Dania kukurydziane - dziedzictwo Azteków

Pitertsy, mąka kukurydziana w St. Petersburgu! Możesz go kupić w "Wstążce"!

Drogi przyjacielu! W końcu znalazłem mąkę kukurydzianą w tym północnym mieście! Teraz wszystko będzie nowe, teraz wszystko będzie kukurydza! W naszej petersburskiej hipermarketowej taśmie, gdzie, marszcząc brwi, szukałem świeżej ryby, natknąłem się na żółtą mąkę kukurydzianą! Słońce kukurydzy Azteków wzeszło, a świat pogrążył się w soczystym ciele Wielkiej Pomarańczy!

Był to mały, ale uroczysty wstęp z elementami marketingu totalitarnego, a teraz - w sprawie.

Inne zastosowania dla Cornmeal

Jak wiadomo, USA są krajem bardzo zbożowym. Jeśli spojrzeć na anglojęzyczny Internet, można zauważyć, że wiele rzeczy przygotowuje się z mąki kukurydzianej (często w połączeniu z mąką pszenną) - na przykład babeczki, naleśniki, ciasta. Kukurydza i kasza stanowią ważną część diety południowoeuropejskich narodów, zwłaszcza Bałkanów - południowych Słowian, Rumunów z Mołdawianami, Włochów. Mają też coś do nauki!

O zaletach mąki kukurydzianej

Oto kilka niesamowitych rzeczy, które o niej piszą:

Mąka kukurydziana jest przydatna w chorobach układu krążenia, zaburzeniach krążenia, niedokrwistości, chorobach dróg żółciowych, spowalnia proces starzenia, wzmacnia zęby itp. Jest to lek na nadciśnienie, wytwarza się z niego wlew wody i jest pijany zamiast leków (www).

Okazuje się, że mąka kukurydziana to bezpośrednia droga do zdrowia! Czy to z powodu kukurydzy w zachodniej Gruzji z tak wieloma długimi wątróbkami?

Więc opanuj naczynia z mąki kukurydzianej i bądź zdrowy!

Ehau.Ru - około co zrobić z mąki kukurydzianej.

Tortille z Meksyku

Gdybyśmy zaczęli mówić o Aztekach, którzy założyli Mexico City, wtedy zaczniemy uczyć się przepisów na potrawy z kukurydzianej mąki z meksykańskich tortilli. Te tortille kukurydziane są smaczne zarówno same, jak i jako podstawa wielu potraw meksykańskich. Do prawdziwych tortilli potrzebujesz otwartego ognia i specjalnej glinianej patelni. Ale doskonale poradzimy sobie z nimi i na zwykłej patelni.

• Cornmeal (półtora szklanki)
• Woda (pół szklanki)
• Margaryna (50 g)
• Sól

Gotowanie:

Drobno posiekaj margarynę za pomocą noża. Przesiać mąkę i dodać do margaryny, jest - szczypta soli. Wbij margarynę z mąką do miękiszu i, stopniowo wlewając do wody, zagniataj ciasto. Podzielić ciasto na kilka części (w zależności od liczby przyszłych płaskich ciast), przykryć ręcznikiem i pozostawić na piętnaście minut. Następnie z ciasta rozwałkuj cienkie okrągłe tortille i usmaż je po obu stronach na suchej (bez oleju!) Gorącej patelni. Tortille są gotowe! Mogą jeść zamiast chleba, ale możesz iść dalej i gotować ...

Na bazie tortilli można przygotować tostados - te same tortille z mąki, ale smażone na maśle. Jeśli włożysz farsz między dwie tortille, posyp je serem i usmażysz na oleju, rezultatem będzie quesadilla. A jeśli tortilla przewali się do tuby, danie będzie już nazywane burrito. Zabawne. Czyż nie? Ale tylko Meksykanie są tacy zabawni. I na przykład w Gruzji przygotowują bardziej "lakoniczne" tortille kukurydziane.

Mchadi z Gruzji

Przepisy mchadi i tortille są bardzo podobne, ale wciąż są to różne potrawy. Jeśli interesujące jest "wyczuć różnicę", przygotuj obie opcje i porównaj.

• Kukurydza (3 szklanki)
• Masło (50 g)
• Woda (półtora szklanki)
• Sól

Do przesianej mąki dodaj kawałek masła, szczyptę soli i, dodając wodę, zagnieść miękkie i lekko lepkie ciasto. W wilgotnych dłoniach formujemy podłużne placki z ciasta, które nakładamy na rozgrzaną patelnię i pieczemy w piekarniku.Ten sposób gotowania mchadi jest najbliżej wypieku w tradycyjnych kamiennych patelniach "ketsi". Ale wiele gospodyń domowych smaży Mchadi na patelni z olejem roślinnym (jak zwykłe hamburgery). Podawaj te tortille z serem (najlepiej z Imeretian lub Suluguni).

Polenta z Włoch

W zasadzie polenta to pożywna i smaczna owsianka, która pierwotnie uważana była za żywność dla ubogich. Ale z biegiem czasu "przeszło" i lepiej od Włochów, a zresztą wciąż "uszlachetnionych". Przepisy Polenty różnią się głównie dodatkami. Przygotowuje się go z serem, warzywami, grzybami, owocami morza, mięsem mielonym. Aby rozpocząć, spróbuj zrobić polentę z serem.

