Choroby kobiece i ich objawy

Większość chorób ginekologicznych objawia się na trzy główne sposoby:

• zaburzenia czynności menstruacyjnych (brak miesiączki, nieregularne i / lub bolesne miesiączkowanie, przedłużone krwawienie miesiączkowe, krwawienie dysfunkcyjne itp.),
• nieprawidłowy upławy,
• niższy ból brzucha.

Każdy z tych objawów, zwłaszcza ich połączenie, wskazuje na potrzebę wizyty u ginekologa. Oczywiście dokładna diagnoza pojawia się dopiero po badaniu, ale na podstawie niektórych znaków można założyć obecność określonej patologii. Rozważ objawy najczęściej występujące u kobiet.

Macica mięśniaka

Mięśniaki macicy to łagodny guz zbudowany z włókien mięśniowych. Jego średnica waha się odpowiednio od kilku milimetrów do dziesiątków centymetrów, manifestacje będą inne, ale głównym symptomem, z którym ginekolog jest adresowany, są nadmiernie ciężkie i długotrwałe miesiączki. Wraz z narastaniem guza krwawienie miesiączkowe staje się częstsze, może pojawić się dwa lub więcej razy w miesiącu. Stała i znacząca utrata krwi prowadzi do rozwoju niedokrwistości (jej objawami są zwiększone zmęczenie, spadek witalności, bladość).

Zapalenie przydatków lub stany zapalne macicy (jajniki i jajowody) są chorobą, w której matki przerażają swoje córki, w zimne dni, które preferują modne ubrania do ogrzania się. Oczywiście matki mają rację: zapalenie przydatków jest najczęstszą chorobą zapalną układu żeńskiego narządów płciowych i wcale nie jest nieszkodliwe. Najbardziej charakterystycznym objawem zapalenia przydatków jest ból w dolnej części brzucha, po prawej lub po lewej stronie, w zależności od strony, z której rozwinęło się zapalenie, często ustępując dolnemu kręgosłupa lub kości krzyżowej. Ból może być stały lub występować regularnie i zwykle radzi sobie z nim po prostu poprzez przyjmowanie środka przeciwbólowego. Ale to zły pomysł. Lek, który wyeliminował bolesne odczucia, nie eliminuje ich przyczyny, i chociaż ataki bólu stopniowo stają się mniej intensywne, problem nie ustępuje - zapalenie przydatków po prostu przechodzi w stan przewlekły. Ten fakt świadczy o tym, jak poważna jest to: niepłodność jest diagnozowana u 70% kobiet z przewlekłym zapaleniem przydatków.

Kandydoza pochwy lub drozd

Grzybica nie jest śmiertelną chorobą, ale może zatruć życie kobiety, tak samo jak każdą inną "nie niebezpieczną" chorobę. Głównymi objawami drozda są świąd pochwy i obfite wydzielanie płynów z niego. Mają charakterystyczny zapach mleka serwatkowego i białawy kolor, czasami wyglądają jak pianka. Innymi objawami drożdży są palenie i ból pochwy po stosunku płciowym, dlatego kobiety mogą unikać stosunku płciowego. Kandydoza pochwy może utrzymywać się przez długi czas, a następnie zaniknąć, a następnie nasilić. Ważne jest, aby pamiętać, że nieskuteczne jest leczenie drozda samemu z lekami, przyczyną jego wystąpienia jest zmniejszenie miejscowej odporności, a leczenie musi koniecznie obejmować ogólne środki wzmacniające.

Wielopęściowe jajniki lub policystyczne jajniki

Rozpoznanie to stanowi niemal co czwarte biuro ginekologiczne dla odwiedzających na obszarze postsowieckim. Głównym i jedynym objawem jest nieregularny cykl menstruacyjny i może upłynąć kilka miesięcy między miesiączkami. Ginekolodzy z zachodniej szkoły nie przypisują takiego stanu chorobom i nie uważają za konieczne wyrównanie cyklu menstruacyjnego za wszelką cenę.Coraz więcej lekarzy dochodzi do wniosku, że jest to wariant normy. Doświadczenie kliniczne wykazało, że wielopęcherzykowe jajniki nie są wyraźnym wskaźnikiem niepłodności, jak wcześniej sądzono. Stopniowo lekarze krajów postsowieckich zaczynają się zgadzać ze swoimi zachodnimi kolegami.

Należy jednak zauważyć, że zaburzenia miesiączkowania mogą być oznaką innych chorób, dlatego nie warto ich lekceważyć. W takiej sytuacji warto przynajmniej przeprowadzić badanie.

Endometrioza

Jama macicy jest wyłożona warstwą specjalnych komórek - endometrium. Różnica między komórkami endometrium a innymi polega na tym, że reagują one na cykliczne zmiany tła hormonalnego: endometrium rośnie, pogrubia i rośnie obficie w naczyniach krwionośnych, dlatego macica jest przygotowywana do poczęcia. Jeśli poczęcie nie występuje, w pewne dni cyklu większość endometrium zostaje odrzucona i pojawia się krwawienie miesiączkowe. To jest norma. Jednak czasami z nieznanego powodu endometrium zaczyna pojawiać się nie tylko w macicy, ale także w innych punktach ciała. W tym przypadku dzieje się z nim to samo, ale krew uwolniona podczas odrzucania nie ma naturalnej drogi, a martwe cząsteczki endometrium i krwi prowadzą najpierw do procesu zapalnego, a na dłuższą metę do zakłócenia funkcjonowania narządu. Nazywa się to endometriozą.

Endometrioza jest narządem płciowym (w obrębie układu rozrodczego) i zewnątrzmózgowia (w innych częściach ciała), dzięki czemu jej objawy są niezwykle zróżnicowane.

Endometrioza narządów płciowych przejawia się obfitym krwawieniem miesiączkowym, a krwawe rozładowanie rozpoczyna się kilka dni przed faktyczną miesiączką i może trwać długo po tym. Drugim najczęstszym objawem jest ból w okolicy miednicy. Ból jest stały, nasilony przed miesiączką, czasami towarzyszy mu podróż do toalety, stosunek płciowy lub brak wyraźnego powodu.

Endometrioza zewnątrzkostna jest trudna do zdiagnozowania, ponieważ nie ma charakterystycznych objawów, "maskuje" ją w przypadku innych chorób, w zależności od lokalizacji patologicznych obszarów endometrium. Ta diagnoza może być wskazana przez ból i pogorszenie, które są związane z cyklicznymi zmianami hormonalnymi.

Filmy z YouTube powiązane z artykułem:

Klasyfikacja chorób

Klasyfikacja zapalenia pochwy jest bardzo zróżnicowana.

Ze względu na przebieg i czas trwania procesu patologicznego zapalenie pochwy dzieli się na następujące formy:

• ostre zapalenie pochwy,
• podostre zapalenie pochwy,
• przewlekłe zapalenie pochwy.

W zależności od wieku pacjenta:

• dzieciństwo zapalenie pochwy,
• zapalenie pochwy u kobiet w wieku rozrodczym,
• zapalenie pochwy u kobiet po menopauzie.

Klasyfikacja według etiologii:

• alergiczne zapalenie pochwy,
• poporodowe zapalenie pochwy,
• poaborcyjne zapalenie pochwy,
• pooperacyjne zapalenie pochwy.

Ze względu na charakter patologicznych wydzielin obserwowanych u kobiet z objawami zapalenia pochwy:

• surowicze ropne zapalenie pochwy,
• surowicze zapalenie pochwy,
• zgorzelinowe zapalenie pochwy.

W zależności od patogenu wywołującego rozwój tej choroby:

• specyficzne zapalenie pochwy. Ten typ zapalenia pochwy dzieli się na formy zależne od specyficznego patologicznego czynnika zakaźnego: rzeżączkowego zapalenia pochwy, rzęsistkowego zapalenia pochwy, syfilitycznego zapalenia pochwy, chlamydii zapalenia pochwy, gruźliczego zapalenia pochwy, ureaplasmy lub mykoplazmatycznego zapalenia pochwy. Często występuje połączona postać zapalenia pochwy,
• niespecyficzne zapalenie pochwy.

Nieswoiste zapalenie pochwy to zapalenie jamy pochwy wywołane przez mikroflorę kobiety, która w pewnych warunkach staje się agresywna i patogenna dla kobiecego ciała. Wśród warunkowo patogennej mikroflory można zidentyfikować takie patogeny jak Proteus, Gardnerella, Pseudomonas aeruginosa, Streptococcus, Staphylococcus aureus, Escherichia coli, grzyby z rodzaju Candida, wirus opryszczki.Normalnie te mikroorganizmy są obecne w jamie pochwy każdej kobiety, ale ich stężenie jest bardzo małe, co nie prowadzi do rozwoju procesów patologicznych.

Choroba ta najczęściej występuje z powodu wniknięcia patogennych mikroorganizmów do jamy pochwy, gdzie te czynniki chorobotwórcze rosną i namnażają się. Powszechną przyczyną rozwoju zapalenia pochwy jest obniżenie odporności całego organizmu, co wynika z silnej ogólnej hipotermii, hipo i beri-beri, niedostatecznego spożycia podstawowych pierwiastków śladowych. Kolejną główną przyczyną zapalenia pochwy jest nieprzestrzeganie podstawowych zasad higieny osobistej (niemożność długotrwałego prysznica, niewłaściwe mycie dziewczynek), mechaniczna traumatyzacja błony śluzowej pochwy (agresywny i wypaczony kontakt seksualny, stosowanie różnych zabawek erotycznych itp.).

Istnieją przypadki kliniczne, w których zapalenie pochwy występuje w wyniku zakażenia krwiotwórczego. Często choroba ta rozwija się w takich sytuacjach, gdy normalna mikroflora zawarta w jamie pochwy nie może wytrzymać patologicznej. Na rozwój choroby wpływa także zła ekologia, mała odporność na stres, zmniejszone mechanizmy ochronne organizmów, przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych i hormonów. Jeśli te warunki są obecne, mikroflora pochwy może powodować proces zapalny w jamie pochwy. Jednocześnie układ odpornościowy narządów płciowych (odporność lokalna) staje się niewrażliwy na infekcje układu moczowo-płciowego.

