We współczesnym świecie z wystarczająco rozwiniętym lekiem istnieją choroby, które nie są podatne na leczenie. Najczęstszą chorobą, która pochłonęła dużą liczbę ofiar, jest HIV (ludzki wirus upośledzenia odporności). W samej Rosji około 800 tysięcy osób jest nosicielami tej infekcji. Wśród zarażonych osób są mężczyźni, kobiety i dzieci. Wirus ten jest przerażający dla wszystkich, ale jest najbardziej niebezpieczny dla kobiet, ponieważ ryzyko infekcji jest wyższe i mogą przenosić infekcję na dziecko.
Objawy zakażenia wirusem HIV u kobiet pojawiają się z pewnymi różnicami.
Dlatego, kiedy najpierw masz wątpliwości co do swojego zdrowia, powinieneś natychmiast skonsultować się z lekarzem i poddać się testom.
Czy można zarażać się HIV w domowy sposób?
Im bardziej niebezpieczna jest ta choroba, tym straszniejsza jest osoba, która myśli, że ją dostanie. HIV przenosi się przez kontakt błony śluzowej osoby zdrowej i chorej (nasienie, krew, śluz szyjki macicy). W domu ten wirus nie rozprzestrzenia się.
Innym częstym pytaniem jest, czy HIV przenosi się przez pocałunek. Lekarze dają negatywną odpowiedź. Prawdopodobieństwo zakażenia w tej sytuacji, przy braku obojga partnerów w jamie ustnej i języku ran, wynosi zero.
Grupy zagrożone zarażeniem wirusem
Wysokie ryzyko zakażenia HIV w następujących populacjach:
- wstrzykiwanie osób zażywających narkotyki (przez igłę strzykawki),
- kobiety i mężczyźni podczas seksu bez zabezpieczenia, a także uprawianie seksu oralnego i analnego,
- dzieci, których matki są nosicielami wirusa HIV,
- lekarzy, którzy ze względu na swoją specjalizację wchodzą w kontakt z zakażonymi ludźmi lub tkankami (technik laboratoryjny, ginekolodzy, położnicy, chirurdzy),
- osoby wymagające transfuzji krwi
- ludzie prowadzący niemoralny tryb życia.
W większości przypadków HIV przenosi się za pomocą igły wśród osób uzależnionych od narkotyków i seksualnie z niebezpiecznym seksem.
Objawy wirusa
Kobieta ma większe ryzyko zarażenia się wirusem HIV. Dlatego zawsze należy dbać o swoje zdrowie i nie podejmować pochopnych działań.
Jeśli zaistniała sytuacja, w wyniku której pojawiły się wątpliwości dotyczące statusu HIV, należy wykonać badanie krwi (enzymatyczny test immunologiczny wykrywa obecność przeciwciał przeciwko wirusowi). Ale z natury HIV nie objawia się w pierwszych dniach. U większości osób przeciwciała pojawiają się 3 miesiące po zakażeniu, inne - po 6 miesiącach. Dlatego 100% wynik będzie tylko sześć miesięcy.
Przed upływem tego okresu warto zwrócić uwagę na stan zdrowia. Objawy można wykryć w ciągu kilku tygodni, ale nie można odczuć żadnych odchyleń od normy przez 10 lat. Pierwsze objawy pojawiają się jako:
- obrzęk węzłów chłonnych
- nadmierne pocenie się w nocy,
- letarg, senność i zmęczenie,
- brak apetytu
- ciężka depresja bez powodu
- obecność stale podwyższonej temperatury ciała.
Bez określonej terapii antywirusowej infekcja postępuje, odporność osłabnie, a zdrowie ulegnie pogorszeniu. Mogą pojawić się objawy choroby, takie jak:
- infekcje pochwy
- obecność anomalii w analizie rozmazu,
- pojawienie się opryszczki na dużych wargach, brodawkach, owrzodzeniach,
- czerwone plamy na ciele,
- białe plamy na błonie śluzowej jamy ustnej.
Nawet jeśli kobieta ma takie objawy, nie potwierdza obecności wirusa. Takie bolesne objawy mogą być oznakami innych infekcji (ARVI). Więc nie panikuj.
W ciągu sześciu miesięcy od dnia rzekomej infekcji lub wystąpienia objawów należy unikać kontaktów seksualnych i innych, w których można przenosić infekcję do zdrowej osoby, nie można być dawcą i pożądane jest odłożenie ciąży.
Życie po infekcji
Jeśli testy wstępne i potwierdzające ujawniły zakażenie HIV u ciebie, nie powinieneś podejmować skrajnych działań. Współczesna medycyna pozwala nam żyć z taką diagnozą i ma takie prawa jak ludzie zdrowi, ale poddawani leczeniu.
Kobieta, która nie ma dzieci, powinna zrozumieć całą odpowiedzialność. Posiadanie HIV nie uniemożliwia posiadania dziecka.A chore dzieci rodzą się zdrowymi dziećmi, a ponadto naukowcy szukają sposobu na wyleczenie HIV u noworodków.
Leki przeciwretrowirusowe są przepisywane w czasie ciąży. Redukują one wiremię do takiego poziomu, że podczas normalnej ciąży i nieskomplikowanej porodu dziecko rodzi się zdrowe. Kobiety nie mogą same rodzić, ponieważ najwyższy odsetek niemowląt zaraża się podczas porodu. Otrzymują cesarskie cięcie. Również matki nie mogą karmić piersią z tego samego powodu.