• Kukurydza (350 g)
• Woda (600 ml)
• Mleko (400 ml)
• Masło (150 g)
• Ser (200 g)
• Ząbek czosnku
• Kawałek czerstwego chleba
• Zieleń

Przygotuj się na ser polenta (tarty) i masło czosnkowe. Na koniec roztopiamy masło na patelni i smażymy w nim zmielone ząbki czosnku. W przypadku polenty przyjmujemy tylko doniczkę o grubym dnie. Woda i mleko wlewa się do rondla i gotuje. Następnie dodajemy zmiażdżony chleb i, ciągle mieszając, wylewamy całą mąkę. Gotuj na małym ogniu, nie zatrzymując się, aby przeszkadzać (wygodniej jest zrobić to drewnianą szpachelką). Gotuj polenta przez około piętnaście minut, dodaj tarty ser. Dodaj małe porcje, czekając, aż cały ser rozpuści się w owsiance. Na samym końcu wlej olej czosnkowy i zdejmij patelnię z ognia. Podawane z zieleniną.

Cornbread from America (autor: Stephen King)

Czy jesteś zaskoczony? Nie, oczywiście sam mistrz literackich horrorów nie wymyślił tego przepisu i nawet go nigdzie nie opublikował. Ale w jego pracach często wymienia się chleb kukurydziany. Pamiętasz Zieloną Mile? I chleb kukurydziany, który bohater Tom Hanks rozegrał czarnego olbrzyma? I na pewno ten chleb został przygotowany zgodnie z tradycyjną receptą, która jest bardzo ceniona dla wszystkich gospodyń domowych z południowoamerykańskich stanów.

• Mąka kukurydziana
• Szklanka kwaśnego mleka
• Łyżka cukru
• Niepełna szklanka wody
• Jajko
• Masło (2 łyżki)
• Ciasto do pieczenia (torba)
• Sól
• Soda oczyszczona (ćwierć łyżeczki)

Gotowanie:

Wcześniej włączamy piekarnik i umieszczamy w nim pusty patelnię z grubym dnem (niech się rozgrzeją). Tymczasem wlej do miski łyżkę stołową mąki i zalej nią wrzątkiem (szklanka niekompletna). Pokonując warzoną mąkę trzepaczką, dodaj do niej kwaśne mleko (kefir, jogurt) i jajko. W innej misce wymieszaj pozostałą mąkę, cukier, sól, sodę i proszek do pieczenia i wlej ją do ciekłej mieszanki. Zagnieść ciasto (trzepaczka lub widelec, ale nie mikserem), aby rozpuścić wszystkie grudki.

Wycieramy patelnię z piekarnika i masujemy na niej masło. Wlać olej do ciasta, a resztkami wysmarować całą patelnię. Wymieszaj ponownie ciasto i wlej do formy. Pieczemy minuty dwudziestej trzydzieści. Chęć chleba określa złota skorupa i moment, w którym zaczyna się oddalać od ścian patelni.

Pikantne dodatki i dodatki (czerwona papryka, szafran, czosnek, tosty, wędzone mięso, ser itd.) Dodaje się do ciasta tuż przed wlaniem do formy.

Ogólnie, mąka kukurydziana jest uważana za dietetyczny i użyteczny produkt. Nic dziwnego, że przepisy potraw z niej są tak "wielonarodowe". Więc nie przechodźcie, widząc na blacie worka z suplementami kukurydzy. Postaraj się jako odkrywca kultury starożytnych Azteków, którzy nie tylko kochali zboże, ale także czcili je, nazywając je swoim złotym słońcem.

Cornmeal Flapjacks - Przepis

• mąka kukurydziana - 300 g,
• mąka pszenna - 80 g,
• ciepła woda - 150 ml,
• jajo kurze (duże) - 1 szt.,
• sól - 0,5 łyżeczki,
• świeży tłuszcz - 50-70 g.

W misce z mąką kukurydzianą zalać ciepłą wodą pitną, zamieszać, przykryć i odstawić na około 35-40 minut.Teraz wkładamy kurze do miski, tu przesiewamy mąkę pszenną, posypujemy całą solą i zagniatamy gęste ciasto. Zrobić z niego kiełbasę i pokroić ją na niezbyt duże koła, które następnie lekko dociśnięto i otrzymujemy schludne ciastka. Dno podgrzewanej teflonowej patelni jest bogato pokryte kawałkiem dobrego, świeżego tłuszczu. Umieszczamy tu ciastka i, zmniejszając ogień do minimum, pieczemy je pod zamkniętą pokrywką, nie zapominając, aby je obrócić, tworząc złotą skórkę.

Cornmeal Cookies - Recipe

• Mąka kukurydziana (mielenie) - 220 g,
• skrobia ziemniaczana - 3 łyżeczki,
• mąka pszenna - 70 g,
• jaja kurze - 3 szt.,
• cukier granulowany - 110 g,
• margaryna - 50 g,
• masło - 50 g

Stopiamy masło razem z margaryną w kuchence mikrofalowej i wkładamy do pojemnika z jajami, które wstępnie mielimy (do białego) z cukrem. Ubij wszystko trzepaczką i wlej do miski z dwoma rodzajami mąki i skrobi ziemniaczanej połączonymi ze sobą. Zaczynamy od zagniatania ciasta i dostaniemy na wyjściu elastyczną, gładką grudkę. Delikatnie zwiń go drewnianym wałkiem do ciasta i za pomocą specjalnych foremek wciskamy ciasteczka, które następnie przenosimy do blachy do pieczenia pokrytej pergaminem. Pieczemy te cudowne ciasteczka w piekarniku, podgrzewane do temperatury 200 stopni przez nie więcej niż 25 minut.

Przepis na ciasto kukurydziane

• mąka pszenna - 130 g,
• mąka kukurydziana - 230 g,
• gotowane mleko - 2/3 art.,
• jajo kurze - 1 szt.,
• czysty cukier - 100 g,
• proszek do pieczenia - 2 łyżeczki,
• olej roślinny - 2 łyżki. łyżki.