Często wykonywane zabiegi ginekologiczne i zabiegi chirurgiczne również pogarszają zdrowie kobiet:

• praca z aborcją, łyżeczkowanie, kiretaż diagnostyczny, wykrywanie macicy,
• wprowadzenie i usunięcie wewnątrzmacicznych środków antykoncepcyjnych,
• zarządzanie pracą z naruszeniem zasad aseptyki i antyseptyki,
• różne interwencje diagnostyczne,
• stosowanie higienicznych tamponów podczas menstruacji,
• ciał obcych w jamie pochwy,
• rozwiązły seks.

Jeśli integralność tkanek zostanie zakłócona podczas takich manipulacji, ich zdolność do odzyskania jest znacznie zmniejszona, a czynniki zakaźne dostają się do organizmu. Duża liczba patogenów wchodzi w ciało kobiety drogą płciową.

W przypadkach samoleczenia, gdy kobieta próbuje wyeliminować objawy kliniczne, bez konsultacji ze specjalistami, mylące zapalenie pochwy z innymi chorobami ginekologicznymi, stan ten zamienia się w stan przewlekły. W wyniku tego nierównowaga mikroflory ustala się w jamie pochwy na długi czas, co może prowadzić do poważnych zaburzeń hormonalnych i problemów z poczęciem. Bardzo często zapalenie pochwy obserwuje się u kobiet w ciąży, u kobiet z zaburzeniami w układzie hormonalnym, niedoczynnością jajników i kobiet w okresie menopauzy.

Istnieje wiele czynników etiologicznych przyczyniających się do rozwoju zapalenia pochwy.

Główne przyczyny rozwoju zapalenia pochwy:

• rozwiązłe życie seksualne, które przyczynia się do przenoszenia określonych zakażeń,
• nieprzestrzeganie zasad higieny,
• zła ekologia,
• znaczny spadek procesów immunologicznych w ciele kobiety.

Zapalenie pochwy wywołane przez różne patogeny ma podobne objawy kliniczne.

Najczęstsze objawy zapalenia pochwy to:

• nieprawidłowy upławy (żółto-zielony lub szary z ostrym nieprzyjemnym zapachem, gruby lub rozciągający się do konsystencji),
• nieprzyjemne uczucie swędzenia, objawy podrażnienia skóry,
• ból podczas kontaktu seksualnego i podczas oddawania moczu,
• małe krwawienie z niemęczenia miesiączkowego z dróg rodnych.

Przy specyficznym zapaleniu pochwy mogą wystąpić charakterystyczne objawy. Kiedy rzeżączkowa postać zapalenia pochwy wypływająca z pochwy ma żółtą i gęstą konsystencję, która jest bardzo podobna do ropy. W przypadku Trichomonas zapalenie pochwy charakteryzuje się rozlewaniem żółto-zielonego koloru w spienionej naturze, oraz w przypadku bakteryjnego - białego wydzielania, któremu towarzyszy wołowina twarogowa. W przypadku Gardnerelozy wydzielina ma bardzo ostry, cuchnący zapach, przypominający zgniłą rybę. W tym samym czasie wybór ten ma przejrzysty wygląd.

Gdy choroba znajduje się w ostrej fazie rozwoju, ogólny stan kobiety ulega znacznemu pogorszeniu. Oprócz patologicznych wydzielin, kobiety skarżą się na pojawienie się skurczów, bolesnych odczuć w okolicach narządów płciowych, miejscowego zaczerwienienia skóry, przekrwienia błony śluzowej pochwy. W przypadku przewlekłości tej choroby kobieta jest zakłócana jedynie przez nieprzyjemne wyładowania, które powodują jej dyskomfort. W okresie zaostrzenia procesu patologicznego podczas zapalenia pochwy obserwuje się wszystkie kliniczne objawy zapalenia pochwy. Może rozwijać się z dysbiozą, znacznym zmniejszeniem procesów immunologicznych w organizmie, różnymi chorobami zakaźnymi i ogólną hipotermią całego organizmu. W obecności takich charakterystycznych znaków należy pilnie skonsultować się z ginekologiem. Wszystkie kobiety powinny wiedzieć, że o wiele łatwiej jest zapobiegać rozwojowi choroby niż później walczyć z nią.

Diagnostyka

Środki diagnostyczne stosowane przez lekarza w celu ustalenia rozpoznania "zapalenia pochwy":

• dokładne i szczegółowe zbieranie skarg, dane anamnestyczne,
• kompletne badanie ginekologiczne z użyciem luster,
• kompleks analiz klinicznych i biochemicznych,
• badanie bakterioskopowe wydzieliny pochwowej,
• badanie zawartości dopochwowej na obecność zakaźnego patogenu.

Aby osiągnąć pełny efekt, konieczne jest przepisanie kompleksowego leczenia.

Grupa leków jest wybierana w wyraźnej zależności od etiologicznego czynnika choroby, ponieważ różne grupy antybiotyków są skuteczne przeciwko specyficznym chorobotwórczym patogenom. Leczenie antybakteryjne pacjentów z zapaleniem pochwy może być zlecone tylko przez wykwalifikowanego lekarza. W takim przypadku forma podawania leków może być inna: postać tabletki, czopki dopochwowe, maści. Najczęściej w leczeniu tej choroby przepisują świece lub kapsułki dopochwowe, które działają miejscowo na patogenne patogeny i wystarczająco skutecznie eliminują oznaki procesu zapalnego.

Jeśli kobiety mają nieskomplikowaną niespecyficzną postać zapalenia pochwy, ginekolog nie przepisuje leczenia zawierającego antybiotyki. Jednakże, w przypadku rozwoju bakteryjnego zapalenia pochwy, leki przeciwbakteryjne są koniecznie obecne w reżimie leczenia. Konieczne jest zbadanie wrażliwości mikroflory pochwy na antybiotyki. Leczenie zapalenia pochwy u dziewcząt odbywa się z reguły bez przepisywania leków przeciwbakteryjnych.

Również w leczeniu zapalenia pochwy zalecana jest terapia objawowa. Aby wyeliminować nieprzyjemne i bolesne odczucia, zaleca się stosowanie różnych czopków dopochwowych, kapsułek i maści o działaniu antyseptycznym i przeciwbólowym. Do dezynfekcji stosuje się specjalne roztwory do przemywania na bazie nadtlenku wodoru, wodorowęglanu sodu lub manganu. Po pełnym cyklu terapeutycznym kobieta musi przejść powtarzane testy, które potwierdzają obecność lub brak patologicznego patogenu.

Infekcje grzybicze są zazwyczaj leczone grzybobójczymi czopkami i kremami (takimi jak klotrimazol i mikonazol). Ponadto można stosować doustne leczenie przeciwgrzybicze (np. Flukonazol).

Powikłania zapalenia pochwy

Ponieważ skutki zapalenia pochwy mogą być bardzo poważne, należy zasięgnąć porady lekarza w odpowiednim czasie. Główne skutki zapalenia pochwy:

• stały dyskomfort,
• znaczne obniżenie jakości życia seksualnego kobiety i jej partnera,
• znaczące naruszenie płodności kobiety, które prowadzi do istotnych zaburzeń emocjonalnych,
• zmniejszona odporność
• jeśli zapalenie pochwy rozwinie się u kobiety w ciąży, zwiększa się ryzyko poronienia i zakażenia płodu,
• w okresie połogowym u tych kobiet występuje zwiększone ryzyko rozwoju endometriozy,
• chronizacja procesu patologicznego,
• powstawanie erozji szyjnej,
• infekcja nerki,
• synechiae
• możliwe zakażenie wirusem HIV i innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową.

Zapobieganie

Środki profilaktyczne zapobiegające rozwojowi zapalenia pochwy odgrywają bardzo ważną rolę. Dlatego konieczne jest przestrzeganie wszystkich zasad zapobiegania tej chorobie, aby zapobiec rozwojowi zapalenia pochwy w jak największym stopniu lub aby zminimalizować objawy kliniczne.

Główne środki zapobiegania zapaleniu pochwy:

• konieczne jest unikanie przypadkowego stosunku seksualnego, w przeciwnym razie konieczne jest stosowanie środków ochronnych przeciwko infekcjom przenoszonym podczas stosunku płciowego (prezerwatywy),
• higiena osobista (mycie zewnętrznych narządów płciowych dwa razy dziennie, szczególnie w krytyczne dni, noszenie czystej bielizny),
• unikać stosowania aromatyzowanych podpasek i tamponów, aby mogły prowadzić do reakcji alergicznej,
• aby utrzymać najbardziej zdrowy tryb życia, poprawić dietę, wykorzystać ważne dla organizmu witaminy i kompleksy mineralne.

Rodzaje chorób ginekologicznych

Według badań statystycznych, aż 60% kobiet w wieku rozrodczym cierpi na choroby ginekologiczne, ale eksperci sugerują, że w rzeczywistości odsetek ten jest znacznie wyższy. Do najczęstszych chorób tej grupy należą stany zapalne macicy i przydatków, zaburzenia miesiączkowania i endometrioza. Często odwiedzają kliniki ginekologiczne i infekcje dróg rodnych, aw niektórych przypadkach mówimy o zaniedbanych chorobach niskopoziomowych nabytych wiele lat temu.

Przyczyną tak przerażającej sytuacji nie jest rozwiązłość seksualna. Lekarze narzekają na ogólne pogorszenie stanu zdrowia całej populacji, a styl życia aktywnej nowoczesnej kobiety z niekończącym się stresem, przepracowaniem i często niewystarczającym wysiłkiem fizycznym tylko pogarsza tę sytuację.

