawczaka ludzkiego (wirus brodawczaka ludzkiego, wirus brodawczaka) jest chorobą o charakterze onkogennym, która objawia się w postaci formacji brodawczaków (brodawki, kłykciny) na skórze ludzkiej lub w okolicy narządów płciowych. Zarówno mężczyźni jak i kobiety są prawie w równym stopniu dotknięci wirusem.

Warto zauważyć, że infekcja tego typu może wskazywać na powstawanie nowotworu złośliwego. Dziś w medycynie znanych jest ponad 100 rodzajów tego wirusa. Około 30 z nich dotyczy tylko żeńskich narządów płciowych.

Około 60% światowej populacji jest potencjalnymi nosicielami infekcji wirusem brodawczaka ludzkiego. W większości przypadków wirus przenosi się z chorego na zdrowe. Ponadto następujące czynniki wywołują czynniki:

• początek aktywności seksualnej w młodym wieku
• seks bez zabezpieczenia, częste zmiany partnerów seksualnych,
• przewlekłe stany zapalne w okolicy narządów płciowych, choroby zakaźne układu moczowo-płciowego,
• częste aborcje,
• słaba odporność
• nadużywanie alkoholu
• nieprzestrzeganie higieny osobistej.

Jak pokazuje praktyka medyczna, kobiety należą do głównej grupy ryzyka. Prawdopodobieństwo "złapania" takiej choroby jest dość wysokie u osób w przedziale wiekowym 20-45 lat. To znaczy ci, którzy prowadzą aktywne życie seksualne.

Ogólne objawy

Objawy tego typu infekcji zależą od tego, jaki jest dokładnie czynnik wyzwalający. Choroba nie ma jednolitego obrazu klinicznego. Można jednak wyróżnić następujące objawy:

• powstawanie brodawek
• podrażnienie skóry w okolicy narządów płciowych,
• dyskomfort podczas stosunku,
• zaczerwienienie i częściowe swędzenie.

Jednocześnie warto zauważyć, że objawy w postaci podrażnienia skóry i swędzenia mogą wskazywać na inną chorobę. Dlatego w żadnym wypadku nie należy się samolubnie. Przy tych objawach lepiej natychmiast skontaktować się z dermatologiem.

Brodawki najczęściej występują w takich miejscach:

• na skórze dłoni, podeszwy,
• w okolicy narządów płciowych,
• w jamie ustnej.

W cięższych przypadkach ten typ infekcji może rozwinąć się w okolicy szyjki macicy, pęcherza i pochwy.Pozbyć się brodawki może być tylko chirurgicznie. Zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego u kobiet może prowadzić do raka szyjki macicy. Jeśli chodzi o mężczyzn, czynnik onkogenny obserwuje się znacznie rzadziej.

Warto również zauważyć, że we wczesnych stadiach rozwoju dolegliwość tego typu objawów praktycznie nie daje. To często prowadzi do onkogennego czynnika ryzyka rozwoju infekcji.

Zakażenie wirusem jest możliwe tylko wtedy, gdy zdrowa osoba ma mikrourazę narządów płciowych. W tym przypadku wirus brodawczaka dostanie się do organizmu zdrowej osoby i zaczyna się rozwijać.

Okres inkubacji typu onkogennego może trwać od kilku miesięcy do kilku lat, bez żadnych objawów. Innymi słowy, już zarażona osoba może być przewoźnikiem i nie podejrzewać o to.

Męski wirus brodawczaka

Infekcja wirusem brodawczaka ludzkiego może wystąpić bez żadnych objawów. Warto zauważyć, że w głównej grupie ryzyka mężczyźni, którzy często zmieniają partnera seksualnego, mają seks bez zabezpieczenia.

Formacje patologiczne zlokalizowane są w takich miejscach:

• na głowie i tułowiu penisa,
• na skórze moszny,
• w okolicy krocza
• na błonie śluzowej.

Takie formacje można pogrupować. Z reguły nie powodują swędzenia i innych nieprzyjemnych doznań. Bardzo rzadko mogą towarzyszyć im swędzenie lub pieczenie tylko podczas stosunku płciowego.