Mąka kukurydziana łączy się w jednej głębokiej misce z mąką pszenną i przy ich mieszaniu dodaje się proszek do pieczenia. W ciepłym, gotowanym mleku wymieszaj wymaganą ilość cukru aż do całkowitego rozpuszczenia. Następnie dodajemy jajko, potrząsamy nim i wlewamy do miski z przygotowanymi suchymi składnikami. Szybko wszystko wymieszaj i przenieś ciasto do głębokiej, naoliwionej formy. Odsłaniamy je w środku piekarnika rozgrzanego do 195 stopni, a po 30 minutach wyciągamy z niego pachnące ciasto.

Eksperymentuj i gotuj z mąki kukurydzianej wspaniałe dania, które zachwycą wszystkich członków Twojej rodziny!

Jak powstał?

Historia meksykańskich potraw narodowych to połączenie hiszpańskich innowacji i starożytnych tradycji indyjskich. Przed przybyciem konkwistadorów w XVI wieku ziemia Meksyku była zamieszkana przez Majów, Azteków i inne plemiona. Oczywiście nie mieli międzynarodowego handlu, więc zjedli tylko to, co dała im lokalna natura. Ale nawet mając to na uwadze, rdzenna ludność miała coś, co zaskoczyło nieproszonych gości.

Tropikalny i subtropikalny klimat tych ziem posiadał urodzajne uprawy, z których Indianie z powodzeniem korzystali. Pomidory, słodkie ziemniaki, papryka, kaktusy, dynie i inne warzywa i warzywa korzeniowe były tutaj szeroko stosowane. Kukurydza była dumą i szczególną miłością miejscowych, jedli to na surowo i gotowali, z mąki, płatków zbożowych i gęstych napojów. Hiszpański kronikarz Vazquez zapisał w swoim: "... wszystko, co robią i co mówią, jest związane z kukurydzą". Dzisiaj kukurydza pozostaje głównym składnikiem kuchni narodowej dla Meksykanów.

Jedzenie było i pozostaje głównie wegetariańskie, chociaż mięso nie jest całkowicie wykluczone. Tubylcy polowali na wszystko, co mogło się poruszać: pancerniki, iguany, małpy, oposy, manaty, tapiry - wszystko to stało się trofeum Azteków i Majów. W większości przypadków udomowiano jedynie ptaki, w tym indyki, bażanty i gołębie. Indianie również wychowywali gładkie włosy do jedzenia. Jednak mięso było spożywane tylko w święta lub poświęcane nienasyconym bogom.

Co ciekawe, wraz z bogami, pierwsi Meksykanie uwielbiali jeść ludzkie mięso. Ale tylko najwyższe stopnie były godne takiej przyjemności: przywódcy, kapłani, autorytatywni wojownicy. Zwykli ludzie nie lubili kanibalizmu, ponieważ po prostu uważano ich za niegodnych.Ludzkie życie było tak ważne i cenne, że tylko ono mogło stać się dobrym "darem" dla bogów.

Mizerną konsumpcję mięsa uzupełniono połowami. Tutaj Hiszpanie mogli po raz pierwszy spróbować nieprzyjemnego aksolotla, pasztetów spiruliny, gotowanych małych raków z lokalnych rzek. Ponadto smak gastronomiczny obejmował owady: robaki Agave, świerszcze, mrówki i "najbardziej czułe" larwy wszelkich żywych stworzeń. Tradycja konsumpcji owadów została dziś zachowana w niektórych regionach Meksyku.

Poza tym, Indianie byli w stanie poradzić sobie z ostrą papryką i innymi przyprawami. Specjalnym znaleziskiem dla konkwistadorów była fasola kakaowa, którą Aztekowie i Majowie umiejętnie przekształcili w gorący napój popularny dzisiaj. Kronikarz napisał notatkę o kakao: "Napój jest przeciwieństwem dla tych, którzy nie są do tego przyzwyczajeni ... i doskonali dla tych, którzy piją ją regularnie".

Sami zdobywcy przyczynili się także do kultury gastronomicznej miejscowej ludności. Wraz z nimi przywieźli bydło, świnie, wino i ospę, które zdziesiątkowały wielu rdzennych mieszkańców. Jednak nawet tak niewielki wkład pozostawił swój ślad w kuchni narodowej. W przygotowaniu potraw zaczęto używać wieprzowiny i jagnięciny, a produkty z nich: kiełbasy, wędzonki, czasem smalcu. Pierwsi Meksykanie szczególnie lubili mleko. Nauczyli się tego od Hiszpanów przy produkcji serów, bez których ich nowoczesna kuchnia wydaje się być malutka.

Kuchnia meksykańska już dziś

Wraz z nadejściem Europejczyków mieszkańcy Meksyku dowiedzieli się o czerwonym mięsie i produktach mlecznych, a wino i ocet należały do ​​"prezentów". Z biegiem czasu Hiszpania, która skolonizowała kraj, przynosiła coraz więcej nowych produktów, które zaczęto wykorzystywać również do lokalnej kuchni. Meksyk nie "pozostał niewdzięczny", a Europa najpierw wypróbowała orzeszki ziemne, czekoladę, pomidory, wanilię i inne produkty, które można było uznać za hołd.

Pomimo wszystkich innowacji, współczesni Meksykanie starają się zachować swoje gastronomiczne dziedzictwo. Większość dań składa się z tych samych składników, które zostały użyte przed kolonizacją. Nawet metody gotowania pozostały w większości niezmienione. Meksykanie, nawiasem mówiąc, byli jednymi z pierwszych, którzy nauczyli się gotować jedzenie dla pary: nalali trochę wody do specjalnego garnka, zrobili kukurydzę z gałęzi i liści kukurydzy i położyli na niej żywność.