Choroby żeńskiego obszaru narządów płciowych można podzielić na następujące grupy:

Infekcyjny

Przyczyną nieprzyjemnych objawów i upośledzenia funkcji rozrodczej u kobiet są infekcje przenoszone drogą płciową: chlamydie, rzęsistkowica, rzeżączka, kandydoza i inne. Z reguły występują one w formie utajonej, dlatego ważne jest, aby regularnie odwiedzać ginekologa, biorąc rozmaz do badania mikroskopowego.

Endokrynologiczne

Przerwanie gruczołów dokrewnych - przysadki, nadnerczy, jajników i innych - może wpłynąć na zdolność kobiety do poczęcia, jakość jej życia seksualnego, a nawet jej wygląd. Takie choroby mogą być wrodzone (na przykład dziedziczny zespół androgenitalny) lub nabyte (zespół policystycznych jajników, hiperprolaktynemia). Ostatnio otyłość jest coraz częściej przypisywana tej grupie, co samo w sobie może prowadzić do zaburzeń miesiączkowania i niepłodności.

Nowotwory nowotworowe

Nowotwory łagodne i złośliwe rozpoznaje się u kobiet w wieku młodzieńczym i starczym. Ta grupa obejmuje modyfikacje szyjki macicy: w tym ektopię.Sam guz - nawet złośliwy - nie jest jeszcze zdaniem, ale ważne jest, aby nie przegapić jego wykrycia na jak najwcześniejszym etapie. Jest to kolejny argument przemawiający za rutynowym badaniem u ginekologa, zwłaszcza u pacjentów z obciążonym dziedziczeniem raka jajnika, ciała i szyjki macicy.

Objawy chorób ginekologicznych

Zazwyczaj zaburzenie w okolicy narządów płciowych można podejrzewać za pomocą jednego z następujących objawów:

• Naruszenie cyklu miesiączkowego objawia się brakiem miesiączki, zmianami w charakterze i czasem trwania krwawienia, niezwykle dużą utratą krwi (gdy kobieta jest zmuszona częściej zmieniać wkładki lub tampony, stosując produkty higieniczne o zwiększonej absorpcji) i krwawieniem przełomowym w środku cyklu. Takie objawy są charakterystyczne dla wielu chorób ginekologicznych o charakterze endokrynnym i nowotworowym.
• Ból Ostry ból jest prawdopodobnie objawem stanu zagrażającego życiu: na przykład apopleksja jajnika (pęknięcie), która wymaga pilnej hospitalizacji. Bolesny ból z reguły przeszkadza kobiecie podczas lub przed miesiączką, w innych przypadkach - podczas stosunku płciowego. Objaw ten często towarzyszy procesom zapalnym w pochwie, macicy i przydatkach.

• Patologiczny: brązowy, mleczno-biały, żółtawy, pieniący, ropny, z nieprzyjemnym lub niezwykłym zapachem wydzieliny z pochwy - zawsze są powodem do niepokoju. Jeśli zauważysz dziwny wzór na bieliźnie, a także w przypadku całkowitego braku jakiegokolwiek wyładowania, z wyjątkiem krwi menstruacyjnej, podczas cyklu (zespół suchej pochwy) - zarejestruj się na konsultację z ginekologiem.
• Swędzenie zauważa się w różnych patologiach żeńskich narządów płciowych. W połączeniu z obfitymi białymi wydzielinami objaw ten występuje z drożdżakiem (kandydoza pochwowa).

Leczenie chorób ginekologicznych

Jak już wspomniano, nowoczesna ginekologia zapewnia szerokie możliwości leczenia chorób układu moczowo-płciowego, w tym ciężkich patologii, które wpływają na ogólny stan pacjenta.

Podstawowym elementem każdej terapii jest przepisywanie leków, ale oprócz nich pacjentowi można zaoferować fizjoterapię lub zabieg chirurgiczny.

Leczenie farmakologiczne

Preparaty farmaceutyczne w ginekologii są przepisywane w postaci tabletek i kapsułek, czopków, zastrzyków, maści i innych postaci dawkowania. W zależności od natury problemu lekarz przepisuje pacjentowi następujące grupy leków:

• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) - ibuprofen, diklofenak, indametacyna i inne - są przepisywane w celu złagodzenia stanu zapalnego w infekcjach dróg moczowych, a także środków przeciwbólowych w przypadku bolesnych miesiączek.
• Antybiotyki, antyseptyki, leki przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe pomoc w leczeniu zakaźnych chorób ginekologicznych, a także ich konsekwencji. Na przykład, w leczeniu brodawek narządów płciowych, środki przeciwwirusowe są zawsze przepisywane w celu zniszczenia czynnika wywołującego wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV).
• Leki hormonalne służą jako leczenie zaburzeń endokrynologicznych w ginekologii i jako silne leki przeciwzapalne (hormony steroidowe), które zapobiegają powstawaniu zrostów w jamie brzusznej w procedurach diagnostycznych i chirurgicznych. Ponadto, doustne środki antykoncepcyjne oparte na doustnym hormonie są wybierane w celu zapobiegania niechcianej ciąży, a wiele leków hormonalnych stosuje się w leczeniu niepłodności.
• Preparaty witaminowe często przepisywany kobietom jako adiuwant, przyczyniający się do przywracania organizmu w różnych chorobach ginekologicznych.Lekarz może również przepisać pacjentowi leki normalizujące poziom żelaza w organizmie - może to być konieczne po długotrwałej utracie krwi (na przykład z ciężkimi długimi miesiączkami).

Fizjoterapia dla chorób ginekologicznych

Korzystanie z fizjoterapii aparatów zajmuje ważne miejsce w arsenale każdej renomowanej kliniki ginekologicznej. W niektórych przypadkach metody te pozwalają uniknąć chirurgicznego leczenia niektórych chorób narządów płciowych u kobiet.

• Kriodestrukcja - ekspozycja na niską temperaturę tkanki (zamrożenie nidus z ciekłym azotem). To podejście okazało się skuteczne w przypadku ektopii i torbieli szyjki macicy, brodawek, przewlekłego zapalenia szyjki macicy i innych chorób.
• Zniszczenie chemiczne ma podobny wpływ na leczenie ektopii (erozji) szyjki macicy, jej cyst i polipów kanału szyjki macicy. Jednakże, w większym stopniu niż w przypadku kriodestrukcji, w szczególności dla pacjentów nerzhavshih pokazano stosowanie określonych substancji chemicznych (takich jak "Solkovagin").
• Terapia falami radiowymi Jest uważana za łagodną alternatywę dla interwencji chirurgicznej: narażenie na fale radiowe ogrzewa tkanki, niszcząc obszary patologiczne bez ryzyka krwawienia i stanu zapalnego. Ta metoda nadaje się również do leczenia erozji u kobiet planujących ciążę.
• Laseroterapia Jest to obiecująca technika, która okazała się skuteczna w różnych chorobach ginekologicznych. Tak więc, kursy ekspozycji laserowej są używane w intymnym plastiku, kiedy wymagane jest przywrócenie sprężystości ścian pochwy po urodzeniu dziecka.

Leczenie chirurgiczne

Nie należy obawiać się interwencji chirurgicznej w przypadku chorób ginekologicznych: większość zabiegów na genitaliach wykonuje się laparoskopowo - przez nakłucie w przedniej ścianie brzucha i ścianie pochwy. Takie podejście nie wymaga długiego okresu rekonwalescencji i nie pozostawia grubych wad estetycznych na ciele pacjenta.

Z jakim centrum ginekologicznym mogę się skontaktować?

Wybór kliniki ginekologicznej jest kluczowym zadaniem, ponieważ dokładność diagnozy i leczenia zależy od tego, czy znajdziesz lekarza, któremu możesz zaufać. Dlatego, jeśli nie jesteś zadowolony z usługi w klinice lub klinice dla kobiet w społeczności - pomyśl o znalezieniu prywatnego ośrodka medycznego.

Wdzięczna informacja zwrotna od zadowolonych i zdrowych pacjentów jest główną chlubą ginekologów z kliniki "Lechu" - partnera największej sieci prywatnych laboratoriów diagnostycznych "Invitro". Pracownicy kliniki stale podnoszą swoje kwalifikacje i wykorzystują najnowsze podejście do leczenia chorób kobiecych. Pacjenci otrzymują nowoczesny sprzęt medyczny i niezmiennie przyjemne warunki świadczenia usług. Motto klinik "leczyć" - "każdy pacjent musi być zdrowy!"

Licencja na działalność medyczną LO-77-01-015932 z dnia 04.18.2018.

Twierdził, że dziewczyna nie musi iść do ginekologa przed aktywnością seksualną. Wcale tak nie jest - wiele chorób kobiecych może powstać absolutnie bez względu na ten fakt. Dlatego też, w wieku 15-17 lat, każdy reprezentant pięknej połowy ludzkości powinien co najmniej raz w roku przechodzić profilaktyczny odbiór w klinice dla kobiet lub ginekologicznym biurze prywatnej kliniki. Zadbaj o swoje zdrowie!

Najczęstsze przyczyny chorób kobiecych

Przedstawiciele słabszej płci wydzielają choroby narządów płciowych i gruczołów sutkowych.

Czynniki wpływające na ich rozwój obejmują:

• początek aktywności seksualnej we wczesnym wieku, częste zmiany partnerów, brak środków antykoncepcyjnych,
• poronienia i aborcje, po których powierzchnia macicy często staje się wyboista,
• złe warunki środowiskowe, osłabiona odporność, nieprzestrzeganie zasad higieny osobistej,
• długotrwałe stosowanie leków antyseptycznych, nieprawidłowy dobór hormonalnej antykoncepcji,
• patologia w tworzeniu narządów płciowych,
• zaburzenia hormonalne, choroby typu zakaźnego.