Wirus tego typu u mężczyzn może przybrać postać wysokiej onkogenności. To prowadzi do raka narządów płciowych. Ale jeśli leczenie rozpocznie się na czas, ryzyko chorób onkogennych jest zminimalizowane. Brodawki spowodowane przez wirusa HPV są usuwane chirurgicznie lub przy użyciu specjalnych roztworów chemicznych. Po drodze przepisz leki przeciwwirusowe. Dlatego na wczesnych etapach rozwoju tego typu chorób u mężczyzn można całkowicie się go pozbyć.

Co to jest brodawka?

Brodawka jest najbardziej charakterystycznym i częstym objawem infekcji papilomawirusem. Jest to gęsta wypukła formacja o zaokrąglonym kształcie z jasno określonymi granicami, o średnicy 1 cm. Brodacz charakteryzuje się szorstką, nierówną powierzchnią, a jego kolor może być różny, od beżu do czerni. Najczęściej te formacje są zlokalizowane na dłoniach, palcach, łokciach i kolanach. Należy zauważyć, że są one łatwo zranienia.

Czym jest brodawczak?

Brodawki są okrągłymi miękkimi brodawkami, które mogą pojawić się na różnych obszarach skóry (na twarzy, ustach, dłoniach i stopach, pod ramionami, w dekolcie i szyi, a także na genitaliach). Są to jasnobrązowe, perłowe, białe lub różowe pojedyncze zaokrąglone bulwiaste, gęste formacje na nodze, osiągające wysokość 1 cm, jednak potrafią szybko rosnąć i zajmują duży obszar skóry. Brodawki dobrze reagują na leczenie, a z czasem w 20% przypadków są w stanie same zniknąć. Jednocześnie ryzyko rozwoju nowotworu złośliwego jest niskie, a guz najprawdopodobniej pozostaje prostym defektem kosmetycznym.

Czym jest kłykcina?

Kłykcina jest łagodnym nowotworem na krótkiej szypułce, która powoduje typy HPV 6 i 11. Według wielu autorów to kłykciny mogą odrodzić się w nowotworach nowotworowych. Najczęściej znajdują się w okolicy moczowo-płciowej, w pobliżu jamy ustnej lub w pobliżu odbytu. W tym przypadku polipy brodawkowe prezentowane są w formie wysypki, która składa się z wielu elementów i ma charakterystyczną właściwość do scalenia. Bardzo często na błonie śluzowej narządów płciowych staje się podobny do zarozumialca. Dla tej formy patologii wywołanej przez HPV charakterystyczny jest szybki wzrost.Jedną z jego konsekwencji jest pojawienie się guza Bushke-Levenshteyn, charakteryzującego się ogromnymi rozmiarami i zdolnego do wzrostu zarówno tkanek na zewnątrz, jak i wewnątrz.

Kolor brodawek jest różny od czerwonego do brudnobrązowego, ale w tym samym czasie, w okolicy narządów płciowych, te formacje mogą być lżejsze. W dotyku są bardziej miękkie i delikatne niż brodawki, a na zewnątrz przypominają mnóstwo kosmków pobranych w bazie.

W praktyce klinicznej występują trzy rodzaje brodawek: kolczaste, śródnabłonkowe (z charakterystycznym wzrostem endofitycznym wewnątrz) i płaskie. Wszystkie, według ekspertów, powinny być niezwłocznie usunięte.

Przy narastaniu brodawek wysięk zaczyna się gromadzić między nimi, ich powierzchnia jest nawilżona, staje się lśniąca i bolesna, i może pojawić się nieprzyjemny zapach, maceracja, infiltracja i obrzęk. Zasadniczo brodawki narządów płciowych występują w miejscach o największym tarciu i traumatyzacji występujących podczas kontaktów seksualnych.

Przy głębszych zmianach cewki moczowej u pacjentów pojawiają się objawy zapalenia cewki moczowej (pieczenie, dyskomfort podczas oddawania moczu, ból w zewnętrznych narządach płciowych oraz w podbrzuszu). W przypadku, gdy pacjenci mają wielkie brodawki narządów płciowych, prowadzą do całkowitego zniszczenia tkanek, bardzo często wrzodzieją, co z kolei prowadzi do rozwoju wtórnej infekcji.