Obecnie lokalne kawiarnie i restauracje używają niewielkiej listy produktów, ale znają wiele opcji ich łączenia. Spośród składników tutaj nadal są popularne: kukurydza, pomidory, pikantne jalapeno, mięso mielone - i więcej niż to "mucacho" nie potrzebuje niczego. To szklanka mezcalu lub tequili. Drugim pod względem popularności produktem są fasole, w zależności od regionu, w którym używają białego, kolorowego lub czarnego. Ziarna są uważane za lojalną alternatywę dla pikantnych potraw, zwykle podawane są po prostu z solą lub przyprawami.

Mówiąc o kuchni narodowej Meksyku, warto wspomnieć o ostrym pieprzu. Tutaj najczęściej używaną nazwą jest chili, a mianowicie nazwa, a nie rodzaj pieprzu. Pod tym imieniem meksykański oznacza paprykę, rodzaj synonimu piekielnie pieprznego. Również tutaj słychać określenie "chipotl", to ten sam pieprz, ale w formie wędzonej lub suszonej. Miejscowi ludzie nauczyli się tego leczenia dawno temu, ponieważ palenie lub suszenie pozwala na zachowanie ulubionej przyprawy przez cały rok.

Ostre tutaj jest używane we wszystkich przypadkach. Dodawany jest do pierwszych dań, niekoniecznie do drugiego, czasem nawet do gorących napojów i deserów. Pomimo faktu, że Meksyk dał światu kakao i kukurydzę, jest to papryczka z pieprzem i kukurydziane potrawy meksykańskie. Ten, nawiasem mówiąc, zasługuje na osobny rozdział.

Nauczywszy się produkować mąkę z kukurydzy, pierwsi Meksykanie natychmiast nauczyli się jej używać. Dzisiaj najpopularniejszą formą jedzenia jest tutaj uważana za surowe naleśnik - tortilla - z ciasta kukurydzianego lub pszennego z wszelkiego rodzaju nadzieniami.Tak jak w czasach starożytnych, gotuje się go głównie na otwartym ogniu bez użycia oleju.

Ten naleśnik pakowany jest na różne sposoby i wypełniany różnymi sposobami, w zależności od tego wyróżnia się najpopularniejsze rodzaje takich płaskich ciastek:

• burrito - koperta z tortilli z dowolnym nadzieniem,
• enchilady to małe rurki, przygotowane głównie z serem i pomidorami,
• chimichangi - koperta z fasolą i mięsem mielonym smażona w głębokim tłuszczu lub na patelni, wylewana na sos serowy,
• quesadilla - meksykańskie kanapki, zrobione z dwóch płaskich chlebków i wszelkich nadzień, podawane z sosem serowym,
• tacos - przekąska przygotowana ze złożonego ciasta i dowolnego nadzienia,
• tostados - danie przypominające pizzę. Na tortilli kukurydzianej ułożyć farsz z mięsa, fasoli, sera, jaj,
• tamales - tortilla z nadzieniem, gotowana na parze w liściu kukurydzy.

Wszystkie płaskie ciastka mogą mieć różną grubość, na przykład burritos są cienkie, jak chleb pita, a tacos są wykonane z gęstego tortilla-podobnego ciasta. Pamiętaj, aby podawać z takimi sosami sosy, specjalne miejsce, wśród których jest guacamole. To tradycyjny makaron z awokado, pomidorów i soku z limonki. Jednak każda szanująca się meksykańska gospodyni ma swoje sekrety do robienia tego sosu. Może być stosowany jako nadzienie lub zjedzony z innymi potrawami, takimi jak sos.

Poza pastą z awokado Meksyk stał się sławny dzięki swoim ulubionym - pikantnym sosom. Salsa uważana jest za główne dziedzictwo gastronomiczne kraju, "salsa" jest tłumaczona jako "sos". Ten płonący dodatek można spożywać z mięsem, ciastami, fasolą, dodawać do zup. Ci, którzy chcą zapoznać się z kuchnią starożytnych Azteków, powinni zacząć od salsy.

Przepis Salsa

Składniki:

• 4-6 chilli,
• 3-4 duże pomidory
• cebula - 1 szt.,
• sok z cytryny - 2 łyżeczki,
• sól - 2 łyżeczki.

Proces gotowania jest bardzo prosty. Pierwszą rzeczą, którą musisz oczyścić z pomidorów ze skóry, aby to zrobić, najpierw zalać je wrzącą wodą, a następnie usunąć górną warstwę. Wszystkie składniki miesza się w blenderze, dodaje sól i sok z cytryny. Jeśli sos jest bardzo gęsty, możesz go rozcieńczyć kilkoma łyżeczkami wody. Oprócz klasycznej aplikacji doskonale nadaje się do smażonych lub pieczonych ziemniaków, steków, skrzydełka z kurczaka.

Jeśli nauczysz się robić salsę, możesz zamienić dowolne danie na meksykańskie. To samo dotyczy guacamole: zwykłe tosty lub naleśniki zamieniają się w egzotyczną przekąskę. A na świątecznym stole, takie danie dodaje także jaskrawych kolorów. Najlepiej połączyć z tradycyjnymi chipsami tortilla - nachos.

Dziś w wielu supermarketach i u nas możesz kupić tortillę, a możesz wypełnić ją prawdziwym meksykańskim nadzieniem na ramieniu, nawet dla początkującego szefa kuchni. Na przykład popularny w Meksyku i innych krajach przystawkę "Chile". Pomimo nazwy jest nie tylko ostry i może składać się z dowolnej kombinacji składników. Ogólnie rzecz biorąc, o kombinacjach, Meksykanie nie zawracają sobie głowy i wkładają do swoich ulubionych płaskich ciast wszystko, co "wypada z lodówki".