Typowe objawy

Większość chorób ginekologicznych ma podobne objawy:

• wydzielina z pochwy o białym odcieniu, o nieprzyjemnym zapachu,
• krwawienie o różnych mocach, niezwiązane z cyklem miesiączkowym,
• zaczerwienienie, silne pieczenie lub swędzenie narządów płciowych,
• pojawienie się erozji lub wrzodów w drogach rodnych,
• silny ból brzucha,
• problemy z poczęciem, częste poronienia,
• bolesne uczucia podczas seksu i oddawania moczu.

Powyższe choroby seksualne mają również swoje własne charakterystyczne cechy, które można zobaczyć na zdjęciu.

Żeńskie wrzody narządów płciowych

Białe upławy są częstym objawem choroby ginekologicznej

Endometrium

Choroba jest wywoływana przez warunkowo patogenne bakterie beztlenowe i tlenowe.

Kod choroby ICD-10:

• ostry - N71,
• przewlekły - N71.1,
• ropny - N 71,9.

Zdrowa macica i zapalenie błony śluzowej macicy

Infekcja rozwija się w macicy i rozprzestrzenia się przez kanał szyjki macicy. Przyczyny pojawienia się - aborcja, poród, rozwiązłość. Główne objawy to osłabienie, gorączka i ból w dole brzucha.

Charakteryzuje się obecnością zapalenia w jajnikach i przydatkach.

Kod choroby ICD-10:

• ropny - N70,9,
• przewlekły - N70.1,
• ostry - N70.0.

W przypadku zapalenia przydatków jajniki ulegają stanom zapalnym.

Rozwój choroby następuje po przeniknięciu szkodliwych mikroorganizmów do genitaliów. Najczęściej występuje to w przypadku aborcji, obniżonej odporności i ciężkiej hipotermii. Główne objawy pojawiają się kilka dni po zakażeniu. Należą do nich: swędzenie, zawroty głowy, wydzielina, nieprzyjemny zapach.

Długotrwały brak leczenia przyczynia się do rozwoju przewlekłej postaci choroby, która charakteryzuje się bólem lędźwiowym i silnym uczuciem dyskomfortu w obszarze przydatków.

Chorobą jest zapalenie błony śluzowej pochwy, wynikające z negatywnych skutków szkodliwych mikroorganizmów.

Ma 2 formy:

• ostry (kod ICD-10 - N76.0) - pojawia się świąd, pieczenie, podrażnienie, obrzęk błony śluzowej i ból pochwy,
• przewlekły (kod ICD-10 - N76.1) - przebiega bez widocznych objawów. Być może pojawienie się białego wyładowania z zapachem.

Przyczyny występowania - długotrwałe stosowanie antybiotyków, nieprzestrzeganie zasad higieny, obecność zakażeń, pogorszenie stanu układu hormonalnego.

W zapaleniu płodu zapalenie błony śluzowej pochwy

Macica mięśniaka

Objawia się w postaci łagodnych guzów, które występują z powodu stanu zapalnego, braku regularnego seksu, zaburzeń hormonalnych, aborcji i laktacji. Kod dla ICD-10 to D25.9.

Rozwój choroby prowadzi do krwawienia, ciężkich miesiączek, zaparć i częstego oddawania moczu.

Mięśniaki macicy charakteryzujące się pojawieniem się łagodnych nowotworów

Polycystic ovary

Charakteryzuje się rozwojem wielu cyst. Wielkość jajników wzrasta kilkakrotnie, znikają oznaki owulacji. Znacznie zwiększa ryzyko niepłodności. Kod choroby ICD-10 to E28.2.

Zespół policystycznych jajników powoduje powstawanie torbieli

Erozja szyjki macicy

To uszkodzenie błony śluzowej szyjki macicy, które pojawia się podczas zapalenia narządów rozrodczych, urazów, zaburzeń hormonalnych. Najczęściej choroba przebiega bez widocznych objawów, mogą występować obfite wydzieliny. Kod dla ICD-10 to N86.

Zdrowa szyjka macicy i macica z erozją

Brak szybkiego leczenia tej choroby macicy zwiększa ryzyko wystąpienia nowotworu złośliwego. Objawy rozprzestrzeniania się erozji - pojawienie się krwawienia po bliskości i obecność bólu podczas stosunku.

Leukoplakia szyjki macicy

Objawia się wzrostem zewnętrznej warstwy nabłonka pochwowego, kod dla ICD-10 - N88.0.

Istnieją 2 rodzaje:

• proste - pojawiają się cienkie nowotwory, które nie mają negatywnego wpływu na głębokie warstwy szyjki macicy,
• proliferacyjny - pojawiają się gęste formacje, ryzyko zachorowania na raka jest wysokie.

Nowotwór z szyjki macicy

Występuje ze względu na zwiększoną ilość estrogenu w ciele kobiety, obecność chorób wirusowych lub zakaźnych związanych z rozwiązłymi relacjami seksualnymi. Bezobjawowy, może powodować białe lub krwawe wydzielanie.

Choroby gruczołów sutkowych

Choroby gruczołów sutkowych u kobiet występują w postaci zapalenia lub łagodnych i złośliwych nowotworów.

Lista najczęściej spotykanych obejmuje:

Zapalenie piersi z powodu przenikania szkodliwych mikroorganizmów do gruczołów mlecznych poprzez pęknięcia w sutkach. Kod dla ICD-10 to N61.

Podzielone na 2 rodzaje:

1. Laktacyjne. Występuje w okresie laktacji w wyniku hipotermii i pogorszenia układu odpornościowego po porodzie. Główne objawy to gorączka, ropne wydzielina z sutków, silny ból i pojawienie się wyczuwalnych guzków piersi.
2. Nie laktacja. Przyczyną rozwoju jest torbiel piersi. Rozwija się w chorobach tarczycy, osłabionej odporności i nadciśnieniu.

W przypadku ropnego zapalenia sutka jest przeciwwskazane, aby kontynuować karmienie piersią, ponieważ może to zaszkodzić zdrowiu niemowlęcia.

Mastitis - zapalenie gruczołów mlecznych

Fibroadenoma

Łagodny guz, objawiający się w postaci klatki piersiowej. Kod dla ICD-10 to N40. Może rozwijać się u dziewcząt w wieku poniżej 30 lat. Przyczyna leży w zwiększonej produkcji estragonu.

Blaszkowatość przypominająca arkusz jest najbardziej niebezpieczna dla zdrowia kobiety i może ostatecznie przekształcić się w raka.

Fibroadenoma to łagodny nowotwór piersi.

Mastopatia

Występuje w wyniku zwiększonej produkcji prolaktyny w przysadce mózgowej. Rozproszona mastopatia torbielowata, najniebezpieczniejsza forma choroby, może rozwinąć się w nowotwór złośliwy. Charakteryzuje się obecnością wielu formacji na szerokim obszarze gruczołu sutkowego. Kod dla ICD-10 to N60.1.

Mastopatia charakteryzuje się pojawieniem się guzów w gruczołach sutkowych.

Rozwój choroby występuje w wieku 35-50 lat, w okresie wygaszenia funkcji rozrodczej i spadku produkcji hormonów. Głównym objawem jest silny ból w klatce piersiowej, który daje ramię i okolice pach, wypływ z nipples.

Obecność nadwagi, cukrzycy, chorób żołądka i wątroby zwiększa szansę na mastopatię.

Metody diagnostyczne

Aby zidentyfikować przyczyny problemów pochwowych i narządów płciowych, przeprowadzono szereg badań:

1. Badanie wzrokowe i badanie dotykowe.
2. Biorąc wymaz z pochwy i szyjki macicy. Pomoże to określić mikroflorę i obecność komórek atypowych.
3. Siew bakteriologiczny. Identyfikuje czynnik sprawczy choroby i określa wrażliwość organizmu na środki antyseptyczne.
4. Badanie krwi na obecność hormonów.
5. USG i mammografia. Pomaga określić obecność lub brak nowotworów.
6. Komputerowa diagnostyka w podczerwieni. Definiuje granice guza i obecność przerzutów.
7. RTG. Służy do wykrywania guzów i drożności jajowodów.

W kontrowersyjnych przypadkach materiał jest pobierany w celu wykonania biopsji.

Mammografia pomaga poznać stan gruczołów sutkowych.

Metody chirurgiczne

Operacje są wskazane dla łagodnych nowotworów, chorób o charakterze onkologicznym, złożonych wrodzonych i nabytych patologii. Najbardziej skuteczną metodą jest laparoskopia. Zabieg wykonuje się bez nacięć, poprzez nakłucia pochwy i brzucha. Interwencja chirurgiczna jest właściwa tylko w przypadku braku pozytywnego efektu z innych metod leczenia.

Możliwe powikłania

Brak leczenia zwiększa szansę wystąpienia komplikacji:

• niepowodzenie cyklu miesiączkowego
• rozwój nowotworów złośliwych,
• częsty ból w dolnej części brzucha,
• identyfikacja problemów z poczęciem i rodzeniem, ciąża pozamaciczna.

Jeśli pacjent nie leczy chorób kobiecych w odpowiednim czasie, może wystąpić uporczywy dolny ból brzucha.

Czynniki te negatywnie wpływają na pracę całego ciała kobiety. Brak leczenia przyczynia się do przejścia choroby do postaci przewlekłej.

Główne rodzaje i nasilenie choroby

Endometrioza macicy ma trzy formy:

• rozproszona adenomioza jest stanem patologicznym, który charakteryzuje się rozprzestrzenianiem ognisk endometrium na całej powierzchni błony śluzowej macicy z utworzeniem formacji jam w warstwie mięśni macicy,
• Adenomioza guzkowa jest formą choroby, w której komórki endometrium proliferują do warstwy mięśniowej macicy, tworząc węzły, które nie mają kapsułek,
• enenomyoza węzłowa-rozproszona - forma choroby, która łączy oba rodzaje,
• ogniskowa adenomioza jest rodzajem endometriozy, w której komórki endometrium znajdują się w warstwie mięśniowej macicy w oddzielnych, izolowanych klastrach.