Płaski kłykcię jest ledwo zauważalnym wzrostem zlokalizowanym na ścianach pochwy lub szyjce macicy. Z powodu ich niewidoczności płaskie brodawki są bardzo słabo diagnozowane, ale jednocześnie wywołują szereg nieprzyjemnych objawów. Jest to występowanie obfitego wydzieliny z pochwy, a także krwawienie po kontakcie seksualnym i swędzeniu w obszarze moczowo-płciowym.

U mężczyzn te formacje mogą występować na penisie i cewce moczowej. Najczęściej nie wznoszą się one ponad powierzchnię skóry, a zatem są prawie niedostrzegalne, jednak są w stanie wywołać pewien dyskomfort, pieczenie i swędzenie u ich właściciela.

Jeśli nieleczone, płaskie brodawki mogą przerodzić się w nowotwory złośliwe lub sprowokować rozwój stulejki.

Diagnostyka PVI

W ostatnich latach medycyna poczyniła znaczne postępy w diagnostyce PVI. Stało się to możliwe dzięki usystematyzowaniu danych o HPV i chorobach z nim związanych, badaniu wszystkich istniejących sposobów infekcji, wielu mechanizmów patogenezy procesu infekcyjnego i stanu układu odpornościowego, a także możliwych zmian morfologicznych.

Istnieje kilka sposobów diagnozowania infekcji wirusem brodawczaka ludzkiego, w tym przypadku eksperci przestrzegają ogólnie przyjętych algorytmów:

• Aktywne seksualnie kobiety i mężczyźni podlegają obowiązkowej kontroli pod kątem HPV.
• Należy również zbadać pacjentów zakażonych HIV i osoby z objawami chorób przenoszonych drogą płciową.
• Ludzie, którzy udowodnili czynniki ryzyka dla PVI.
• Pacjenci z brodawczakami narządów płciowych w jamie ustnej i okolicy odbytu.
• Pacjenci cierpiący na różne patologie szyjki macicy.
• Pary planujące ciążę.

Przeczytaj więcej o HPV, jego opisie

HPV jest zainfekowany przez ponad połowę światowej populacji. Niektóre z nich są po prostu nosicielami choroby, podczas gdy inne mają tego wirusa jako papillomatozę skóry, błony śluzowe. Czasami ta choroba wirusowa może być czynnikiem wywołującym degenerację komórek rakowych.

HPV to infekcja z rodziny Papovaviridea, która może infekować i zmieniać komórki nabłonka.

Ten łagodny nowotwór tworzy się w dowolnej części ciała:

• szyja,
• pod piersiami
• na brzuchu
• twarz,
• na genitaliach,
• w pachach,
• śluzowy jamy ustnej, jamę nosową, usta,
• na śluzowych narządach wewnętrznych.

Ta infekcja należy do pasożytów wewnątrzkomórkowych, które nie są w stanie się rozmnażać iw tym celu wykorzystują komórki ludzkiego ciała. Wirus wstrzykuje swoje DNA do ludzkich chromosomów i przez długi czas pasożytuje. Wraz ze spadkiem odporności obserwuje się wyraźną aktywację tej choroby. Ten fakt wynika z potrzeby leczenia HPV.

Rozwój tej infekcji występuje w komórkach ciała, ale może również istnieć poza nią, ale nie na długo. Bycie w komórkach żywego organizmu powoduje niepowodzenie w ich podziale.

Zwróć uwagę! HPV jest najczęstszym wirusem przenoszonym drogą płciową, drogą płciową.

Przyczyny choroby i sposób infekcji

Przenoszenie wirusa następuje po kontakcie ze skórą lub błoną śluzową chorego.

Może dojść do infekcji:

• podczas stosunku płciowego (w tym poprzez odbycie analne i oralne stosunków seksualnych),
• przy narodzinach. Od matki do noworodka, gdy przechodzi przez kanał rodny podczas porodu. Choroba jest wykrywana we wczesnych latach, kiedy brodawki mogą występować w jamie ustnej (papillomatoza krtani) i na skórze,
• podczas autokonulacji. Zakażenie może wystąpić przy braku zasad higieny osobistej - podczas golenia lub usuwania włosów,
• domowy sposób. Ze względu na to, że wirus jest wyjątkowo odporny, a także w środowisku wilgotnym - szczególnie, że istnieje ryzyko złapania go podczas korzystania z miejsc publicznych: sauny, baseny, toalety, łaźnie, siłownie. Wirus przenika przez najmniejsze uszkodzenie skóry.