Chili con carne - przepis na leniwych

• sos pomidorowy - 500 g,
• mielona wołowina - 500 g,
• fasola konserwowa - 1 puszka,
• łuk - 1 głowa,
• kukurydza w puszkach - 200 g,
• wszelkie przyprawy do smaku.

Najpierw usmaż cebulę w oleju roślinnym. Gdy stanie się przezroczysty, polej go mieloną wołowiną, wszystko ułóż na sucho i gotuj na średnim ogniu przez 10 minut. Następnie dodaj wszystkie pozostałe składniki do mięsa. Sos pomidorowy jest lepszy do ostrego, można użyć keczupu z chili. Gotować przez kolejne 15 minut i podawać na gorąco z tortillami lub nachos.

Napoje i desery

Szczególną niszę w kuchni narodowej Meksyku zajmują słodycze i tradycyjne drinki. Tak więc wśród deserów słodki chleb Rosca de Reyes stał się bardzo popularny, choć nazywane jest również ciastkiem i ciastem. Ten deser wygląda jak wielki pączek zrobiony z przewiewnego słodkiego ciasta. Jest przygotowywany w Dniu Trzech Króli - święta religijnego, które Meksykanie bardzo szanują.Tradycja jedzenia tego ciasta jest również niezwykła.

Wewnątrz pieczenia umieszczono małą figurkę dziecka, symbolizującą Chrystusa. Ten, kto ją znalazł, podaruje wszystkim gościom tamale podczas następnych wakacji. Również w nim znajdziesz pierścionek, co oznacza - czekaj na ślub. Panie boją się, że dostaną naparstek, co oznacza: być sobą, jak solterona (od hiszpańskiego "Stara panna").

Od tradycyjnych słodyczy możesz spróbować niecodziennych cukierków w postaci małych czaszek ("Calaveras de Azucar"), które są rozrzucone na ladach w Dzień Zmarłych. Meksykanie uwielbiają także piernik z mąki kukurydzianej, ozdobiony wielobarwną melasą. Słodycze są wykonane z mango, guawy, kaktusów, orzechów i oczywiście mąki kukurydzianej.

Kakao i gorąca czekolada są nadal popularne tutaj. Kawa została dodana do nich w nowoczesnym Meksyku. Aby poczuć smak meksykańskiej kultury w domu, konieczne jest dodanie ostrego pieprzu, wanilii i cynamonu do zwykłego kakao w mleku lub wodzie. Miłośnicy kawy mogą zrobić ulubiony napój w Turku z melasą i cynamonem - kawa stała się meksykańska.

Napoje alkoholowe nie są ograniczone do tequili. Na przykład, meskal jest napojem alkoholowym bardzo podobnym do tequili, jest destylowany raz, w przeciwieństwie do tequili, która jest "wygnana" dwa razy. Kolejną różnicą jest to, że przygotowując mezcal agawa jest najpierw trochę upieczona, co daje kolejny cień napoju. Pomimo powszechnej tradycji picia tequili z wapnem i solą, Meksykanie twierdzą, że jest to oznaką złego napoju. Jakość tequili jest dobra i bez przekąsek.

Kolejnym klasycznym meksykańskim napojem jest pulque, które również jest odziedziczone po Aztekach. Ten sfermentowany, nie destylowany sok z agawy wygląda jak słodkie piwo. Indianie nazywali to "krwią bogów" i tylko kapłani, przywódca, starcy i ciężarne mogli pić. Dziś w Meksyku każdy może spróbować, jedząc melon lub papaję. Z "rodziny piwnej" piwo "Corona" stało się znane na całym świecie, przy okazji, jest również zwyczajowo pić bez zwykłej porcji limonki. Kiedy już to zrobiono, po prostu do dezynfekcji.

Błogosławiony klimat zapewnia produktywne rolnictwo w Meksyku. Dlatego kuchnia tego kraju opiera się na świeżych i naturalnych produktach. I takie światowe "choroby" jak hamburgery, słodkie bary i inne fast foody, po prostu się tu nie zakorzeniły. Doskonały przykład dla wszystkich innych!

Święta Edytuj

Istnieje wiele źródeł informujących o świętach Azteków oraz związanych z nimi bankietach i ceremoniach. Przed rozpoczęciem posiłku służba podarowała gościom fajkę aromatycznego tytoniu, a czasem kwiaty, którymi goście mogli wytrzeć głowy, ręce i szyję. Przed posiłkiem każdy z gości upuścił trochę jedzenia na ziemię jako ofiarę dla boga Tlaltekutli. Ponieważ waleczność wojskowa była wysoko ceniona wśród Azteków, ruchy żołnierzy podczas bitwy były naśladowane przy stole. Palące fajki i kwiaty zostały przekazane przez lewą rękę służącego po prawej ręce gościa, a popielniczki przymocowane do fajki zostały przeniesione z prawej ręki sługi na lewą rękę gościa. Było to naśladowanie procesu, w którym wojownik otrzymywał atlatlowy miecz, rzutki i tarczę. Kwiaty, które były rozdawane przy stole, miały różne nazwy w zależności od celu, w jakim zostały rozdane: kwiaty mieczy przekazywane z lewej strony na prawą tarcza kwiatów - z prawej strony na lewo. Podczas posiłku goście trzymali swoje osobiste miski wypełnione sosami do zanurzenia w nim jedzenia, pośrodku prawej dłoni, a następnie zanurzali w nim torty lub ciasteczka (które były karmione z koszy) lewą ręką. Jedzenie zakończyło się serwowaniem czekolady, które często podawano w pojemniku, który wyglądał jak kielich z dyni z dyni, wraz z kijem do łomotania i mieszania.