Zgodnie z głębokością penetracji ogniska zapalnego w ścianach macicy, istnieją cztery stopnie endometriozy:

• Stopień 1 charakteryzuje się penetracją komórek endometrioidalnych do płytkiej głębokości, nie głębiej niż warstwa miometrium,
• 2 stopnie - wzrost procesu zapalnego o połowę grubości warstwy mięśniowej,
• 3 stopnie - proces patologiczny zajmuje całą grubość warstwy mięśniowej,
• Stopień 4 charakteryzuje się zaangażowaniem sąsiednich narządów i otrzewnej pokrywającej je w procesie patologicznym z utworzeniem kanałów przetoki prowadzących do małej miednicy.

Przyczyny choroby

Medycyna nie jest w pełni wyjaśnione główne powody, które prowadzą do rozwoju tej choroby. Współcześni naukowcy zidentyfikowali kilka teorii rozwoju endometriozy, ale jednocześnie osobno nie wyjaśniają dokładnego mechanizmu rozwoju choroby, ale tylko uzupełniają inne. Główne teorie wyjaśniające charakterystykę rozwoju adenomiozy są następujące:

1. Teoria implantacji. Jego istota polega na tym, że endometrium przenosi się do innych narządów i tkanek na tle menstruacji lub operacji. Z tego powodu dochodzi do tworzenia ognisk endometriozy.
2. Teoria embrionalna. Zgodnie z tą teorią, ogniska powstają z cząstek materiału zarodkowego, który jest następnie wykorzystywany do rozwoju narządów płciowych.
3. Teoria metaplastyczna. Istotą tej teorii jest to, że endometrioza powstaje z mezotelialnej warstwy otrzewnej, która przeszła metaplazję.

Główne czynniki prowadzące do rozwoju adenomiozy:

• mechaniczne uszkodzenie macicy w wyniku poronień, łyżeczkowania, instalacji wkładki wewnątrzmacicznej i interwencji chirurgicznej macicy,
• czynniki genetyczne
• zbyt wczesny lub późny początek miesiączki,
• początek aktywności seksualnej w późniejszym wieku i późny poród,
• długo przebywać na słońcu
• nadmierny stres fizyczny
• przeciążenie psycho-emocjonalne,
• przewlekłe choroby zapalne układu moczowo-płciowego,
• zaburzenia hormonalne układu rozrodczego,
• choroby endokrynologiczne - patologia tarczycy, cukrzyca, guzy nadnerczy, otyłość,
• choroby alergiczne,
• redukcja obrony ciała
• negatywny wpływ czynników środowiskowych,
• brak aktywności fizycznej
• niski status społeczno-ekonomiczny
• zwężenie kanału szyjki macicy, co prowadzi do trudności w wydalaniu krwi podczas menstruacji i rzutów powrotnych komórek endometrialnych do jamy brzusznej i rurki

Niektóre kobiety z endometriozą macicy mogą nie mieć żadnych objawów klinicznych.W związku z tym adenomioza często może być wykryta przez przypadek podczas badania USG narządów miednicy. Jednak przebieg bezobjawowy jest bardziej charakterystyczny dla pacjentów w początkowych stadiach endometriozy.

U kobiet z cięższą endometriozą macicy, głównymi objawami są dysfunkcje menstruacyjne. Najczęściej na tle adenomiozy występuje krwawe plamienie, które pojawia się kilka dni przed miesiączką i trwa 2-3 dni po jego zakończeniu. Ponadto pacjenci z adenomiozą mogą doświadczać krwotoku miesiączkowego (zaburzeń miesiączkowania), które są acyklicznymi krwawieniami, które pojawiają się w dowolnym dniu cyklu menstruacyjnego. W niektórych przypadkach krwawienie z macicy może być tak poważne, że ginekolog jest zmuszony natychmiast wykonać operację. Wielkość operacji może być inna, nawet przed całkowitym usunięciem macicy.

W endometriozie macicy istotnie zmienia się natura menstruacji. Ponadto zwiększa ilość krwi menstruacyjnej, może tworzyć skrzepy. Intensywność krwawienia prowadzi do anemii po krwotocznej spowodowanej utratą krwi. Dlatego kobiety te mogą doświadczać objawów niedokrwistości (osłabienie, duszność przy wysiłku, blada skóra, zwiększona senność, niskie ciśnienie krwi, łamliwe włosy i paznokcie, zawroty głowy i skłonność do rozwoju chorób zakaźnych). W niektórych przypadkach z endometriozą macicy może być zmniejszenie czasu trwania cyklu miesiączkowego. Co więcej, ponad połowa pacjentów skarży się na ciężki zespół napięcia przedmiesiączkowego. Częstymi objawami endometriozy macicy są algomenorrhea. U kobiet z tymi objawami klinicznymi menstruacja może być niezwykle bolesna i często ma skurcz. Zwiększony ból pojawia się bezpośrednio przed miesiączką i zwiększa się w okresie aktywnej menstruacji. Ten objaw może pozostać przez kilka dni po zakończeniu krwawienia.

Przyczyną zwiększenia bólu w endometriozie macicy jest impregnacja tkanek wysiękiem zapalnym, nagromadzenie krwi w ogniskach endometriozy i tworzenie zrostów w miednicy małej. Lokalizacja obszarów endometriozy wpływa na lokalizację bólu. Oznacza to, że jeśli kąt macicy jest zaangażowany w proces patologiczny, ból jest zlokalizowany w regionie pachwinowym. Tworzenie się ognisk endometrium w okolicy przesmyku prowadzi do rozprzestrzeniania się bólu w odbytnicy, pochwie i odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Częstym klinicznym objawem endometriozy macicy jest ból podczas stosunku, który nazywa się dyspareunią. Niemal zawsze u pacjentów z adenomiozą obserwuje się niepłodność, która może być spowodowana kilkoma przyczynami. W szczególności, ze względu na obecność patologicznych zmian w macicy, jajo nie może zostać wszczepione w błonę śluzową, co uniemożliwia przeprowadzenie ciąży. Ponadto endometriozie macicy często towarzyszy rozwój zrostów w narządach miednicy, w wyniku czego jajo nie może dostać się do jajowodu i odpowiednio dotrzeć do macicy.

Hormonalne leki stosowane w leczeniu endometriozy macicy

1. Preparaty zawierające estrogen i progestagen

Doustne złożone środki antykoncepcyjne zawierające estrogen i progesteron należą do najczęstszych metod leczenia adenomiozy. Hamują wytwarzanie czynnika uwalniającego gonadotropinę, a tym samym zmniejszają wytwarzanie LH (hormony luteinizujące) i FSH (hormony folikulotropowe).Pomaga to zmniejszyć wytwarzanie żeńskich hormonów płciowych w jajnikach, co zmniejsza nasilenie procesów proliferacyjnych w komórkach endometrium. Pod wpływem złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych następuje całkowite zatrzymanie wszystkich cyklicznych procesów w endometrium. Odpowiednio, na tle tego endometrioidalnego wzrostu ognisk są zmniejszone. Długotrwałe leczenie lekami estrogenowo-progestynowymi prowadzi do zmniejszenia warstwy endometrium. Powoduje to stwardnienie ognisk endometrium w macicy, co ma pierwszorzędne znaczenie w leczeniu adenomyozy. Aby osiągnąć pożądany efekt, doustne złożone środki antykoncepcyjne należy przyjmować w sposób ciągły - przez co najmniej 6 miesięcy. Jednak w niektórych przypadkach zalecana jest dłuższa terapia - do roku.

Progestogeny są uważane za skuteczne nowoczesne metody leczenia endometriozy macicy, ponieważ mają wyraźny efekt anty-progesteronowy i anty-estrogenowy. Efekt ten osiąga się poprzez wiązanie leku z receptorami progesteronu i estrogenu w komórkach docelowych. Odpowiednio, na tle wiązania tych receptorów, hormony produkowane przez organizm nie mogą wpływać na endometrium i stymulować jego wzrost. Ta grupa obejmuje narkotyki, takie jak norcolute, duphaston i tak dalej. Progestogeny muszą być przyjmowane w dawce 5 do 10 mg, począwszy od 5 lub 16 dnia cyklu. Czas trwania leczenia środkami progestagenowymi powinien wynosić co najmniej 6 miesięcy lub rok. Ta grupa obejmuje octan medroksyprogesteronu, który można przyjmować doustnie lub domięśniowo. Dawka do podawania doustnego wynosi od 30 do 50 mg na dzień. Do domięśniowego podawania leku zaleca się stosować 150 mg co dwa tygodnie.

Jest to stosunkowo nowa grupa leków, których głównym przedstawicielem jest gestrinon. Jest to nowo opracowany analog 19-nortestosteronu. Ten środek ma działanie antyandrogenne, antyestrogenowe. Lek ten przyczynia się do atrofii gruczołowej warstwy endometrium, powodując zwyrodnienie ognisk endometrium. Zaleca się stosowanie tego narzędzia w dawce 2,5 do 5 mg dwa razy w tygodniu. Podobny efekt ma inny antyprogestyn grupy leków - mifepriston, który należy przyjmować w dawce 100 lub 200 mg dziennie przez 6 miesięcy.

Najskuteczniejszym lekiem antyestrogenowym jest tamoksyfen, który zapewnia trwałą blokadę receptorów estrogenowych w narządach docelowych. Ponadto lek ten przyczynia się do hamowania produkcji prostaglandyn, zmniejszając w ten sposób ból. Czas trwania standardowego cyklu leczenia wynosi 6 miesięcy. W tym przypadku lek przyjmuje się w dawce 10 mg dwa razy na dobę. Powszechnym leczeniem endometriozy jest danazol, który hamuje produkcję hormonów gonadotropowych (LH i FSH). Zapewnia to zmniejszenie sekrecji żeńskich hormonów płciowych w tkance jajnika. Lek należy przyjmować w dawce 200 mg dwa razy w tygodniu. W takim przypadku należy stopniowo zwiększać dawkę do 800 mg na dobę. Przyjmując to lekarstwo, powinno dojść do całkowitego braku miesiączki (braku menstruacji). Stosowanie Danazolu zapewnia eliminację bólu, ustanie krwawienia z pochwy i ból podczas stosunku.