Jakiś wirus może zachorować nawet po uścisku dłoni. Jeśli w rodzinie jest ktoś, kto jest nosicielem wirusa, to ryzyko, że reszta rodziny jest chora, jest bardzo wysokie. Ten wirus jest zawsze bardzo zaraźliwy.

Różne rodzaje wirusów mogą powodować rozwój chorób lub przyczyniać się do ich rozwoju:

• dysplazja szyjki macicy - 62%,
• brodawki narządów płciowych dróg moczowych i narządów płciowych - w około 50% przypadków,
• przedinwazyjny i inwazyjny rak szyjki macicy - 38%,
• również u 85% pacjentów z brodawkami narządów płciowych stwierdza się ogniska zakażenia HPV pochwy i szyjki macicy w różnych postaciach.

Daje to podejrzenia, że ​​osoby z HPV w drogach rodnych należą do grupy onkrisis - mogą mieć śródnabłonkowy rak szyjki macicy.

Czynniki przyczyniające się do zakażenia HPV:

• zmniejszenie ogólnej odporności ze względu na wpływ różnych czynników rakotwórczych,
• przepracowanie, obecność stresu o innym charakterze,
• awaria hormonalna,
• ciąża (ze względu na zmiany w organizmie i zmiany hormonalne),
• obecność chorób, które powodują zaburzenia metaboliczne i metabolizm.

Jeśli wirus dostanie się do zdrowego ciała, z dobrą odpornością, komórki odpornościowe je zniszczą, a infekcja nie wystąpi, nie zagraża całkowicie zdrowemu człowiekowi.

Objawy i specyfika przebiegu HPV u mężczyzn, kobiet i dzieci

W celu przezwyciężenia infekcji we wczesnych stadiach ludzkiej odporności jest wystarczająco silny. Najczęściej choroba nie rozwija się, a dana osoba nawet nie podejrzewa obecności HPV, ponieważ objawy zewnętrzne mogą się nie pojawić. Ale z czasem (miesiące lub lata) mogą wystąpić pewne objawy zakażenia HPV.

Statystyki pokazują tylko około 5-10% przypadków z zewnętrznymi objawami choroby HPV (wirusa brodawczaka ludzkiego). Choroba przebiega bezobjawowo - większość pacjentów nie ma oznak choroby. Kiedy wirus jest aktywowany, mogą pojawić się wzrosty różnych typów, które wskazują na obecność różnych typów HPV w ciele. Strony lokalizacyjne również mówią o rodzaju wirusa. Na przykład brodawczaki mają wygląd miękkich wydłużonych narośli (brodawek nitkowatych), które są osadzone na nodze, kolor nie może różnić się od koloru skóry, ale może również być pigmentowany.W kształcie pręcików, miękki w dotyku może pojawić się różowawy kolor.

Lokalizacja może być pod pachami, wewnętrznymi udami, szyją, pachwiną, pod gruczołami mlecznymi, a czasami twarzą. Brodawki narządów płciowych wyglądają jak sztywne wiszące narośla, również przyczepione do skóry za pomocą nogi, głównymi lokalizacjami mogą być zewnętrzne narządy płciowe i odbyt. Brodawki są okrągłe i częściej znajdują się na dłoniach, nogach, kolanach lub łokciach.

U mężczyzn przebieg choroby jest ukryty i mogą powstać brodawki narządów płciowych (z wierzchołka), których obecność powoduje degenerację komórek w złośliwym nowotworze wewnątrzkomórkowym prącia lub odbytu. Możliwe brodawczaka krtani.

To ważne! Mężczyźni częściej działają jako pasywni nosiciele wirusa, co jest mniej niebezpieczne dla mężczyzn niż dla kobiet - rzadziej rozwija się onkologia.