Mężczyźni i kobiety jedli osobno na bankietach i choć nie było to całkiem jasne, na podstawie niektórych źródeł przyjęto, że tylko mężczyźni pili czekoladę.Kobiety często piły solone (kukurydziana zawiesina drobno zmielonej kukurydzy) lub niektóre rodzaje pulque. Bogaci właściciele domów często mieli okazję przyjmować gości, urządzając im miejsca siedzące w pokoju wokół dużego otwartego dziedzińca, podobnego do karawanseraju bliskowschodniego ("Khan" w języku tureckim), w którym wyżsi urzędnicy wojskowi z gości wykonywali rytualne tańce. Wakacje zaczęły się o północy, a niektórzy goście pili czekoladę i zjadali grzyby halucynogenne, a następnie opowiadali innym gościom o swoich wrażeniach i wizjach. Przed świtem rozpoczął się śpiew, a ofiary bogom zostały spalone i pochowane na dziedzińcu, aby zapewnić szczęście dzieciom właścicieli domu. O świcie pozostałe kwiaty, fujarki i jedzenie zostały rozdane starcom i biednym, którzy zostali zaproszeni na ucztę lub do służby. Podobnie jak we wszystkich innych aspektach życia, Aztekowie podkreślali dwoistą naturę wszystkich rzeczy, a pod koniec uczty gospodarz musiał być ostrzeżony przez starszych gości swojej własnej śmiertelności i że nie powinien wznosić się ponad innych w swojej dumie.

Głównymi metodami gotowania były gotowanie lub unoszenie się w dwuręcznych glinianych garnkach lub słoikach xoctli w języku nahuatl, który tłumaczy się na hiszpański jako olla (kocioł). Ten garnek był pełen jedzenia i ogrzewany nad ogniem. Może być również używany do gotowania na parze: garnek wylewa się z niewielką ilością wody, a następnie wkłada się do niego, owinięte w łuski kukurydzy, lekką konstrukcję gałęzi na środku kotła. W doniesieniach hiszpańskich kronikarzy jest kilka raportów o smażeniu, ale jedyny specyficzny rodzaj smażenia, który wydaje się mieć coś wspólnego z gotowaniem, był związany z produkcją syropu, a nie z przygotowaniem tłustych potraw. Potwierdza to fakt, że nie ma dowodów na produkcję olejów roślinnych na dużą skalę przez Azteków, a także przez fakt, że archeolodzy nie znaleźli żadnych naczyń kulinarnych nadających się do smażenia.

Głównymi potrawami były flapjacks, tamale, kasseroli (gulasze) i sosy, które były obok nich. Chili i sól były powszechne wszędzie, a najbardziej podstawowym jedzeniem, z reguły, był tylko chleb, który był zanurzony w papryce chili, uprzednio zmielony w moździerzu z niewielką ilością wody. Ciasto może być używane do owijania mięsa, czasem nawet całych indyków, przed gotowaniem. W dużych osadach i miastach Azteku znajdowali się sprzedawcy, którzy zajmowali się handlem ulicznym wszelkimi rodzajami żywności, zaspokajając potrzeby żywieniowe zarówno bogatych, jak i biednych. Oprócz składników i gotowanego jedzenia, można było kupić wszystkie możliwe rodzaje atoli - albo aby ugasić pragnienie, albo jako szybki posiłek w postaci płynnej.

Podstawowe produkty Azteków zawierały kukurydzę, fasolę i dynie, do których często dodawano papryki chili i pomidory - ważne składniki kuchni meksykańskiej do dnia dzisiejszego. Aztekowie zbierali acosila (raki meksykańskie), małe i duże krewetki jeziora Texcoco, a także glony spiruliny, z których wytwarzano rodzaj ciasta bogatego we flawonoidy. Chociaż kuchnia Azteków była głównie wegetariańska, Aztekowie zjadali owady, takie jak świerszcze, robaki Agave, mrówki, różne larwy owadów i tak dalej. Owady mają wyższą zawartość białka niż mięso, a nawet teraz są uważane za przysmak w niektórych regionach Meksyku.

Zboża Edytuj

Kukurydza była najważniejszym pożywieniem Azteków. Był spożywany podczas każdego posiłku przez wszystkie klasy społeczne i odgrywał główną rolę w mitologii Azteków. Dla niektórych z pierwszych Europejczyków w Ameryce Aztekowie opisali kukurydzę jako "klejnot, nasze ciało, nasze kości".Był reprezentowany przez ogromną liczbę odmian o różnych rozmiarach, kształtach i kolorach: żółty, czerwonawy, biały z paskami innych kolorów, czarny z plamami lub bez i niebieskawy, który był uważany za szczególnie cenny. Istnieje również wiele innych lokalnych i regionalnych odmian roślin, ale niewiele zostało opisanych. Kukurydza była szanowana do tego stopnia, że ​​kobiety dmuchały na kukurydzę przed włożeniem jej na patelnię, aby nie bała się ognia, a jakakolwiek część kolby kukurydzy, która przypadkowo spadła na ziemię, wzrosła i nie została zmarnowana.