Agoniści hormonu uwalniającego gonadotropinę

Ostatnio agonistów hormonów uwalniających gonadotropię coraz częściej stosuje się w leczeniu endometriozy macicy. Do tej grupy należą leki takie jak zoladeks, nafarelina i buserilina. Środki te przyczyniają się do pojawienia się braku miesiączki, który jest warunkiem skutecznego leczenia endometriozy.Najczęstszym lekiem w tej grupie jest zoladeks, który raz w miesiącu należy wstrzykiwać podskórnie w ścianę przednią brzucha. Dawka na dawkę w tym przypadku wynosi 3,6 mg. Czas trwania leczenia zoladexem powinien wynosić co najmniej 6 miesięcy.

Od masterweb

Dostępne po rejestracji

Nie jest tajemnicą, że stan zdrowia dziewczynki jest gwarancją jej szczęścia małżeńskiego i macierzyńskiego, a także pełnoprawnego życia seksualnego. Z tego powodu w obecnej ginekologii ważną rolę odgrywa zapobieganie chorobom sfery żeńskiej narządów płciowych, rozwiązywanie problemów związanych z antykoncepcją i planowaniem rodziny. Profilaktyczne badania u ginekologa 1-2 razy w roku powinny być normą dla każdej dziewczynki. Jakie są choroby kobiece w ginekologii? Lista najczęściej występujących poniżej. Przede wszystkim jednak konieczne jest zdiagnozowanie samej choroby.

Kandydoza pochwy

Kandydoza pochwowo-pochwowa, lub tak zwana popularnie pleśniawka, to zapalenie w pochwie, które powstaje w wyniku infekcji grzybiczej. Drozd nazwa, choroba otrzymana ze względu na fakt, że wywołuje śluzowej wydzieliny, coś przypomina produkty na bazie mleka.

Sama choroba, wiele kobiet cierpi kilka razy w życiu, zwłaszcza w wieku rozrodczym. Grzyb jest w ciele każdej kobiety. Niektórzy z nich mają drozd kilka razy, podczas gdy inni nawet nie znają tego problemu.

Około 25 lat prawie każda kobieta cierpi na tę chorobę, często nawet nie raz. Głównym problemem jest to, że znaczna liczba dorosłych kobiet, które chorowały na tę chorobę, rozwija się w postaci przewlekłej i muszą zwalczać stany zapalne co najmniej dwa, a nawet cztery razy w roku. Leczenie choroby kobiecej w ginekologii, której zdjęcie nie jest załączone ze względów etycznych, jest przepisywane przez lekarza.

Zapalenie wsadu jest jedną z najczęstszych chorób, na które narażone są tylko kobiety. Wpływa na zapalenie pochwy waginy. Według statystyk, średnio 60% kobiet cierpi na tę chorobę.

Zapalenie pochwy to druga nazwa tej choroby, którą można zaklasyfikować jako najczęstszą pod względem ginekologii. Wewnętrzna część kobiecej pochwy jest jamą i jest stale w stanie wilgotnym. Na tej podstawie można stwierdzić, że istnieje najbardziej odpowiednie medium do rozmnażania różnych drobnoustrojów. Jednak pochwa ma ochronę przed patogenami, "przyjazną mikroflorą", która jest rodzajem Lactobacillus. W znacznych ilościach są one w pochwie kobiety i nie mają żadnego negatywnego wpływu na jej ciało.

Salpingoophoritis

Salpingo-oophoritis to żeńska choroba ginekologiczna. Zapalenie występuje w rurkach i macicy. Można go sprowokować w wyniku zakażenia macicy w następujący sposób:

• z pochwy,
• z odbytnicy,
• z jamy brzusznej
• przez krew.

Nie ostatnia rola w powstawaniu choroby ma zmniejszoną odporność. Patologia może rozwijać się z powodu różnych czynników: nadmiernej hipotermii ciała, z powodu nadmiernego wysiłku fizycznego, w wyniku stresu, i z innych powodów.

Jeżeli narządy znajdują się stale w stanie zwężenia, na przykład w obcisłym ubraniu, może to również pociągać za sobą powstawanie procesów zapalnych w przydatkach.

Choroba ma dwie formy:

• niespecyficzne, spowodowane przez florę,
• specyficzne, powstałe z powodu infekcji narządów płciowych.

Z natury choroba może być podzielona na następujące formy:

• Ostry, początkowo powstaje w jajowodzie, a następnie zaczyna infekować jajniki.Występuje nagromadzenie płynu, który pojawia się podczas zapalenia. Jeśli to bardzo dużo, może to doprowadzić do powstania ropy i silnego bólu brzucha,
• podostra forma, z jej objawami nie są tak jasne. Procesy zapalne można rozpocząć w dowolnej części brzucha,
• przewlekłe, mogą pojawić się, jeśli nie rozpoczniesz leczenia poprzednich form patologii.

Torbiel jajnika

Torbiel jajnika jest chorobą charakteryzującą się obecnością łagodnego guza w genitaliach kobiety, który wygląda jak wnęka całkowicie wypełniona płynem. Choroba ta nie jest sklasyfikowana jako nowotwór i powstaje w wyniku nadmiernej akumulacji płynnych form w mieszku włosowym (miejsce, w którym powstaje jaja).

Torbiel nie należy do żadnej szczególnej kategorii wiekowej kobiet, może tworzyć się w dowolnym okresie i bez względu na to, ile lat pacjentka, nawet noworodki nie są wyjątkiem. Ale nadal, najczęściej z takim problemem są kobiety w wieku rozrodczym.

Ku radości chorych należy stwierdzić, że większość torbieli przechodzi osobno i nie wymaga żadnego leczenia. Może przejść zarówno po pierwszej menstruacji, jak i nieco później. Nie oznacza to jednak, że wszystko można pozostawić przypadkowi, w tym okresie kobieta powinna być pod nadzorem wykwalifikowanego lekarza, aby uniknąć powikłań choroby. Jeśli torbiel nie pojawiła się sama po trzech miesiącach, należy przystąpić do jej leczenia.

Dysplazja szyjki macicy

Dysplazja szyjki macicy to stan, w którym narząd przykryty jest nabłonkiem, zmieniają się warstwy składowe i struktura komórek, z których się składa.

Ten rodzaj choroby należy do kategorii chorób, które mogą prowadzić do tworzenia się komórek nowotworowych w narządach płciowych. Dysplazja jest uważana za jedną z najniebezpieczniejszych komplikacji i jedną z najczęstszych chorób przed rakiem. Kiedy się tworzy, podszewka macicy zmienia swoją strukturę. Może pojawić się na zupełnie różne sposoby, ale najważniejszą rzeczą, która go charakteryzuje, jest to, że wraz z nią zaburzona jest normalna struktura komórek nabłonka. Oprócz górnej warstwy może penetrować ciało znacznie głębiej.

Często ten rodzaj choroby nazywa się erozją, ale nie jest to całkowicie dokładne. Główną różnicą jest to, że erozja występuje po mechanicznym uszkodzeniu narządów płciowych i dysplazji w wyniku rozerwania komórek tkankowych.

Zapalenie ucha to żeńska choroba ginekologiczna, swędzenie i stan zapalny są głównymi objawami. Najczęściej proces zapalny wywoływany jest przez chorobotwórcze mikroorganizmy uszkadzające tkanki sromu. Zamiast rozwoju patologii układ odpornościowy kieruje komórkami zdolnymi do wytwarzania prostaglandyn i interleukin. Objawy kobiecej choroby ginekologicznej:

• absolutorium,
• zwiększone napełnianie krwi
• w błonie śluzowej komórki szybko i w dużej objętości zaczynają wytwarzać śluz,
• tkanki puchną,
• z powodu stanu zapalnego i obrzęku pojawia się ból.

Jeśli proces zapalny jest obciążany przez infekcje, wówczas gromadzi się toksyny, które po uwolnieniu do krwioobiegu przyczyniają się do zatrucia całego organizmu.

Choroba może być ostra, podostra i przewlekła. Na każdy etap kursu odznaczają się własne symptomatyczne przejawy. Proces odzyskiwania jest najtrudniejszy w przypadku przewlekłej postaci choroby, dlatego nigdy nie należy odkładać leczenia.

Niepłodność odnosi się do braku zdolności pary (w odpowiednim wieku) do poczęcia dziecka, podczas gdy obaj aktywnie próbują to zrobić.

Parę uważa się za bezpłodną, ​​jeśli w ciągu roku kobieta nie zachodzi w ciążę. Ten wniosek jest odpowiedni tylko dla tych, którzy mają regularne życie seksualne (czynności, które występują co najmniej dwa razy w ciągu siedmiu dni, można przypisać zwykłemu życiu) i para całkowicie wykluczyła jakiekolwiek metody antykoncepcyjne.

Formy niepłodności

Zgodnie z ogólnymi statystykami, które są przeprowadzane przez organizację opieki zdrowotnej, niewiele mniej niż 10% par zna problem opieki nad dzieckiem. Każdy rodzaj osoby charakteryzuje się dwoma rodzajami niepłodności:

1. Absolutna forma niepłodności. Ta postać charakteryzuje się pełnymi i nielecznymi chorobami układu rozrodczego.Może wystąpić zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet. Przyczyny choroby: medyczne usunięcie gonad, nieprawidłowości rozwojowe, wystąpiły urazy i niektóre inne przypadki.
2. Względna forma niepłodności. Taka diagnoza nie jest krytyczna i można się jej pozbyć pod nadzorem doświadczonych specjalistów.

Jajnik apopleksji

Apopleksja jajników odnosi się do nagłych pęknięć tkanek w jajnikach, nie można ich przewidzieć, aw rezultacie takie łzy powodują krwotoki w narządach jamy brzusznej. Ten rodzaj odchyleń w jajnikach przyczynia się do manifestacji silnego bólu.