Osoba z taką diagnozą musi poprawnie komunikować się ze zdrowymi ludźmi. Nie możesz zagrażać innym. Jeśli kobieta zdecyduje się zajść w ciążę w sposób naturalny, wówczas jest zobowiązana poinformować swojego partnera o swojej sytuacji. W przeciwnym razie jest to również przestępstwo w Rosji, jest przestępstwem (art. 122 RF HS).
Droga od HIV do AIDS
Wszystkie osoby zakażone wirusem HIV powinny być postrzegane przez lekarzy i poddawane terapii przeciwwirusowej. Jeśli choroba zostanie wykryta w odpowiednim czasie i zostaną podjęte działania w celu jej leczenia, taka osoba może żyć przez dziesięciolecia.
Jeśli HIV nie jest leczone, rozwija się w nabytym ludzkim niedoborze odporności (AIDS). To jest ostatni etap choroby. Na tle AIDS rozwijają się inne choroby zakaźne, takie jak gruźlica, zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, opryszczka. Każda infekcja (nawet przeziębienie) u pacjentów z AIDS prowadzi do poważnych konsekwencji, ponieważ ich układ odpornościowy nie jest w stanie poradzić sobie z bakteriami i wirusami. AIDS może być śmiertelna, w Rosji jest ich ponad 100 000.
Długość życia osoby cierpiącej na HIV zależy od następujących czynników:
- rodzaj infekcji
- ilość wirusa
- związek pacjenta z ich zdrowiem,
- mieć złe nawyki
- systemy leczenia
- poziomy odporności
- stan innych narządów i krwi (nerki, wątroba itp.),
- obecność współistniejących chorób
- stan psychiczny
- zasilanie,
- styl życia pacjenta.
Dzisiaj pojawiły się innowacyjne metody terapeutyczne, które spowalniają rozwój choroby podstępnej. Praktyka pokazuje przypadki, w których osoby zakażone HIV odzyskały swoją kondycję fizyczną i powróciły do normalnego życia.
Prace nad ulepszonymi narzędziami walki z HIV trwają do dziś. Być może za parę, trzy lata naukowcy wymyślą lek, który zabije wirusa, lub przynajmniej pozwolą mu "zachować kontrolę".
Długoterminowy wpływ HIV
Jeśli mówimy o skutkach HIV w perspektywie długoterminowej na terytorium Rosji lub na całym świecie, podstawowe znaczenie ma ryzyko zmniejszenia średniej długości życia ludności. Wiele zarażonych ludzi umiera dużo wcześniej niż potencjalnie możliwy okres ich życia.
Innym aspektem jest spadek płodności. Kobiety zakażone wirusem HIV rzadko rodzą (z oczywistych powodów), ale jednocześnie liczba zakażonych nim osób rośnie z biegiem lat.
Stan psycho-emocjonalny populacji światowej jest również zagrożony. Nie wszyscy pacjenci z HIV są w stanie w pełni żyć razem z chorobą, nie zwracając uwagi na istniejące ograniczenia. Ponadto, wierząc, że nie będzie żył długo, pacjent często popełnia samobójstwo.
W celu ochrony ludności świata przed takimi "perspektywami" w tej chwili jest możliwe tylko poprzez zapobieganie, z wykorzystaniem sprzętu ochronnego podczas stosunku płciowego i innych środków.
Jak wykryć AIDS? Pytanie nie ma znaczenia, ponieważ w tym przypadku mówimy o stadium termicznym wirusa HIV. Nawet przed rozwojem AIDS dana osoba ma pewność, że wie o wykrytej chorobie. Rozpoznanie poważnej choroby jest proste: ludzka odporność "ulega", wszystkie systemy narządów cierpią (układ trawienny, jelita, ośrodkowy układ nerwowy itp.), Rozwija się onkologia.
Kiedy choroba zostanie wykryta w fazie termicznej, można argumentować, że dana osoba umrze za kilka lat.Niestety, nie trzeba już myśleć o długim życiu z AIDS.
Jak dokładnie osoba będzie żyć z HIV lub AIDS nie można powiedzieć na pewno i niewzruszenie. Tak, mówimy o bardzo podstępnej chorobie, z którą nie jest łatwo żyć. Leczenie antywirusowe, choć nie jest w stanie całkowicie pozbyć się pacjenta z "bólem", znacznie wydłuża życie pacjenta.
Pacjent, który chce żyć pełnią życia z trudną diagnozą, musi zrozumieć bardzo ważną rzecz. Bardzo ważne jest nie tylko szybkie reagowanie na objawy objawów, ale także natychmiastowe rozpoczęcie leczenia, tj. Przejście na odbiór leków antywirusowych. W takich okolicznościach pacjent ma szansę żyć przez około 30 lat (jeśli weźmiesz pod uwagę prawdziwe przypadki), jednak współczesne prognozy mówią, że życie leczonych pacjentów nie jest ograniczone.
Oczywiste jest, że liczba 20-30 lat wyrażana jest przez praktyków. I to jest całkiem realne, ponieważ mówimy o "młodej chorobie". W tej chwili nie ma możliwości działania z prawdziwymi przykładami nosicieli wirusa, które przetrwały do pół wieku.
Jednak w rzeczywistości nie ma ograniczeń co do długości życia pacjenta, który systematycznie przyjmuje leki.
""