U kobiet, specyfika przebiegu choroby jest taka, że ​​rozwój choroby może wystąpić w postaci utajonej, a czasami powoduje powstawanie brodawczaków narządów płciowych. Po zakażeniu wirusem kobieta może nie zaobserwować żadnych objawów aż do początku menopauzy, kiedy wirus może wywołać złośliwość komórek błony śluzowej narządów płciowych.

Pamiętaj! Aby zapobiec wystąpieniu raka szyjki macicy spowodowanego obecnością wirusa HPV, pomocne będą regularne wizyty kontrolne u lekarza. Od zewnątrz ta choroba nie może się ujawnić.

U dzieci, pod wpływem wirusa, brodawki mogą rozwijać się na skórze, brodawczaka krtani (zazwyczaj w przewlekłej postaci nawrotowej). Brodawczak krtani powoduje problemy z oddychaniem, aż do zespołu uduszenia. Brodawki skóry występują u 12% dzieci w wieku szkolnym, jest to najczęstsza choroba dermatologiczna u dzieci.

Diagnoza i z kim się skontaktować

Aby zdiagnozować wirusa brodawczaka ludzkiego za pomocą następujących metod badawczych:

• osobiste badanie pacjenta
• badanie krwi
• kolposkopia
• cytologia - badanie PAP,
• histologia tkanek,
• PCR - reakcja łańcuchowa polimerazy. Ta analiza pozwala nie tylko dowiedzieć się o obecności wirusa, ale także określić jego typ. Ale jeśli analiza jest pozytywna, nie oznacza to, że ten typ HPV nie będzie działał sam. Ta analiza identyfikuje również wszystkie typy wirusa brodawczaka,
• urethroscopy
• biopsja.

Jeśli nie ma żadnych zewnętrznych objawów w postaci wysypki, pacjent nie ma dolegliwości, a obecność DNA HPV jest określana tylko przez analizę - może pochodzić z przejściowej infekcji wirusowej (osoba jest nosicielem).

Ze względu na to, że HPV może być przyczyną chorób różnych narządów, wtedy jeśli jest obecny, lekarze idą w różne kierunki. W obecności brodawek na skórze twarzy i ciała należy skontaktować się z dermatologiem. W przypadku brodawki podeszwowej należy skontaktować się z dermatologiem lub chirurgiem. W przypadku kłykcin u mężczyzn, u urologa (chirurga), u kobiet, u ginekologa (chirurga). Jeśli kłykcia są obecne w okolicy odbytu, powinieneś skontaktować się z proktologiem. Jeśli podejrzewa się epidermodysplazji brodawek, to do dermatologa lub onkologa. Brodawczakowatość krtani wymaga skierowania do otolaryngologa lub chirurga, grudkowatej bruzdy - musisz skontaktować się z urologiem lub wenerologiem.

Wymagana jest również diagnostyka różnicowa z chorobami takimi jak mikro brodawczakowatość, brodawczaka przedsionkowego - w odróżnieniu od HPV nie wymagają leczenia, ponieważ podobieństwo zewnętrznych objawów jest odmianą normy anatomicznej. Dekodowanie standardowych wartości dla badań krwi wskaże na brak HPV.

Czy zatem HPV jest całkowicie leczone? Do chwili obecnej nie znano żadnego leku przeciwwirusowego, który mógłby usunąć HPV z organizmu.

Różne interferony - "Cycloferon", "Reaferon" i inne leki z tej serii - zmniejszają jedynie istniejące brodawki, ale nie zmniejszają częstości występowania nowych.

Główną metodą leczenia jest usunięcie brodawczaków. Podstawowe metody usuwania to:

• chirurgiczne Jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym.
• radiosurgical. Guz jest odcinany przez elektrodę fal radiowych, naczynia krwionośne ulegają koagulacji. Po zakończeniu opatrunku antyseptycznego
• laser Ta metoda jest bezkontaktowa i bezkrwawa. W miejscu usuwania pozostaje skórka, pod nią jest uzdrawiająca. Wadą tej metody jest wysokie ryzyko nawrotu choroby, stosunkowo wysoka cena oraz konieczność polerowania pozostałych blizn,
• elektrokoagulacja. Zgodnie z wynikami i skuteczność jest podobna do dwóch poprzednich metod
• kriocoagulacja. Całkowite usunięcie brodawczaków następuje po kilku sesjach.