Dość często pojawiają się odchylenia w ciałku żółtym jajnika, jego integralność jest zaburzona, a takie odchylenie może również tworzyć się w torbieli ciałka żółtego. Najczęstszą przyczyną takich odchyleń są patologie w naczyniach, powstawanie jakichkolwiek procesów zapalnych w organizmie.

W przypadku największej liczby kobiet, takie pęknięcia mogą wystąpić w momencie jajeczkowania, a także gdy ciałko żółte jest unaczynione. Najczęściej dotykają to młode dziewczyny i młode kobiety. Choroba ma kilka postaci:

1. Bolesne. Charakteryzuje się silnym bólem i nudnościami.
2. Anemiczna forma. Charakteryzuje się krwawieniem, wraz z którym kobieta ma zawroty głowy i mdłości są również możliwe.
3. Mieszane Połączenie bólu i postaci anemicznych.

Ektopowa ciąża

Ciąża pozamaciczna to rodzaj ciąży, która jest klasyfikowana jako skomplikowana. Z nią, zapłodnione jajeczko jest przymocowane poza macicą. W prawie wszystkich przypadkach ciąży pozamacicznej dziecko nie może się rozwijać i rozwijać. Ponadto taka ciąża stanowi większe zagrożenie dla życia kobiety, ponieważ występuje wewnętrzne krwawienie. Natychmiast po podjęciu decyzji o rozpoznaniu ciąży pozamacicznej kobieta potrzebuje pilnej, wykwalifikowanej opieki medycznej, w przeciwnym razie może po prostu umrzeć.

Kiedy ciąża nastąpiła bez odchyleń, komórka jajowa, z którą plemnik się połączył, przechodzi do jajowodu i jest tam zapładniana. Następnie zygota przenosi się do macicy, gdzie powstają idealne warunki do rozwoju przyszłego dziecka. Ale w przypadkach, w których ciąża jest ektopowa, zygota nie przemieszcza się do macicy, ale łączy się z rurką lub wraca z powrotem do jajnika. Kosmki kosmówkowe dostają się do tkanek, są z tego powodu uszkodzone, a kobieta ma wewnętrzne krwawienie.

Normalna mikroflora pochwy

W jamie pochwy stale namnaża się patogenne bakterie i grzyby. Ich liczba w warunkach fizjologicznych jest stale monitorowana przez organizm kobiety z powodu cyklicznych zmian w tle hormonalnym, procesów odpornościowych zachodzących w organizmie i naturalnej mikroflory jelitowej. Częstą przyczyną zmian patologicznych w błonie śluzowej pochwy może być dysbioza jelit. Takie zmiany w śluzie prowadzą do uszkodzenia integralności nabłonka błony śluzowej pochwy. Normalna mikroflora pochwy jest reprezentowana przez dużą liczbę pałeczek kwasu mlekowego (pałeczek doderleinowych). Te mikroorganizmy charakteryzują się wieloma dobroczynnymi właściwościami, które przyczyniają się do utrzymania normalnej mikroflory pochwy. Wytwarzają one nadtlenki, które tworzą kwaśne środowisko w jamie pochwy (pH zwykle wynosi 3,6-4,2), a także zapobiega wzrostowi i rozwojowi patogennych mikroorganizmów w pochwie.

W jaki sposób organizm kobiecy kontroluje mikrobiocynozę pochwy

Wpływ hormonów

Liczba i skład mikroorganizmów zależy od zmian poziomu hormonów w organizmie. Przy cyklicznych zmianach tła hormonalnego zmienia się liczba receptorów na warstwie nabłonkowej komórek, do których przyłączone są mikroorganizmy.Jednocześnie szybkość, z jaką regeneruje się nabłonkowa warstwa błony śluzowej pochwy, zależy również ściśle od zmian poziomu hormonów.

Immunologiczne mechanizmy oddziaływania na mikroflorę

Kontrola mikrobiocenozy pochwy odbywa się z powodu wytwarzania przeciwciał IgA. Te przeciwciała uniemożliwiają przyłączenie mikroorganizmów do nabłonkowej warstwy błony śluzowej. Zapobiegają przechodzeniu bakterii do komórek błony śluzowej pochwy. W zakaźnej genezie stanu zapalnego komórki leukocytów dostają się do światła pochwy w celu zniszczenia patogennych lub warunkowo patogennych mikroorganizmów, które spowodowały proces zapalny.

Wpływ bakterii kwasu mlekowego

Zwykle mikroorganizmy, które zasiedlają pochwę, stwarzają sprzyjające warunki do życia. W tym przypadku, pałeczki kwasu mlekowego przyczyniają się do stworzenia środowiska, które nie jest odpowiednie dla wzrostu i rozwoju konkurencyjnych mikroorganizmów. Biorąc pod uwagę pozytywną właściwość bakterii kwasu mlekowego do wytwarzania nadtlenku wodoru, przyczyniają się one do powstawania bardzo kwaśnego środowiska w pochwie, dzięki czemu patogeny nie mogą rosnąć i rozwijać się normalnie.

Co to jest bakteryjne zapalenie pochwy u kobiet?

Pod wagą pochwy zrozumieć nierównowagę ilościowego i jakościowego składu mikroflory błony śluzowej pochwy, w której nie rozwija się odpowiedź zapalna. Objawy kliniczne w tym stanie patologicznym mogą się różnić. Choroba w niektórych przypadkach przebiega bezobjawowo, ale najczęściej charakteryzuje się intensywnymi wydzielinami, które mają bardzo ostry zapach. Ponadto objawy choroby to silne swędzenie i dyskomfort.

• Znaczące zmiany w poziomie hormonów w organizmie. Obecnie istnieje wiele chorób ginekologicznych i endokrynologicznych, które charakteryzują się znacznymi wahaniami zawartości żeńskich hormonów płciowych we krwi. Zmiany w poziomie hormonów prowadzą do naruszenia tempa regeneracji warstwy nabłonkowej pochwy i jakości tych komórek.
• Zmniejszone odpowiedzi immunologiczne w organizmie. Obniżenie poziomu aktywności układu odpornościowego prowadzi do znacznego zmniejszenia zdolności mechanizmów immunologicznych do kontrolowania mikrobiocenozy pochwy. Zmniejsza to wytwarzanie kompleksów immunologicznych i aktywność układu odpornościowego.
• Patologiczne zmiany w mikrobiocenozie jelitowej. W przypadku naruszenia normalnej mikroflory jelitowej występują zmiany w składzie mikroorganizmów w jamie pochwy. Zatem na tle dysbiozy jelitowej często rozwija się bakteryjne zapalenie pochwy.
• Przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych przyczynia się do naruszenia ilościowego i jakościowego składu śluzu w jamie pochwy. Wynika to z faktu, że leki te nie mają bezpośredniego wpływu na określone typy mikroorganizmów. Na przykład w leczeniu przewlekłego zapalenia oskrzeli antybiotyki niszczą zarówno bakterie oskrzelowe, jak i korzystne mikroorganizmy jelit i jamy pochwy.

Nasilenie objawów klinicznych bakteryjnej vaginosis może być bardzo zróżnicowane. Objawy zależą od składu mikrobiocytozy, a także od ogólnego stanu kobiecego ciała i związanych z nim chorób.

Objawy charakterystyczne dla bakteryjnego zakażenia pochwy:

• Duża lub mała ilość wydzieliny z dróg rodnych. Często wyładowanie jest przedstawiane w postaci ropy o kolorze białym, o bardzo nieprzyjemnym zapachu. Takie upławy są częściej obserwowane po intymności seksualnej lub podczas menstruacji.
• Świąd trwały lub okresowy, który nasila się w czasie menstruacji.
• Bolesne odczucia podczas stosunku płciowego.Objaw ten jest konsekwencją zmian morfologicznych w nabłonkowej warstwie pochwy i negatywnego wpływu drobnoustrojów pochwy.
• Wklejanie małych warg sromu. Na tle bakteryjnego zapalenia pochwy wynika to z dużego wydzielania ropnej treści.
• Dyskomfort podczas oddawania moczu jest dość rzadki. Jego obecność charakteryzuje się podrażnieniem warstwy śluzowej zewnętrznej części cewki moczowej.

Badanie przez ginekologa

Podczas badania specjalista odkrywa takie oznaki bakteryjnej vaginosis, jak duża ilość ropy z dróg rodnych. Rzadko można wiązać małe wargi sromowe z ropnymi wydzielinami. Podczas oglądania w lusterkach ginekologicznych lekarz ujawnia ropne treści na błonie śluzowej.

Laboratoryjne metody bakteryjnego zakażenia pochwy

Mikroskopia wymazu z błony śluzowej pochwy jest jedną z głównych metod weryfikacji rozpoznania bakteryjnego zapalenia pochwy. Ten rodzaj wymazu jest wykonywany z tyłu segmentu pochwowego szyjki macicy podczas badania miednicy w lusterkach. Po zabrudzeniu wybarwionym specjalnymi odczynnikami bada się pod mikroskopem. Większość drobnoustrojów obecnych w jamie pochwy jest określona tą metodą badania. Ta technika ma zwiększoną czułość, która osiąga 100%.

Metoda badań bakteriologicznych nie ma tak dużego znaczenia dla diagnozy etiologii bakteryjnego zakażenia pochwy. W tym samym czasie technika ta jest skuteczna w wykrywaniu współistniejącej patologii zakaźnej.

Amino-test służy do szybkiego wykrywania bakteryjnej vaginosis, która rozwinęła się na tle infekcji beztlenowych. Jednakże, ze względu na życiową aktywność tych mikroorganizmów, następujące substancje organiczne są wydzielane do środowiska zewnętrznego: putrescyna, kadaweryna, trimetyloamina. Składniki te powodują wydzielanie się bakteryjnego zapalenia pochwy w zapachu "zepsutej ryby".