Proces został wywołany nixtamization, był używany w całej Ameryce, gdzie kukurydza była podstawą żywienia. To słowo jest połączeniem słów nahuatańskich. nextli (popiół) i tamalli (nieformowane ciasto kukurydziane - Tamala), a ten proces jest nadal w użyciu do dziś. Suche ziarna kukurydzy moczono i przygotowywano w roztworze alkalicznym - zwykle w wodzie wapiennej. To uwalnia owocnik, zewnętrzną skorupę nasion i ułatwia mielenie kukurydzy. Proces ten przekształca kukurydzę z prostego źródła węglowodanów w znacznie pełniejsze źródło składników odżywczych, zwiększając ilość wapnia, żelaza, miedzi, cynku dodawanego przez alkalid lub naczynie stosowane w procesie gotowania, oraz kwas nikotynowy, ryboflawinę i więcej białek jest obecny w kukurydzy, ale nie trawiony przez ludzi, ale staje się dostępny do asymilacji w wyniku tego procesu. Spowolnienie wzrostu niektórych mykotoksyn (toksycznych grzybów) rosnących na kukurydzy jest kolejną zaletą braku sterylizacji. Jeśli przetworzona kukurydza, nistamalupozwalają na fermentację, zostaną uwolnione nowe składniki odżywcze, w tym aminokwasy, takie jak lizyna i tryptofan. Wraz z fasolą, warzywami, owocami, chili i solą, nixtamized corn był w stanie stworzyć kompletną i odżywczo satysfakcjonującą dietę bez potrzeby białka zwierzęcego.

Przyprawy Edytuj

Aztek był dostępny z dużą ilością ziół i przypraw jako przyprawy do żywności. Do najważniejszych z nich należą papryczki chili z szerokiej gamy gatunków i odmian, z których niektóre zostały udomowione, ale większość z nich jest dzika. Wśród nich była duża różnorodność pod względem siły ostrości i smaku, w zależności od ilości zawartej kapsaicyny: niektóre z nich były miękkie, a inne bardzo pikantne i ostre. Chili jest często suszone i mielone do przechowywania, a następnie do gotowania, niektóre z nich wcześniej smażono, aby nadać jemu inny smak. Smaki różniły się znacznie między gatunkami, w tym słodkim, owocowym, ziemistym, dymnym i ognistym.

Rodzime gatunki roślin stosowane jako przyprawy smakowe są podobne do przypraw Starego Świata, które często były bardziej dostępne w kulinarnym po hiszpańskim podboju na Aztekach. Eringium wonny (colantro), czyli kolendra meksykańska, nadał potrawie znacznie silniejszy smak niż jego odpowiednik ze Starego Świata, kolendrę, a jej liście były znacznie łatwiejsze do wyschnięcia. Lippia graveolens (Meksykańskie oregano) i anyż meksykański nadają potrawom smak przypominający śródziemnomorskie odpowiedniki, podczas gdy ziele angielskie ma smak będący krzyżówką gałki muszkatołowej, goździków i cynamonu. Biały cynamon (kora) miał delikatny, delikatny smak, który mógłby ułatwić jedzenie z bardziej pikantnym cynamonem cedymskim w nowoczesnej kuchni meksykańskiej. Mniejsze, ale podobne dzikie rośliny, takie jak cebula i inne południowe gatunki cebuli, a także pachnące liście czosnku, mogły być uprawiane przed pojawieniem się cebuli i czosnku w Ameryce.Inne przyprawy dostępne dla Azteków to mezkito, wanilia, annatto, meksykańska herbata, hoja santa, kwiat popcornu, liście awokado i wiele innych rodzimych roślin.

Wiele różnych napojów alkoholowych zostało wyprodukowanych przez Azteków ze sfermentowanej kukurydzy, miodu, ananasa, kaktusów, owoców i innych roślin. Najczęściej spotykany z tych napojów był octli (oktli), który został zrobiony z soku z agawy. Dziś jest znany jako pulke (termin antilles). Był używany przez przedstawicieli wszystkich klas, chociaż niektórzy znaczący ludzie wprowadzili modę, by nie pić tak skromnego drinka. Picie jako regularne spożywanie napojów alkoholowych jako takie było tolerowane w społeczeństwie, aw niektórych przypadkach jest dopuszczalne nawet dla dzieci, ale zabrania się upijania się przed stanem zatrucia alkoholowego. Kara za to może być bardzo trudna, a dla przedstawicieli elity - bardziej rygorystyczna. Po pierwszym takim naruszeniu prawa, plebejusz został ukarany przez zniszczenie jego domu i wysłanie go do życia w polu jak zwierzę. W tym samym czasie, znaczący ludzie, z reguły, nie otrzymali drugiej szansy i mogli zostać straceni za to, że zostali złapani w stanie odurzenia. Pijaństwo, do wszystkich pozorów, było postrzegane jako bardziej tolerancyjne, gdy starsi ludzie pili, chociaż źródła różnią się dokładnością wiek miłosierdzia. Surowość prawa nie zapobiegła występowaniu ogromnej liczby tragicznych przypadków u szlachcica, który stał się alkoholikiem i pił, doprowadzając się do nędzy, nędzy i przedwczesnej śmierci.

Atollie Edytuj

Atoll, płynna papka kukurydziana, stanowił znaczną ilość dziennych kalorii zużywanych przez Azteków. Główną receptą na wytwarzanie atoli było osiem części wody i sześć części kukurydzy w wapiennej wodzie, w której była przygotowywana, aż zmiękczono, a następnie zmielono. Następnie mieszaninę gotowano, aż zgęstniało. Występowały różne warianty atoli: nazwano mieszaninę 1/10 syropu z agawy nequatolli, otrzymano papryczkę chili, sól i pomidory iztac atolliPozwalając na kwaśne posypanie ciasta kukurydzianego przez 4-5 dni, a następnie dodanie świeżego ciasta z dodatkiem papryki chili i soli, można zrobić xocoatolli. Można również dodać fasolę, pieczone tortille z pokrojoną skórką, kukurydzę tostową, chia, amarant i miód, a następnie danie pinollifaktycznie, kukurydzę prażoną na ziemi, którą przewożono w torbach podróżnych i którą można było zmieszać z wodą po drodze fast food.