Chociaż za pomocą tych metod następuje całkowite usunięcie zewnętrznych objawów wirusa, nie jest to uważane za absolutne uwolnienie od infekcji, ale tylko względne, ponieważ osoba ta nie przestaje być nosicielem wirusa i po pewnym czasie brodawka może się powtórzyć.

Nie ma uniwersalnej metody niechirurgicznego leczenia wszystkich kategorii pacjentów (mężczyzn, kobiet i dzieci). Alternatywę można uznać jedynie za usuwanie laserem. Ale przy jego użyciu istnieje ryzyko złośliwości (złośliwości) brodawczaków. Po operacji pacjentowi przepisuje się pojedynczą dawkę leku steroidowego, która zapobiega obrzękowi, przepisuje się również antybiotyki, aby uniknąć zakażenia rany, można przepisywać preparaty arsenu i estrogeny. A zastosowanie metioniny przez miesiąc po zabiegu pomaga uniknąć nawrotu choroby.

Podczas leczenia HPV konieczne jest całkowite zaprzestanie życia seksualnego aż do całkowitego wyleczenia oraz przeprowadzenie badania i, w razie konieczności, leczenia partnera.

Leczenie domowe i środki folk

Oprócz tradycyjnych metod leczenia używam również innych oficjalnie uznawanych przez lekarzy leków, które można wykonywać w domu:

• leczenie brodawek kwasu salicylowego. Codziennie powinien być przetworzony roztwór kwasu brodawkowego (15-20%). Ta metoda ma jedną wadę - przetwarzanie powinno trwać dość długo.
• kwas glicyryzynowy (epigen). Jest leczona brodawkami przez 5 dni z rzędu w odstępie 4 godzin. Jeśli efekt nie zostanie osiągnięty, przedłużyć leczenie do całkowitego uwolnienia,
• Leczenie kremem Imiquimod. Są rozmazane brodawkami trzy razy w tygodniu. Ale po nałożeniu możliwe jest odczuwanie swędzenia, erozji, zaczerwienienia skóry,
• retinoidy w postaci kremu. Traktuj brodawki nawet przez 12 tygodni. Jego stosowanie jest również zabronione w czasie ciąży,
• bleomycyna. Używany jako zastrzyk do miejsca zakażenia raz na 7 dni, przez trzy do czterech tygodni. Jego stosowanie jest zabronione w czasie ciąży,
• Feresol Są spalane przez brodawki, brodawki i niszczą drobnoustroje chorobotwórcze. Brodawkę należy stale leczyć przez godzinę. Następnie przerwana jest na tydzień i przeprowadza się dalsze przetwarzanie. Jeśli brodawczak nie zniknie, po 14 dniach zostanie wykonane inne leczenie, a więc nie więcej niż 4 zabiegi. Zabrania się stosowania w brodawkach starczych i pediatrycznych,
• solkoderm. Przetwarza się je tylko raz, podczas których nakłada się do 0,2 ml leku, powierzchnia poddana zabiegowi nie powinna być większa niż 5 cm,
• podofilotoksyna. Ciecz ta jest używana do przyżegania brodawek dwa razy dziennie przez 3 dni, następnie zrobić przerwę przez 4 dni i powtórzyć kurs trzydniowy ponownie. Czas trwania leczenia nie powinien być dłuższy niż półtora miesiąca. Kiedy kauteryzacja brodawek narządów płciowych może rozwinąć się w zapalenie nerwu i jamy ustnej. Zabronione jest używanie podczas ciąży i karmienia piersią.

Jeśli mówimy o leczeniu czysto ludowych środków, wówczas stosowanie glistnika zyskało dużą popularność. Jego sok jest leczony brodawką kilka razy dziennie.Kiedy się ściemni, ciemna skóra zostaje usunięta i dalej rozmazuje się, aż brodawka zostanie całkowicie usunięta.