Określić poziom kwasowości wydzieliny pochwowej. Objawy bakteryjnego zapalenia pochwy obejmują wykrywanie pH większego niż 4,5, co wskazuje na zmniejszoną liczbę użytecznych pałeczek doderleinowych.

Leczenie bakteryjnej vaginosis obejmuje kilka etapów. W pierwszym etapie należy pozbyć się czynników, które doprowadziły do ​​braku równowagi mikrobiocenozy pochwy: normalizacji tła hormonalnego, wzmocnienia sił odpornościowych organizmu, poprawy pracy przewodu pokarmowego, korekcji nieprawidłowości zewnętrznych narządów płciowych.

Podczas drugiego i trzeciego etapu procedura jest taka sama dla wszystkich rodzajów bakteryjnych pochwy:

Na tych etapach stosuje się leczenie antybakteryjne. Następujące antybiotyki są najbardziej skuteczne:

• metronidazol,
• ornidazol
• świece pochwowe Betadine,
• klindamycyna.

Konieczne jest również przywrócenie normalnego składu mikroflory pochwy. Ten etap leczenia jest bardzo trudny. Aby uzyskać pozytywny wynik, stosuje się żywe kultury bakterii kwasu mlekowego. Ponadto stosowanie lokalnych form eubiotics (czopki dopochwowe) rzadko przynosi pozytywny efekt. Konieczne jest zatem stosowanie eubiotycznych działań zarówno lokalnych, jak i lokalnych.

Najczęściej stosowane takie leki z grupy eubiotics:

Czas trwania terapii jest ustalany przez ginekologa indywidualnie dla każdego pacjenta, biorąc pod uwagę wyniki pośrednich metod badawczych, a także biorąc pod uwagę dynamikę po już wykonanym leczeniu.

Skuteczność po leczeniu można ocenić dopiero po 1-1,5 miesiącach po zakończeniu pełnego cyklu leczenia. Głównym kryterium diagnostycznym dla normalizacji biochemozy pochwy jest obecność pewnej liczby i rodzaju mikroorganizmów, które określa się podczas badania bakteriologicznego wymazu z warstwy śluzowej pochwy.

Cechy leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy u kobiet w ciąży

Według statystyk co piąta ciężarna kobieta cierpi na bakteryjne zapalenie pochwy. Częstość występowania tej choroby można wytłumaczyć następującymi faktami: w czasie ciąży liczba "korzystnych" pałeczek kwasu mlekowego w kobiecej jamie pochwy jest znacznie zmniejszona. Kiedy tak się dzieje, znaczące osłabienie układu odpornościowego. W wyniku tego mikroflora pochwy nie radzi sobie z aktywnością bakterii chorobotwórczych, w wyniku czego rozwija się bakteryjne zapalenie pochwy. Podczas leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy kobiety w ciąży są przepisywane lekarstwami, których głównym składnikiem aktywnym jest metronidazol. W tym przypadku leki o działaniu lokalnym mają większy pozytywny wpływ w porównaniu z lekami o działaniu układowym. Najwygodniejszym jest przygotowanie metronidazolu w postaci żelu, który jest wprowadzany do jamy pochwy za pomocą specjalnej strzykawki. Lek ten jest przyjmowany raz dziennie w nocy przez tydzień.

Również pigułki dopochwowe z metronidazolem (Klion-D) można uznać za całkiem skuteczne. Powinny być włożone do pochwy tak głęboko, jak to możliwe przez noc przez 10 dni. Ponadto do leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy u kobiet ciężarnych stosuje się takie narzędzia, jak Metrogil, Tiberal, Ornitazole, Trichopol i tym podobne, które zawierają metronidazol w różnych dawkach. Wszystkie te narzędzia powinny być stosowane dopiero po 20-tym tygodniu ciąży, ponieważ ich wcześniejsze użycie może być niebezpieczne dla rozwijającego się płodu. Stosowanie leków przeciwdrobnoustrojowych we wczesnej ciąży może być stosowane w leczeniu bakteryjnej vaginosis tylko wtedy, gdy ta choroba stanowi poważne zagrożenie dla matki i płodu.

Oprócz środków przeciwdrobnoustrojowych do leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy u kobiet ciężarnych stosuje się eubiotyki i probiotyki. Są to leki z bakteriami Lactobacillus i Bifidumbus. Mogą być przyjmowane doustnie lub podawane w postaci douching. Leki te pomagają przywrócić normalny skład mikroflory pochwy i wyeliminować przejawy dysbiozy jelit podczas przyjmowania leków przeciwdrobnoustrojowych. Cel kompleksowej terapii bakteryjnego zapalenia pochwy u kobiet w ciąży powinien być wykonywany wyłącznie pod nadzorem lekarza ginekologa.

Douing w leczeniu bakteryjnej vaginosis

Na początkowych etapach procesu patologicznego wystarczy wykonać douching. W tym celu lepiej wziąć 2-3% roztwór kwasu borowego lub mlekowego. Procedurę przeprowadza się za pomocą małej strzykawki. Przed wprowadzeniem roztwór jest lekko rozgrzany, ale nie należy go zbytnio nagrzewać. Podawanie zaleca się codziennie co najmniej raz dziennie, a dla wyraźniejszego efektu pożądane jest dwukrotne wprowadzenie roztworów. Powodzenie tej procedury zależy w dużej mierze od terminowości spotkania. Z reguły we wczesnych stadiach, kiedy objawy kliniczne bakteryjnego zapalenia pochwy są łagodne, douching pozwala na całkowite wyleczenie. Jednak po jego wdrożeniu i usunięciu objawów nadal trzeba przejść wszystkie niezbędne badania.

Wprowadzenie leków za pomocą tamponów

Bardzo skutecznym sposobem leczenia bakteryjnej vaginosis w domu jest wprowadzenie leków w postaci tamponów. W takim przypadku bawełniany wacik należy zwilżyć w określony sposób i włożyć tak głęboko, jak to możliwe, do pochwy. Technika ta pozwala na wprowadzenie prawie wszystkich leków, na przykład kwasu mlekowego, kwasu askorbinowego, maści przeciwbakteryjnej z tinidazolem lub metronidazolem, a także pałeczek kwasu mlekowego i bifidbakterii. Czas wprowadzenia wacika musi wynosić co najmniej 15 minut.Po usunięciu tamponu nie zaleca się mycia w celu umożliwienia pracy z preparatami wprowadzanymi do pochwy. Z reguły pozytywny efekt odczuwany jest po wykonaniu 3 procedur. Jednakże, aby uzyskać dobry i trwały wynik leczenia, wskazane jest przeprowadzenie co najmniej dziesięciu zabiegów.

Wprowadzenie czopków dopochwowych i tabletek do pochwy

Jeszcze wygodniejszym sposobem leczenia bakteryjnej vaginosis w domu jest wprowadzenie do pochwy specjalnych tabletek dopochwowych lub czopków. Przy tej metodzie leczenia stosowane są takie powszechne leki jak Vaginorm, Klevazol, Metronidazole, Klion-D i tak dalej. Podczas stosowania tej metody tabletkę należy umieścić w pochwie tak głęboko, jak to możliwe. Czas stosowania tych postaci leku zależy od konkretnego leku i jest opisany w oficjalnych instrukcjach dla tego leku. Co do zasady leczenie w tym przypadku trwa od tygodnia do 10 dni. W ciągu kilku dni kobieta będzie mogła powiedzieć, czy lek pomaga jej, czy nie. Na tle stosowania tabletek dopochwowych lub czopków, swędzenie i dyskomfort w pochwie są szybko zmniejszane. Ponadto takie leczenie szybko prowadzi do eliminacji wydzieliny z pochwy.

Tradycyjne metody leczenia bakteryjnej vaginosis

Pomimo postępów tradycyjnej medycyny, współczesne kobiety nadal stosują tradycyjne metody leczenia pochwy. Z reguły leczenie środkami ludowymi jest dłuższe niż w przypadku preparatów chemicznych. Eliminuje jednak wszelkie skutki uboczne. Na tle stosowania środków ludowych kobieta będzie mogła poczuć poprawę po kilku miesiącach regularnego używania.

Douching i wprowadzenie tamponów z naparami ziołowymi:

• Napar z jagodami, kobiety greckie, brzoza, mankiety i wrotycz pospolity. Rozgniecione liście tych roślin miesza się ze sobą i wylewa przegotowaną wodę o pojemności 1 litra. Otrzymaną mieszaninę infukuje się przez co najmniej 6 godzin. Następnie, cewkę do infuzji i stosuje się do wprowadzenia tamponów dopochwowych i douching. Procedurę zaleca się codziennie co najmniej dwa razy dziennie. Z reguły jeden kubek tej ziołowej infuzji jest używany do jednego douching.
• Napar z kory dębu, piołunu, fiołków, rumianku i geranium. Zasada gotowania tego naparu jest taka sama, jak w poprzednim przepisie. Narzędzie może być stosowane w formie tamponów dopochwowych oraz w postaci douching.

Przyjmowanie naparów z roślin leczniczych w celu leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy:

• Napar korzenia Althea i Levsey, pąków sosny, lawendy, piołunu, słodkiej koniczyny i suszonych jaj. Tę mieszaninę w ilości dwóch łyżek stołowych nalewać do jednego litra przegotowanej wody. Napar będzie gotowy do odbioru po 6 godzinach. Narzędzie należy przyjmować doustnie przed posiłkami w 100 ml trzy razy dziennie. Aby osiągnąć ten efekt, zaleca się stosowanie infuzji przez trzy miesiące.
• Przepis na liście borówki brusznicy, kaliny, lawendy, babki, leuzei, wrotyczu, jemioły, pochuyny góralskiej, tymianku i rumianku. Aby uzyskać tę infuzję, postępuj zgodnie z tymi samymi zaleceniami, co w poprzednim przypadku. Zasady przyjmowania remediów są takie same jak w pierwszym przepisie.

Obejrzyj wideo: Powstawanie i objawy endometriozy (Może 2024).