Edycja kakao

Kakao miało ogromne symboliczne znaczenie w kuchni azteckiej. Był to rzadki luksus i towary importowane, które nie były uprawiane na terytorium imperium Azteków, ale zostały dostarczone z Ameryki Środkowej, obszarów nowoczesnej Gwatemali i południowego Meksyku (półwysep Jukatan). Nie ma szczegółowego opisu, w jaki sposób przygotowano twardą skorupę ziarna kakaowego, ale istnieje wiele wskazań, że została zjedzona w takiej czy innej formie. Ziarno kakaowe było jednym z najcenniejszych dóbr i mogło być użyte jako forma płatności, chociaż koszt był nieco niski: 80-100 ziaren wystarczyło, by kupić mały płaszcz lub pełny strumień świeżej wody, jeśli mówimy o mieszkańcach słonych jezior wokół Tenochtittlan . Jednak ziarna były często fałszywe: puste muszle były wypełnione gruzem lub brudem.

Kakao było najczęściej używane jako xocolatl (gorzka woda - stąd pochodzenie słowa czekolada), napój wojowników i szlachty. Uważano ją za potężny środek odurzający i to, co powinno być pijane z wielką powagą i powagą, co zostało opisane jako coś, co "nie pije bezmyślnie", jak napisał hiszpański kronikarz Sahagun. Czekoladę przygotowywano na wiele sposobów, a większość z nich sugerowała mieszanie ciepłej lub ciepłej wody z grzankami i mielonymi ziarnami kakaowymi, kukurydzą i dowolną liczbą przypraw, takich jak papryka chili, miód, wanilia i różne przyprawy. Wszystkie te składniki zostały zmieszane i zepchnięte ze specjalnie zaprojektowanym kijem lub spienione przez polewanie czekolady z jednego naczynia do drugiego. Jeśli kakao było wysokiej jakości, dało ono całą czapkę z białej piany.Górna część tej pianki została usunięta, napój następnie spieniony w celu uzyskania nowej pianki, która również została usunięta, a następnie umieszczona w górnej części napoju wraz z inną pianką przed podaniem.

W społeczeństwie Azteków uwydatniano umiarkowanie we wszystkich aspektach życia. Europejscy autorzy i kronikarze byli często pod wrażeniem przykładów oszczędności, prostoty i umiaru obserwowanych przez nich Azteków.

Edytuj post

Głównym celem postu Azteków było powstrzymanie się od spożywania soli i chili, a wszyscy członkowie społeczeństwa Azteków byli w jakiś sposób zaangażowani w poszczenie. Nie było trwale wykluczonych grup osób ze stanowiska, które zaszokowały pierwszych Europejczyków, którzy mieli kontakt z Aztekami. Chociaż post był w Europie powszechny w tym czasie, istniały grupy ludności, które były stale uwalniane od postu, takie jak kobiety i małe dzieci, chorzy, biedni zdrowie i osoby starsze oraz wiele innych osób. Przed ceremonią Nowego Ognia, który miał miejsce co 52 lata, niektórzy kapłani azteccy pościli przez cały rok, inni księża pościli przez 80 dni, a szlachta - przez 8 dni. Zwykli ludzie byli również zmuszani do poszczenia, ale pośród nich post był obserwowany mniej rygorystycznie. W Tehuacanie była też stała grupa postów. Wraz z różnymi przykładami ascetycznego rygoru, takimi jak spanie na kamiennej "poduszce", pościli przez okres czterech lat, konsumując tylko jeden 50-gramowy kawałek tortilli (około 2 uncji) dziennie. Jedyne wytchnienie było dozwolone raz dziennie przez 20 dni, kiedy pozwalano im jeść to, co chcieli.

Nawet władcy, tacy jak Montezuma, powinni ograniczyć swój zazwyczaj luksusowy tryb życia, nawet jeśli robili to z wielką niechęcią i wysiłkiem. Od czasu do czasu Montezuma powstrzymywał się od luksusu i seksu z kobietami i jadł tylko ciasta. michihuauhtli i nasiona amarantu i komosy ryżowej. Czekolada napój szlachecki, również zastąpione wodą zmieszaną z suszonym proszkiem fasoli. Stanowi to wyraźny kontrast w stosunku do stanowisk wielu europejskich szlachciców i duchownych, którzy, mimo że byli zmuszani do przestrzegania listu żądań religijnych i zastępowania mięsa i produktów zwierzęcych rybami, nadal jak zwykle urządzali wspaniałe uczty w swoich posiadłościach.

Aztekowie praktykowali rytualny kanibalizm. Ludzie, zwykle jeńcy wojenni, składano ofiary bogom w miejscach publicznych - na szczytach świątyń i piramid - wyrywając ich serca. Ich ciała zostały następnie porzucone na ziemi, gdzie zostały poćwiartowane. Części ciał rozdzieliły się wówczas między szlachtę, w większości wojowników i kapłanów. Gotowano je w postaci gulaszu przyprawionego tylko solą i spożywano razem z tortillami kukurydzianymi, ale bez zwykle wszechobecnej papryczki chili. Pod koniec lat 70. antropolog Michael Harner zasugerował, że Aztekowie uciekli się do zorganizowanego kanibalizmu na dużą skalę, aby zrekompensować rzekomy deficyt białka w diecie. Teoria ta uzyskała ograniczone poparcie niektórych naukowców, ale udowodniono, że opiera się ona na nieuzasadnionych założeniach dotyczących diety, rolnictwa i demografii Azteków, co czyni ten scenariusz wyjątkowo nieprawdopodobnym.