Inną popularną metodą leczenia brodawki jest leczenie jej sokiem z mniszka lekarskiego dwa razy dziennie. Kapusta królików jest używana jako kompres na brodawkach. Możesz również użyć mieszanki czosnku i maści do płynów.

Zwróć uwagę! Istnieje wiele popularnych metod leczenia brodawek, ale wskazane jest, aby stosować je ostrożnie i tylko po konsultacji ze specjalistą.

Podobne filmy

Znajomy poradził, by wypalić brodawkę sokiem glistnika, ale bałem się - to trująca roślina. Ona skonsultowała się z lekarzem, powiedział, że takie leczenie może być przeprowadzone, ale tylko sama brodawka powinna być smarowana, a sok nie powinien dostać się do normalnej skóry. Po kilku tygodniach brodawka zniknęła.

Leczenie HPV

Należy podkreślić, że usunięcie brodawczaków nie powinno być uważane za kompletne lekarstwo na infekcję wirusem brodawczaka ludzkiego, ponieważ w tym przypadku osoba nie przestaje być nosicielem wirusa, to znaczy, że w ciągu kilku lat polipy brodawkowe mogą pojawić się ponownie. Dlatego też, aby lekarze nie zalecili przeprowadzenia regeneracji całego organizmu.

W przypadku wykrycia wirusa brodawczaka u danej osoby leczenie nie zawsze jest przepisywane, ale tylko wtedy, gdy jest to konieczne, czyli w obecności charakterystycznych objawów. Sukces w leczeniu HPV osiąga się tylko wtedy, gdy pacjentowi przepisano odpowiednie leczenie przeciwwirusowe i immunomodulujące. W praktyce klinicznej istnieje kilka metod usuwania brodawczaków i brodawek:

1. Kriodestrukcja lub usuwanie nowotworów ciekłym azotem.

2. Laserowe leczenie.

3. Metoda fal radiowych.

Obecnie większość ekspertów zaleca swoim pacjentom usuwanie polipów brodawkowatych za pomocą noża laserowego lub falowego. Techniki te zapewniają pełną sterylność wykonywanej procedury, a także pozwalają osiągnąć maksymalny efekt estetyczny, tj. Po ich użyciu, bliznach i bliznach nie pozostają na ciele pacjenta.

Jeśli chodzi o zabieg laserowego usuwania formacji, to oprócz niezrównanej dokładności, promień lasera doskonale dezynfekuje ranę, a także działa regenerująco na skórę, czyli stymuluje proces gojenia. Jest to idealna technika, która sprawdziła się w ginekologii w leczeniu brodawczaków narządów zewnętrznych narządów płciowych, a także przy jej pomocy, usunięto skóry i nowotwory śluzowe, wywołane przez HPV u mężczyzn.

Najczęściej po usunięciu polipa brodawkowatego wycięty materiał przesyła się do laboratorium histologicznego w celu wykonania badania diagnostycznego.

4. Terapię immunomodulacyjną przedstawiono wszystkim pacjentom poddanym eliminacji brodawczaków, co pozwala na utrwalenie uzyskanego wyniku. Z jego pomocą zmniejsza się aktywność wirusa, a także zapobiega pojawianiu się nowych objawów HPV.

5. Bardzo często w leczeniu infekcji pallomawirusem przepisywane są preparaty interferonowe (środki oparte na białkach, które zwiększają odporność organizmu na infekcje wirusowe).

6. Terapia ozonowa sprawdziła się dobrze. Jest to innowacyjna technika, która obejmuje formułowanie zakraplaczy ozonu, które wzmacniają system odpornościowy i hamują aktywność wirusów. Wykorzystuje nasycony gazem konwencjonalny roztwór soli fizjologicznej, który zachowuje swoje właściwości w ciągu 20 minut po nasyceniu. Krople ozonu o działaniu przeciwwirusowym nasycają tkanki i narządy tlenem, przywracają skład komórkowy dotkniętych tkanek, usuwają toksyny i poprawiają ogólne samopoczucie pacjenta. Po takim leczeniu wszystkie objawy PVI znikają przez 5, a nawet 10 lat.

W przypadku wykonywania leczenia wysokiego ryzyka HPV pacjent musi skonsultować się z onkologiem i poddać się badaniu cytologicznemu.

7. Wszystkim pacjentom po leczeniu przepisuje się leki przyspieszające gojenie się skóry.

Uwaga: wykonaną terapię uznaje się za zakończoną sukcesem dopiero po równym uzdrowieniu skóry.

Leczenie PVI strefy anogenitalnej

W przypadku stwierdzenia płaskich kłykcin w strefie odbytu, podczas leczenia podejmowane są następujące działania:

Niszcząca interwencja mająca na celu zniszczenie polipów brodawkowatych i usunięcie zmodyfikowanego nabłonka,

Terapia immunomodulująca i immunostymulująca,

Podawanie leków przeciwwirusowych, które wpływają na replikację, transkrypcję i transformację wirusowego DNA,

Przepisywanie leków cytotoksycznych, które uszkadzają lub niszczą proliferujące komórki zakażone wirusem,

Objawowe leczenie i leczenie powiązanych patologii.

Uwaga: obecnie niektórzy specjaliści przeprowadzają terapię fotodynamiczną polegającą na zastosowaniu fotosensybilizatorów (substancji światłoczułych). Jednak takie traktowanie w szerokiej praktyce nie znalazło jeszcze zastosowania. Istnieje również inna technika, która znajduje się na etapie badań klinicznych. Nazywa się to szczepieniem profilaktycznym i terapeutycznym.

Po wykryciu brodawek wyrostka robaczkowego i przy typowym obrazie klinicznym brodawczaka, pacjentom przepisuje się leczenie skojarzone z późniejszym usunięciem nowotworów. Kilka dni przed operacją wykonuje się leczenie immunomodulujące, interferonami i czynnikami przeciwnowotworowymi. Należy jednak zauważyć, że ta metoda, zdaniem większości ekspertów, nie daje wyraźnego efektu terapeutycznego.

Jednak niektórzy pacjenci próbują pozbyć się polipów brodawkowatych za pomocą chemikaliów. Chciałbym podkreślić, że ta technika jest nieskuteczna i wymaga wielokrotnej ekspozycji, a także prowadzi do tworzenia blizny.

Subkliniczne, czyli manifestacje PVI, które nie są widoczne gołym okiem, są traktowane w taki sam sposób jak formy egzofityczne, jednak lekarz musi mieć pełne zrozumienie objętości tkanek dotkniętych wirusem. W przeciwnym razie mądrzej byłoby przeprowadzić dynamiczny monitoring i stosowanie lokalnej immunoterapii.

W ukrytej postaci infekcji wirusem brodawczaka ludzkiego leczenie zwykle nie jest przeprowadzane, ponieważ w tym przypadku kosztowna terapia medyczna jest nieskuteczna i bardzo często w ciągu 1-2 lat samouzdrawianie występuje u nosicieli wirusa (częściej u młodych kobiet i mężczyzn).

Czasami jednak ukryta postać PVI (10-10% przypadków) staje się subkliniczna. Z reguły przyczyniają się do tego niektóre niekorzystne czynniki, a także procesy infekcyjno-zapalne rozwijające się w okolicy odbytu i na innym dotkniętym obszarze. Wraz z osłabieniem sił odpornościowych ciała i rozwojem przewlekłych chorób endokrynologicznych PVI może zamieniać się w manifestującą się formę.

Najczęściej rokowanie tej choroby jest pozytywne, jednak w niektórych przypadkach po usunięciu polipów brodawkowatych mogą wystąpić nawroty, a także nawroty, które przekształcają się w złośliwe formy. Dlatego wszystkie osoby immunosupresyjne od dwóch lat zalecają dynamiczny monitoring, monitorowanie stanu immunologicznego, a także prowadzenie regularnej kolposkopii z następującymi badaniami cytologicznymi. W każdym przypadku leczenie PVI jest ustalane indywidualnie, biorąc pod uwagę wiek pacjenta, jego stan odporności, lokalizację patologicznego procesu, charakter zmian w obszarze kanału szyjki macicy, a także współistniejące infekcje układu moczowo-płciowego i somatyczne przewlekłe patologie.

Obejrzyj wideo: Human Papillomavirus. HPV. Nucleus Health (Listopad 2024).